Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak zapewne uczyniło to wiele osób, tak i ja najpierw obejrzałam film. A że szybko doszłam do wniosku, że jest to jeden z najlepszych filmów, jakie w życiu widziałam, gdy w moje ręce trafiła książka, wymagania wobec niej miałam bardzo wysokie.

Od razu warto zaznaczyć, że bez wcześniejszego przeczytania "Pani Dalloway" Virginii Woolf, lektura "Godzin" jest niekompletna. Autor bowiem, przez całą powieść, nieustannie odnosi się do książki Woolf. Treści obu są niezwykle mocno ze sobą splecione i to nie tylko ze względu na Virginię Woolf, która tam była autorką, a tutaj jest jedną z bohaterek. Zwłaszcza w partiach poświęconych Clarissie Vaughan, ujawniają się te zależności.

Książka jest zdecydowanie klimatyczna. Na próżno szukać tu wartkiej akcji czy wypieków na twarzy podczas czytania. Tak narracja, jak i akcja powieści, płyną niezwykle wolno, większość tego, co warte uwagi, rozgrywa się w myślach bohaterów. Choć napisana przez mężczyznę, powieść stanowi bardzo udane studium psychiki kobiecej.

Choć jednak czytałam tę książkę już trzykrotnie, nie mogę powiedzieć, że zaliczam ją do grona swoich najbardziej ulubionych. Lubię ją, a i owszem, jednak to film zostanie tym, co uważam za arcydzieło. Cunningham celnie opisuje emocje Laury, Clarissy i Virginii - jednak stokroć lepiej oddają je pojedyncze nawet gesty i spojrzenia Julianne Moore, Meryl Streep i Nicole Kidman. Talent aktorek przerósł w tym przypadku talent pisarza ;) To jedna z niewielu sytuacji, gdzie film uważam za lepszy od powieści. Niemniej jednak, zdecydowanie polecam lekturę.

Jak zapewne uczyniło to wiele osób, tak i ja najpierw obejrzałam film. A że szybko doszłam do wniosku, że jest to jeden z najlepszych filmów, jakie w życiu widziałam, gdy w moje ręce trafiła książka, wymagania wobec niej miałam bardzo wysokie.

Od razu warto zaznaczyć, że bez wcześniejszego przeczytania "Pani Dalloway" Virginii Woolf, lektura "Godzin" jest niekompletna....