Rebecca Ross

Żadna siła nie była w stanie oderwać mnie od tej książki, podobnie jak Iris od Romana. Brak jest słów, którymi byłabym w stanie opisać swoje uwielbienie dla tej dylogii. Autorka znów chwyciła mnie za serce, bo nikt tak pięknie jak ona nie pisze o miłości. Nikt nie robi tego tak czule, wyjątkowo i wzniośle, a jednocześnie bardzo przyziemnie i lekko. Iris i Roman zostali rozdzieleni, a teraz muszą znów odnaleźć drogę do siebie. Jest to jednak trudne, bo chłopak stracił pamięć i nie wie, że Iris jest miłością jego życia. Ona nie porzuca jednak nadzieji i stara się przypomnieć mu, kim jest naprawdę. Droga ta jest trudna, bolesna i momentami krwawa, jednak przynosi owoce. Miłość Iris i Romana jest wyjątkowa - zrodziła się bowiem w trakcie wojny i tam zapuściła korzenie. Kochankowie nie zaznali spokoju, żyją w ciągłym strachu, a jednocześnie czerpią z życia jak najwięcej. To niesamowite i piękne, jak okoliczności wpłynęły na ich relację. Motyw listów znów odegrał tutaj istotną rolę, a ja wprost go uwielbiam. Słowa potrafią odmienić los człowieka, a w drugim tomie pełnią dodatkową rolę - przywracają wspomnienia i ratują od upadku wiele istnień. Elementów fantastycznych jest tu więcej niż w pierwszym tomie, ale książka nadal idealnie sprawdzi się dla nowicjuszy w tym gatunku. Rebecca Ross stworzyła niepowtarzalny, nieco zakurzony klimat wojny i niepokoju. Autentycznie martwiłam się razem z Iris, kiedy ta szukała rozwiązania problemu całego kraju i swoich własnych, domowych kłopotów. Wszystko było w rękach dziewczyny, która ledwo wiązała koniec z końcem i straciła niemal wszystko i wszystkich. Ogromną przyjemność sprawiła mi obserwacja, jak Iris rośnie w siłę i pokazuje innym odwagę i determinację. Końcówka wyrwała mnie z butów, dosłownie zalałam się łzami. Jestem pewna, że to historia jedyna w swoim rodzaju i nigdy nie przyjdzie mi doświadczyć czegoś podobnego.