Trzy osoby i jeden hotel, tyle wystarczy, żeby Stephen King pokazał dlaczego jest mistrzem w swoim fachu.

Od samego początku hotel budzi grozę, wielki moloch, w którym przebywają przeróżne persony musi mieć swoje tajemnice i tak właśnie jest z Panoramą. Hotel zobaczył i „przeżył” wiele, a wszystko nadal trzyma w swoich murach. Nie bez powodu traktuję hotel osobowo, bo właśnie to sprawia, że „Lśnienie” trzyma w napięciu od początku do końca, ten hotel żyje, ten włada bawi swoimi lokatorami.

Kolejna genialna rzecz to świetnie opisany obłęd, w który popada Jack. Człowiek z problemami, który chce się naprawić, a praca w hotelu ma w tym pomóc. Niestety duchy przeszłości nie dają o sobie zapomnieć i Jack powoli popada w paranoję. Każdy mały gest Jacka ma znaczenie, to o czym myśli, mówi i to co robi pokazuje że wraca do tego co było wcześniej, a hotel który miał być azylem,
okazuje się okropnym przekleństwem.

Książka trzyma w napięciu do samego końca, w zasadzie cała historia się klei i mimo tego, że zakończenie nie jest jakieś wybitne, to spójnie zamyka całą opowieść. Świetna postać Jacka i niewiele gorszy Danny (ewidentnie King potrafi i lubi pisać postaci dziecięce) wraz z Wendy. Jedna z lepszych pozycji Stephena Kinga i polecam po nią sięgnąć każdemu.

Trzy osoby i jeden hotel, tyle wystarczy, żeby Stephen King pokazał dlaczego jest mistrzem w swoim fachu.

Od samego początku hotel budzi grozę, wielki moloch, w którym przebywają przeróżne persony musi mieć swoje tajemnice i tak właśnie jest z Panoramą. Hotel zobaczył i „przeżył” wiele, a wszystko nadal trzyma w swoich murach. Nie bez powodu traktuję hotel osobowo, bo...

Lśnienie jest dobrym dowodem na marketingową moc przypinania książkom łatek przez wydawnictwa itd. Nie jest to bowiem horror, ale bardzo dobra książka psychologiczna, w której rozbiór i analiza zachowania alkoholika oraz dziecka zanurzonego w patologiczną sytuację rodziny, opisana jest lepiej niż w niejednej nowo wydanej książce reklamowanej jako tak zwana literatura "wysoko artystyczna".

W całym nawale fabryki książek, które wyprodukował autor, ta wyraźnie mu się udała.

Lśnienie jest dobrym dowodem na marketingową moc przypinania książkom łatek przez wydawnictwa itd. Nie jest to bowiem horror, ale bardzo dobra książka psychologiczna, w której rozbiór i analiza zachowania alkoholika oraz dziecka zanurzonego w patologiczną sytuację rodziny, opisana jest lepiej niż w niejednej nowo wydanej książce reklamowanej jako tak zwana literatura...

King w swojej najlepszej formie. Już początek książki bardzo wciągająco się zapowiada, a potem następuje prawdziwy King. Czyli im dalej w tekst, tym bardziej rozwlekłe i nielogiczne do granic absurdu. Ekranizacje Kinga zawsze są wielokrotnie lepsze niż jego książki. King ma zawsze mały ale ciekawy fasadowy pomysł, na 1 kartkę A4. A potem to bzdurnie rozwleka I wymyśla coraz większe bzdury.

Dlatego ekranizacje nigdy nie odzwierciedlają jego głupich książek, tylko ich fasadowe pomysły i ich zarys. Szkoda czasu na tą książkę, film był wielokrotnie lepszy, czyli odwrotność względem innych autorów i filmów. Szkoda, bo słuchałem superprodukcji a nie narratora.

King w swojej najlepszej formie. Już początek książki bardzo wciągająco się zapowiada, a potem następuje prawdziwy King. Czyli im dalej w tekst, tym bardziej rozwlekłe i nielogiczne do granic absurdu. Ekranizacje Kinga zawsze są wielokrotnie lepsze niż jego książki. King ma zawsze mały ale ciekawy fasadowy pomysł, na 1 kartkę A4. A potem to bzdurnie rozwleka I wymyśla coraz...

'Lśnienie' to książka od lat uznawana za klasykę grozy oraz bardzo emocjonujący horror, który od pierwszej do ostatniej strony wprawia czytelnika w poczucie napięcia i ekscytacji.
No cóż, może tak jest.
Niestety, nie według mnie.

Przede wszystkim, warto podkreślić, że 'Lśnienie' to moje pierwsze spotkanie ze S. Kingiem. Mimo pokaźnej bibliografii, jakoś niespecjalne ciągnęło mnie do jego twórczości.
Także przeczytanie tego tytułu miało dwa zadania: rozkochanie mnie w prozie autora oraz ukazanie mi porządnego horroru, dzięki któremu, w końcu, mogłabym docenić ten gatunek literatury. Niestety, do tej pory nie miałam okazji czytać dobrych horrorów - albo dostawałam miałkie historie miłosne albo akcja była zbyt nużąca, by być ciekawą, a co dopiero przerażającą.
Nie celowałam w 'byle co, byleby Kinga' - na 'Lśnienie' zdecydowałam się po przeczytaniu wielu recenzji i przeskanowaniu kilku topek oraz rankingów, gdzie wszyscy czytelnicy zachęcali, że jest to jeden z lepszych tytułów na rozpoczęcie przygody z tym autorem.

No i się ZAWIODŁAM.
Uważam, że 'Lśnienie' NIE JEST HORROREM.
'Lśnienie' JEST DRAMATEM PSYCHOLOGICZNYM.

Uważam tak, nie inaczej ponieważ strachu czy napięcia w ogóle nie doświadczyłam podczas czytania. Owszem, było jakieś Zło, które wpływało zarówno na bohaterów, jak i cały hotel - jednak tych kilka paranormalnych scen nie dało rady wprawić mnie w jakiekolwiek przerażenie.
Natomiast bardzo dużo czasu autor poświęca opisowi bohaterów.
Czytelnik poznaje ich nie tylko 'tam i teraz', wręcz przeciwnie - przez całą książkę przewija się mnóstwo wydarzeń z przeszłości, które sprawiły, że bohaterowie mają 'takie, nie inne' charaktery oraz 'takie, nie inne' problemy i radości.
Główną osią powieści nie jest zatem upiór, demon, czy jakaś inna zjawa czy Zło - autor skupia się na moralnym i psychicznym upadku Jacka Torrance'a.

'Lśnienie' jest książką o problemach rodzinnych: o alkoholizmie i jego wpływie na innych członków rodziny; o mnóstwie czerwonych flag, które są ignorowanie w imię toksycznej miłości; o braku poczucia własnej wartości, który sprawia iż oczernianie najbliższych o swoje niepowodzenia, staje się dobrą wymówką, by dać się pokonać.
Przy tym wszystkim, nawiedzony hotel jest tylko i wyłącznie tłem.
Dodatkowo, autor zamiast wszystko sprawnie przedstawić, rozwleka wszystko (zarówno opisy, jak i samą akcję) do granic możliwości i cierpliwości czytelnika.

Być może, gdybym wiedziała o tym wcześniej, to bym się odpowiednio przygotowała i nastawiła na zupełnie inny rodzaj literatury, a co za tym idzie - na zupełnie inne doznania.
W takim przypadku, mogłabym dać lepszą ocenę. Jednak 'Lśnienie' jest horrorem i za taki ma być postrzegane - zatem moja ocena nie ma prawa być wyższa.

Na sam koniec, warto wspomnieć o KIEPSKIM TŁUMACZENIU, które jak najbardziej mogło mieć negatywny wpływ na odbiór powyższej lektury.
Co prawda, za ogromny chaos: mnóstwo myśli pobieżnych (przedstawianych w nawiasach) oraz za dość dziwne przedstawienie Danny'ego (raz jego myśli są typowo dziecięce, raz bardzo dorosłe) jest odpowiedzialny autor, to jednak tłumaczenie jest bardzo ciężkie i mało przyswajalne.
Czytając, miałam wrażenie, jakby tłumacz wrzucił całość do translatora google, a potem nie miał czasu wszystkiego odpowiednio zredagować. Większość książki jest całkiem w porządku, jednak w wielu fragmentach, poszczególne zdania nie mają większego sensu i trzeba przeczytać je jeszcze raz, żeby zrozumieć kontekst. A kropką nad 'i' jest tragicznie przetłumaczenie 'doc'. Rozumiem, że w momencie tłumaczenia mogła nie istnieć jeszcze fraza: 'co jest, doktorku?' znana z bajek o Króliku Bugsie, to jestem przekonana, że dało się to słowo przetłumaczyć o wiele lepiej, tak by całość brzmiała naturalnie. Nie wyobrażam sobie, by mówić do dziecka 'co jest, stary?', nawet w najbardziej żartobliwym kontekście. Biorąc pod uwagę, że częstotliwość pojawiania się tego słowa jest dość częsta… to cóż, mój poziom irytacji znacznie wzrastał z niemal każdą przeczytaną stroną.

Podsumowując: 'Lśnienie' nie jest złą książką.
Jednak jako horror totalnie się nie sprawdza. Chyba, że poziom wrażliwości i próg strachu jest u czytelnika bardzo niski.
Mimo przeciętnej oceny, mam zamiar sięgnąć po kontynuację tego tytułu, a więc za 'Doktora Sen'. Może nie zrobię tego w najbliższym czasie - zdecydowanie muszę odpocząć od Kinga. Jednak zastanawia mnie przyszłość Danny'ego. Z resztą, tym razem nastawię na inny rodzaj prozy.

'Lśnienie' to książka od lat uznawana za klasykę grozy oraz bardzo emocjonujący horror, który od pierwszej do ostatniej strony wprawia czytelnika w poczucie napięcia i ekscytacji.
No cóż, może tak jest.
Niestety, nie według mnie.

Przede wszystkim, warto podkreślić, że 'Lśnienie' to moje pierwsze spotkanie ze S. Kingiem. Mimo pokaźnej bibliografii, jakoś niespecjalne...

Na codzień nie czytam horrorów jednak stwierdziłam że trzeba coś zmienić. Zaczęłam więc od klasyków czyli od "Lśnienie" i szczerze nie zawiodłam się.

Na codzień nie czytam horrorów jednak stwierdziłam że trzeba coś zmienić. Zaczęłam więc od klasyków czyli od "Lśnienie" i szczerze nie zawiodłam się.

To było moje kolejne podejście do twórczości pana Kinga. Pozycja ta jest kultowym już tytułem, film był też w porządku, spróbowałam więc… i nie jestem fanką twórczości „króla grozy”. Uważam, że te horrory są takimi, przy których można zasnąć i nie zauważyć, że coś się wydarzyło. Niemniej jednak jest to jedna z jego lepszych pozycji, gdzieś między „Zieloną milą”, a 4 innymi tytułami, które przeczytałam. Osobiście raczej po Kinga już nie sięgnę, a obiektywnie – są to lekkie lektury, lecz pióro autora może nie przypaść do gustu każdemu. Niemniej jednak mają swoje miejsce w obecnych czasach, warto więc spróbować.

To było moje kolejne podejście do twórczości pana Kinga. Pozycja ta jest kultowym już tytułem, film był też w porządku, spróbowałam więc… i nie jestem fanką twórczości „króla grozy”. Uważam, że te horrory są takimi, przy których można zasnąć i nie zauważyć, że coś się wydarzyło. Niemniej jednak jest to jedna z jego lepszych pozycji, gdzieś między „Zieloną milą”, a 4 innymi...

nie mogło być inaczej.

nie mogło być inaczej.

Tak książka, to prawdziwy horror! Rozwleczona do granic możliwości, nudna i bez żadnego sensu. Po wspaniałym filmie Kubricka spodziewałem się przynajmniej sprawnie napisanego czytadła, ale to przeszło moj eoczekiwania. Zdecydowanie odradzam.

Tak książka, to prawdziwy horror! Rozwleczona do granic możliwości, nudna i bez żadnego sensu. Po wspaniałym filmie Kubricka spodziewałem się przynajmniej sprawnie napisanego czytadła, ale to przeszło moj eoczekiwania. Zdecydowanie odradzam.

Historia o alkoholizmie i narastającej frustracji. Tu nie ma tak naprawdę elementów nadnaturalnych.
Bardzo dobra opowieść o autodestrukcji i zniszczonych ludziach.

Historia o alkoholizmie i narastającej frustracji. Tu nie ma tak naprawdę elementów nadnaturalnych.
Bardzo dobra opowieść o autodestrukcji i zniszczonych ludziach.

Cześć!

Kamil właśnie skończył czytać "Lśnienie" i chcieliśmy się tym z Wami podzielić.

Przede wszystkim - czy mamy tu fanów Przyjaciół? 😁 Pamiętacie, jak Joey opowiadał o tym, że tak bardzo bał się, czytając "Lśnienie", że chował je do zamrażarki? No cóż, my też tak robiliśmy 🤣

Po dwóch nieprzespanych nocach Kamil postanowił, że będzie już czytał tylko w ciągu dnia, i to była bardzo dobra decyzja. Niesamowite budowanie napięcia, brak przerysowania i śmieszności, co często zdarza się w horrorach (i miało też miejsce niestety w ekranizacji...),trafne i zwalające z nóg opisy. Czytając to dzieło, cały czas zastanawiamy się, ile z tego dzieje się w wyobraźni bohaterów, a co jest prawdziwe. Historia tak wciąga, że niemal czuje się na własnej skórze terror i zły wpływ tajemniczego hotelu i jego mieszkańców. King to naprawdę potrafi! Choć Kamil fanem horrorów nie jest, to z czystym sumieniem może tę książkę polecić (a jeszcze bardziej drugą część, Doktor Sen, która jest wyśmienita!!!),zwłaszcza dla fanów klasyki gatunku. 😱👻

PS Kamil czytał z karteczkami przyklejonymi do okładki, bo twarz na niej jest naprawdę przerażająca! 🤣

Cześć!

Kamil właśnie skończył czytać "Lśnienie" i chcieliśmy się tym z Wami podzielić.

Przede wszystkim - czy mamy tu fanów Przyjaciół? 😁 Pamiętacie, jak Joey opowiadał o tym, że tak bardzo bał się, czytając "Lśnienie", że chował je do zamrażarki? No cóż, my też tak robiliśmy 🤣

Po dwóch nieprzespanych nocach Kamil postanowił, że będzie już czytał tylko w ciągu dnia, i to...