Ludzie na drzewach

Książka wywarła na mnie duże wrażenie, nie aż tak żeby dać jej 10/10, ale naprawdę wow.
Już wcześniej miałam możliwość spotkania się z twórczością Pani Yanagihary pod postacią „Małego życia”, na którym bardzo się zawiodłam, natomiast książka „Ludzie na drzewach” pozytywnie mnie zaskoczyła.
Na początku byłam uprzedzona co do tego, że historia będzie monotematyczna, natomiast są w niej, poruszane naprawdę ciekawe tematy do dyskusji/przemyśleń.
Piękny jest styl pisania i świetnie wpasowuje się w miejsca akcji, czuć że dżungla to dżungla, a stany to stany.
Jestem też pod wrażeniem tego, jak my jako czytelnicy, którzy niby mamy wszytko podane na tacy, mało tak naprawdę wiemy. Bo możliwe, że sama narracja bohatera może być bardzo przekłamana.
Ostatnie parę stron - jakże obrzydliwe, ale jakże pasujące do bohatera.
Polecam każdemu, kto nie przepada za „Małym życiem” a jest ciekawy twórczości Hanyi Yanagihary, bo uważam, że ten debiut jest o wiele wiele lepszy niż druga książka autorki.

Książka wywarła na mnie duże wrażenie, nie aż tak żeby dać jej 10/10, ale naprawdę wow.
Już wcześniej miałam możliwość spotkania się z twórczością Pani Yanagihary pod postacią „Małego życia”, na którym bardzo się zawiodłam, natomiast książka „Ludzie na drzewach” pozytywnie mnie zaskoczyła.
Na początku byłam uprzedzona co do tego, że historia będzie monotematyczna, natomiast...

Pierwsza książka autorki i druga z jaką miałem styczność po "małym życiu". Na początku mnie nie wciągnęła i myślałem, że dość słabo ją ocenią, jednocześnie z każdym rozdziałem rozbudzała moją ciekawość związaną z kulturą pierwotną i losami naukowca opartymi na faktach. Skłoniła mnie do zobaczenia filmu Geniusz i chłopcy. Końcówka bardzo zaskakująca. Cała ta historia daje do myślenia. Pewnie dla wielu będzie bardzo szokująca.

Pierwsza książka autorki i druga z jaką miałem styczność po "małym życiu". Na początku mnie nie wciągnęła i myślałem, że dość słabo ją ocenią, jednocześnie z każdym rozdziałem rozbudzała moją ciekawość związaną z kulturą pierwotną i losami naukowca opartymi na faktach. Skłoniła mnie do zobaczenia filmu Geniusz i chłopcy. Końcówka bardzo zaskakująca. Cała ta historia daje do...

Książka ogólnie mocno skłaniająca do refleksji. Jako ktoś, kto w pewien sposób połączony jest z antropologią, kwestia zakresu kulturalnej relatywności jest wciąż nie rozwiązana. To co nam wydaje się złe, dla innej kultury może być zupełnie akceptowalne i odwrotnie.
Działania głównego bohatera wzbudziły we mnie wiele różnych emocji, głównie frustrację i poczucie niesprawiedliwości, szczególnie w stosunku do tego co stało się z wyspą i do ludzi zabranych przez niego do badań. ale wydaje mi się że nasza historia jest pełna takich właśnie niesprawiedliwości i nadużyć

Książka ogólnie mocno skłaniająca do refleksji. Jako ktoś, kto w pewien sposób połączony jest z antropologią, kwestia zakresu kulturalnej relatywności jest wciąż nie rozwiązana. To co nam wydaje się złe, dla innej kultury może być zupełnie akceptowalne i odwrotnie.
Działania głównego bohatera wzbudziły we mnie wiele różnych emocji, głównie frustrację i poczucie...

Ludzie na drzewach to krzyk, protest i wszystko, co najgorsze. Krzyk autorki, która pochodząc z Hawajów, poprzez tą książkę, chce zwrócić uwagę w jaki sposób biali mieszkańcy Ziemi, zdewastowali piękne życie innych nacji poprzez przykład małej, mikronezyjskiej wyspy.
Jeżeli czytasz, przeczytaj, do końca. Bez końca, nie zrozumiesz książki.

Ludzie na drzewach to krzyk, protest i wszystko, co najgorsze. Krzyk autorki, która pochodząc z Hawajów, poprzez tą książkę, chce zwrócić uwagę w jaki sposób biali mieszkańcy Ziemi, zdewastowali piękne życie innych nacji poprzez przykład małej, mikronezyjskiej wyspy.
Jeżeli czytasz, przeczytaj, do końca. Bez końca, nie zrozumiesz książki.

Główny wątek to łącznie zaledwie jakieś 15% całości. Jest to zdecydowanie najciekawszy wątek. Młody odkrywca poznaje mieszkańców wyspy. M.in spotyka młodego chłopaka, który zaczyna w sposób dwuznaczny dotykać głównego bohatera. Później spędza noc w objęciach innego chłopca. Kolejne powroty na wyspę to próby znalezienia spotkanego już dawno chłopca. Po pewnym czasie bohater sprowadza mieszkańców do siebie i ich adoptuje. W końcu, zostaje oskarżony o przestępstwa seksualne w stosunku do swoich wychowanków.

Poza głównym wątkiem jest to przede wszystkim opowieść o poznawaniu wyspy i prowadzeniu tam badań naukowych. Opowiedziana historia nie jest porywająca. Ciekawie zapowiada się wątek długowieczności, którą cechują się mieszkańcy wyspy. Nie zostało to jednak moim zdaniem jakoś mega dobrze wykorzystane, a szkoda.

Biorąc pod uwagę plusy i minusy jest daję słabe 7/10.

Główny wątek to łącznie zaledwie jakieś 15% całości. Jest to zdecydowanie najciekawszy wątek. Młody odkrywca poznaje mieszkańców wyspy. M.in spotyka młodego chłopaka, który zaczyna w sposób dwuznaczny dotykać głównego bohatera. Później spędza noc w objęciach innego chłopca. Kolejne powroty na wyspę to próby znalezienia spotkanego już dawno chłopca. Po pewnym czasie bohater...

Zdecydowanie książka, która nie będzie dla każdego i zdecydowanie taka, której nie powinno się oceniać bez przeczytania jej od deski do deski. Brutalna, naturalistyczna i pozostawiająca z uczuciem rozdarcia. Na długo pozostanie w mojej głowie.

Zdecydowanie książka, która nie będzie dla każdego i zdecydowanie taka, której nie powinno się oceniać bez przeczytania jej od deski do deski. Brutalna, naturalistyczna i pozostawiająca z uczuciem rozdarcia. Na długo pozostanie w mojej głowie.

Historia przedstawiona w taki sposób, iż można się zagubić czy to co się czyta wydarzyło się na prawdę czy też nie.

Historia przedstawiona w taki sposób, iż można się zagubić czy to co się czyta wydarzyło się na prawdę czy też nie.

Wow, no mam problem z tą książką. Najpierw byłam zniesmaczona, sądziłam że to takie Małe życie tylko poza antypatycznym głównym bohaterem i molestowaniem dzieci dostajemy jeszcze jeszcze okrucieństwo wobec zwierząt okraszone szczyptą egzotyki i przygody. Gdy zdałam sobie sprawę że to wszystko to celowe zabiegi autorki, no to szacun, opowieść nabrała nowego wymiaru.
Nie jest to lektura na miłe zimowe wieczory z kocykiem i kakao, cały czas utrzymuje w napięciu i dyskomforcie. Bardzo dobrze napisana i świetnie skonstruowana narracja. Jednak tylko dla dojrzałego czytelnika.

Wow, no mam problem z tą książką. Najpierw byłam zniesmaczona, sądziłam że to takie Małe życie tylko poza antypatycznym głównym bohaterem i molestowaniem dzieci dostajemy jeszcze jeszcze okrucieństwo wobec zwierząt okraszone szczyptą egzotyki i przygody. Gdy zdałam sobie sprawę że to wszystko to celowe zabiegi autorki, no to szacun, opowieść nabrała nowego wymiaru.
Nie...

Trzeba było przebrnąć przez 3/4 piramidalnych bzdur, które w efekcie złożyły się w logiczną całość, żeby dwa ostatnie rozdziały dosłownie urwały mi d..ę.

Trzeba było przebrnąć przez 3/4 piramidalnych bzdur, które w efekcie złożyły się w logiczną całość, żeby dwa ostatnie rozdziały dosłownie urwały mi d..ę.

W ogóle świetny pomysł. Bardzo podobał mi się badany aspekt potencjalnej nieśmiertelności, wiem wiem, powinnam była skupiać się na innym wątku, ale nie zrozumiałam go, musiało do mnie długo docierać co dzialo się przez cały czas, tak jakby i z mojej głowy wyrwano niewygodną kartkę.

W ogóle świetny pomysł. Bardzo podobał mi się badany aspekt potencjalnej nieśmiertelności, wiem wiem, powinnam była skupiać się na innym wątku, ale nie zrozumiałam go, musiało do mnie długo docierać co dzialo się przez cały czas, tak jakby i z mojej głowy wyrwano niewygodną kartkę.