Ten, który zatopił świat

Po przeczytaniu drugiego tomu, który jest zakończeniem historii stwierdzam, że tak różnorodnych bohaterów nie widziałam już dawno. Generał eunuch, bohaterka podszywająca się pod mężczyznę, książę gej... Mamy romantyczne sceny między kobietami, ale również sceny erotyczne między mężczyznami, gdzie jedna była według mnie sprowokowanym gwałtem. Dużo miejsca poświęca się ich rozwojowi, dokładnie analizujemy ich doświadczenia i wiemy dokładnie dlaczego postać ewoluuje tak, jak to robi. Książka jest niespieszna, język pełen porównań sprawia wrażenie takiego poetyckiego, a jednocześnie jest tu taka żołnierska rzeczywistość, dość wulgarna i taka... brudna. Wciąż uważam, że ta seria to nie jest nic spektakularnego, ale wciągnęła mnie na tyle, że z zainteresowaniem przeszłam przez te ponad 600 stron.

Po przeczytaniu drugiego tomu, który jest zakończeniem historii stwierdzam, że tak różnorodnych bohaterów nie widziałam już dawno. Generał eunuch, bohaterka podszywająca się pod mężczyznę, książę gej... Mamy romantyczne sceny między kobietami, ale również sceny erotyczne między mężczyznami, gdzie jedna była według mnie sprowokowanym gwałtem. Dużo miejsca poświęca się ich...

Bardzo ciezko bylo mi zdecydować czy bardziej kocham, czy nienawidzę tę książkę. Przebrnięcie przez pierwszą połowę było dla mnie zdecydowanie ciężkie, imiona niektórych postaci i nazw własnych brzmiały bardzo podobnie, potrzebowałam dłuższej chwili żeby zrozumieć o kim jest mowa. Zakończenie niektórych wątków pozostawiło mi niesmak ale było też dużo ciekawych i oryginalnych motywów. Zdecydowanie lepsze niż pierwsza część.

Bardzo ciezko bylo mi zdecydować czy bardziej kocham, czy nienawidzę tę książkę. Przebrnięcie przez pierwszą połowę było dla mnie zdecydowanie ciężkie, imiona niektórych postaci i nazw własnych brzmiały bardzo podobnie, potrzebowałam dłuższej chwili żeby zrozumieć o kim jest mowa. Zakończenie niektórych wątków pozostawiło mi niesmak ale było też dużo ciekawych i...

Zdecydowanie jedna z moich ulubionych powieści. Styl pisania osoby autorskiej jest specyficzny, ale do mnie przemawia, dlatego czytało mi się – ponownie, tak jak tom pierwszy – lekko.

Z najwyższą przyjemnością wróciłam do moich ulubionych postaci: niepowtarzalnej Zhu, kochanej Ma, cudownego Ouyanga i słoneczka mojego życia, Baoxianga. W poprzednim tomie brakowało mi nieco tego ostatniego, ale tu gra on niemal pierwsze skrzypce. Wątek każdej z postaci jest poprowadzony po mistrzowsku, choć na szczególne wyróżnienie zasługuje Baoxiang. Cóż mogę zrobić, uwielbiam gościa.

Momentami książka wysysa z czytelnika nadzieję, za to ku mojemu zaskoczeniu zakończenie jest (z braku odpowiedniejszego słowa w języku polskim) bardzo wholesome.

Historia została zamknięta, jednak jedna rzecz nie daje mi spokoju i chyba czas napisać fanfika :DD

Na koniec specjalne wyróżnienie: humor. Nie ma tu wiele okazji do żartów, ale dynamika Zhu i Ouyanga to najśmieszniejsza rzecz świata.

Zdecydowanie jedna z moich ulubionych powieści. Styl pisania osoby autorskiej jest specyficzny, ale do mnie przemawia, dlatego czytało mi się – ponownie, tak jak tom pierwszy – lekko.

Z najwyższą przyjemnością wróciłam do moich ulubionych postaci: niepowtarzalnej Zhu, kochanej Ma, cudownego Ouyanga i słoneczka mojego życia, Baoxianga. W poprzednim tomie brakowało mi nieco...

Przeczytałam jednym tchem. Piękny rozwój charakteru Zhu i cudowna przemiana pod koniec. Zakończenie dało mi poczucie nadziei na lepszy świat.

Przeczytałam jednym tchem. Piękny rozwój charakteru Zhu i cudowna przemiana pod koniec. Zakończenie dało mi poczucie nadziei na lepszy świat.

Kontynuuacja „tej, która stała się słońcem” nie zawiodła. Intrygi, szemrane sojusze, trudne sojusze, to tylko niektóre z sytuacji, z którymi przyjdzie zmierzyć się Zhu na drodze do upragnionego celu. Akcja wciąga i nie pozwala się oderwać, napięcie trzyma aż do końca.

Kontynuuacja „tej, która stała się słońcem” nie zawiodła. Intrygi, szemrane sojusze, trudne sojusze, to tylko niektóre z sytuacji, z którymi przyjdzie zmierzyć się Zhu na drodze do upragnionego celu. Akcja wciąga i nie pozwala się oderwać, napięcie trzyma aż do końca.

Nie zmieniam zdania po drugiej części - miała swoje momenty, ale poza tym ciągle uważam, że są to popłuczyny po Wojnie Makowej i Mulan.

Nie zmieniam zdania po drugiej części - miała swoje momenty, ale poza tym ciągle uważam, że są to popłuczyny po Wojnie Makowej i Mulan.

Ta część była nawet lepsza niż pierwsza. Kocham ten element historii.

Chyba jedyna rzecz do jakiej mogłabym się przyczepić to pokazanie, że Mongołowie byli tacy źli. Jednak natchnęło mnie to, by opisać samej historię ale z perspektywy Mongołów. Nic na to nie poradzę, ale Mongolię i Mongołów lubię bardziej :D

Ta część była nawet lepsza niż pierwsza. Kocham ten element historii.

Chyba jedyna rzecz do jakiej mogłabym się przyczepić to pokazanie, że Mongołowie byli tacy źli. Jednak natchnęło mnie to, by opisać samej historię ale z perspektywy Mongołów. Nic na to nie poradzę, ale Mongolię i Mongołów lubię bardziej :D

"Ten, który zatopił świat" to drugi tom dylogii Świetlisty cesarz. Pierwszy zrobił na mnie bardzo dobre wrażenie i choć po czasie zauważyłam trochę niedociągnięć tej książki, to jednak moje wspomnienia zachowały się niezwykle pozytywnie.

W tej powieści śledzimy dalsze losy Zhu, która realizuje swój plan zostania cesarzem, na jej drodze oczywiście staje wiele przeciwności, lecz pojawiają się też interesujące sojusze. W drugiej połowie książki nie zabrakło mocnych, pełnych emocji scen, które utrzymają skupienie niejednego czytelnika.

Jest to dobra książka i w gruncie rzeczy solidna kontynuacja, powieść napisana dojrzałym językiem, którą dzięki temu czyta się z prawdziwą przyjemnością. Autorka przybliża nam swój świat i postaci z dość dużą ilością szczegółów, co wielu z pewnością doceni.

Ja jednak, mimo że mocno wyczekiwałam tej książki bardzo długo ją czytałam i nie mogłam się w nią wkręcić, zaangażować. Nie wiem czy sięgnęłam po nią w nieodpowiednim czasie, ale coś tu nie zagrało do końca tak, jak na to liczyłam. Nie ukrywam, że nad tym ubolewam, bo liczyłam, że ta książka zapewni mi wiele wrażeń już od samego początku, a tymczasem najmocniej zaangażowało mnie ostatnie 200 stron, gdzie działo się naprawdę bardzo wiele i gdy wreszcie odczułam silniejsze emocje. To nie tak, że książka jest zła, co to, to nie.

Zakończenie daje satysfakcję, aczkolwiek mnie zaciekawiły jeszcze dalsze losy pewnych postaci, o dziwo tych, które przez całą dylogię interesowały mnie najmniej 😂 w końcówce dużo się podziało!

Dla fanów dojrzałej fantastyki z azjatyckim klimatem, historią Chin oraz opowieścią o Mulan w tle, ta dylogia może stanowić smakowity kąsek. Ja całość oceniam jako satysfakcjonującą lekturę, do której być może kiedyś jeszcze wrócę, by może z większym zaangażowaniem przeczytać jeszcze ten 2 tom 😉

"Ten, który zatopił świat" to drugi tom dylogii Świetlisty cesarz. Pierwszy zrobił na mnie bardzo dobre wrażenie i choć po czasie zauważyłam trochę niedociągnięć tej książki, to jednak moje wspomnienia zachowały się niezwykle pozytywnie.

W tej powieści śledzimy dalsze losy Zhu, która realizuje swój plan zostania cesarzem, na jej drodze oczywiście staje wiele przeciwności,...

Uwielbiam to jak różnorodne są postacie, a jednocześnie że żadna nie jest tak naprawdę dobra lub zła. Mogłabym na palcach jednej ręki wymienić takie naprawdę dobre postacie, jednak nawet one postawione na krawędzi potrafią posunąć się do złych czynów.

Na początku ciężko było mi się wbić na nowo w świat cesarstwa. Ponad rok przerwy robi swoje i choć pierwszy tom zrobił na mnie ogromne wrażenie to niestety pozapominałam imiona bohaterów i kto jest kim. Dałam sobie spokój i odłożyłam ją na bok by grzecznie poczekał na lepszy czas. I w końcu nadszedł dzień gdzie sięgnęłam znów - i tym razem nie mogłam się oderwać.
To jakich bohaterów kreuje Parker-Chan to majstersztyk. Każdy ma swoje kilka twarzy, swoją historię i demony, które nieustannie krążą między sobą. Nienawiść do kobiet, która mocno wybijała się w 1 tomie - tutaj mam wrażenie jeszcze mocniej odbija swoje piętno. Wszystko zmierza ku końcowi, a więc jest to prawdziwa jazda bez trzymanki.
Historia opiera się głównie na Zhou, Ouyangu, Pani Zhang i Baoxiangu i z czasem nabiera rozpędu.
Jeśli lubicie niekonwencjonalne fantasy z mocnymi politycznymi rozgrywkami, niejednorodnych bohaterów i azjatycki klimat to nie musicie dłużej szukać.

Uwielbiam to jak różnorodne są postacie, a jednocześnie że żadna nie jest tak naprawdę dobra lub zła. Mogłabym na palcach jednej ręki wymienić takie naprawdę dobre postacie, jednak nawet one postawione na krawędzi potrafią posunąć się do złych czynów.

Na początku ciężko było mi się wbić na nowo w świat cesarstwa. Ponad rok przerwy robi swoje i choć pierwszy tom zrobił na...

Pod względem literackim jest to bardzo dobrze napisana książka, jednak jest po prostu obrzydliwa, po przeczytaniu jeden wielki niesmak.

Pod względem literackim jest to bardzo dobrze napisana książka, jednak jest po prostu obrzydliwa, po przeczytaniu jeden wielki niesmak.