Było to tak, jakby zadzwonił do niego jakiś współczesny Medyceusz… proszę, żebyś na portretach członkach rodziny książęcej nie malował kurzajek, jeśli nie posłuchasz, ponownie zmieszasz się z pospólstwem. […] Na zawsze pozostaniemy przyjaciółmi i za obopólną zgodą nie będziemy zwracać uwagi na obrożę, którą ci nałożyłem, a ja będę cię otaczać troską i życzliwością. W zamian żądam jedynie twojej duszy. To drobiazg. Możemy nawet zapomnieć o tym, że mi ją oddałeś, tak jak zapominamy o obroży. Pamiętaj, mój utalentowany przyjacielu, na ulicach Rzymu pełno jest żebrzących Michałów Aniołów.
Było to tak, jakby zadzwonił do niego jakiś współczesny Medyceusz… proszę, żebyś na portretach członkach rodziny książęcej nie malował kurza...
Rozwiń
Zwiń
2 książek
