Ewa Białołęcka

Jak przeczytałem opowiadania Białołęckiej i Jadowskiej w "Idiota skończony" to zachciało mi się więcej, zwłaszcza Białołęckiej, a że ta antologia na półce już stała ... Jakby ktoś nie kojarzył/wiedział - Harda Horda to 12 piszących kobiet, które jakoś tam zaczęły trochę działać wspólnie. Antologia wydana bardzo podobnie do "Innych światów" i "Innych pieśni" (to samo wydawnictwo) - twarda okładka, duża czcionka, większy format i ilustracje w środku. Jak to antologia - teksty są różne i na różnym poziomie. Marta Kisiel "Jawor" - klimat lekko horrorowaty w oparciu o dziecięcą zabawę/piosenkę "jaworowi ludzie". Klimat jest, pomysł też, wykonanie w miarę dobre, miałem wrażenie, że trochę za krótkie i za mało wprowadzenia, chociaż jeśli ktoś nie zna, to opis o co chodzi w tej zabawie jest w opowiadaniu, ale to do samej historii jest za mało wprowadzenia jak dla mnie. Aleksandra Janusz "Dróżniczka" - to właściwie jest opowiadanie obyczajowe ... o starzeniu się i zmianach (nie tylko człowieka). Bardzo powolne i spokojne z zaskakującym twistem który dodaje temu smaczku. Ewa Białołecka "Tylko nie w głowę" - znowu się na Białołeckiej nie zawiodłem. ;-) Apokalipsa zombie - widziana z punktu widzenia kobiety, z depresją (i minimum lekkim autyzmem - ludziowstrętem),która i tak rzadko wychodzi z domu ale przez okno widzi, że ci ludzie snują się jakby inaczej niż zwykle. A potem musi w końcu z domu wyjść, bo kończy się żarcie dla kota. Standardowy heroizm depresyjno/autystyczny w kontaktach z ludźmi przechodzi na inny poziom. ;-) Mimo, że nie jest heroiną/herosem których spotykamy w tych wszystkich apokalipsach. Zabawne i odświeżające. Magdalena Kubasiewicz "Dokąd odeszły cienie" - heroic fantasy. Taka trochę przygoda typowo rpgowa z odkrywaniem tajemnicy/szukaniem skarbu w nawiedzonym domu. Krótkie i nie nuży, więc może kiedyś sięgnę po jakąś inną przygodę krasnoluda-nekromanty z tajemniczą towarzyszką. Aleksandra Zielińska "Po drugie" - UWAGA SPOJLER To jest coś czego w książkach/opowiadaniach nie lubię - pisane z punktu widzenia dziecka które obwinia się (i matka również obwinia) o śmierć siostry. Zdecydowanie poza moją strefą komfortu. Zbyt prawdziwe. Ponure i dołujące. Anna Hrycyszyn "Z góry nie patrzą" - postapo. Ale dość chaotycznie pisane i przez to moim zdaniem dużo traci. Dodatkowo zabawa formą, która ten chaos wzmaga. Mam też wrażenie "za duży grzybów w tym barszczu". Aneta Jadowska "Zielona zemsta" - ci sami bohaterowie co w opowiadaniu z "Idiota skończony". Ale moim zdaniem słabsze - zdecydowanie przewidywalne. Chociaż dalej z ciekawości pewnie coś jeszcze z tego cyklu przeczytam, ale już trochę mniej mnie ciągnie. Anna Kańtoch "Szanowny panie M." - Mam problem z tym opowiadaniem - zastanawiam się czy to jest "dr. Jekyll i mr. Hyde" czyli rozdwojenie osobowości i ona pisze list do innej wersji samej siebie? Jeśli tak, to jest genialne. Ale wydaje mi się, że w kilku miejscach wydarzenia temu przeczą - wtedy jest tylko dobre. Ale warte przeczytania. Początek w ogóle nie wskazuje tego jak się skończy. Martyna Raduchowska "Bezduch" - znowu nekromanta, ale tym razem w urban fantasy. Ciekawie poprowadzona akcja, chociaż mam wrażenie, że już to kiedyś widziałem/czytałem. Nie, nie u tej autorki. Milena Wójtowicz "Lot wieloryba" - kolejne urban fantasy, dla odmiany z naciskiem na ciekawszą bohaterkę a mniej na samą akcję (przez co trochę całość traci). Jakby było coś bardziej uporządkowanego i rozwiniętego to w sumie bym przeczytał więcej. Agnieszka Hałas "Jest nad zatoką dąb zielony" - fajne, ciekawy pomysł, historia kilku pokoleń spinająca się klamrą. Szkoda że niektóre tematy/dylematy tylko liźnięte - tu się prosiło o trochę więcej (przede wszystkim przy digitalizacji naszych jaźni/mózgów - przenoszenia ich do internetu. Ale też w temacie chorób/mutacji cywilizacyjnych). Anna Nieznaj "Ognisty warkocz" - Jest tu jakiś pomysł (nie nowy),ale puenta w ogóle do mnie nie trafiła. Jakieś to było banalne i proste.