„Milczenie owiec” jest jednym z moich ulubionych filmów, a dopiero teraz sięgnęłam po książkę – żałuję, że tak późno.

Przedstawiony i wykreowany świat w pełni zaspokaja moją ciekawość. Ta część ma taką przewagę nad „Czerwonym smokiem”, że dużo więcej w niej antagonisty – Lectera. Jego intrygi, a przede wszystkim chęć zaspokojenia nudy, pomysłowość a przy tym szukanie różnego rodzaju rozrywek powodują, że postać została opisana w bardzo ciekawy a jednocześnie intrygujący sposób. Działania, którymi kieruje Lecter powodują, że czytelnik chce czytać więcej i szybciej stron książki na raz.

Sama fabuła nieco różni się od „Czerwonego smoka” – mam tutaj na myśli inne wprowadzenie czytelnika w cały kontekst sprawy. W „Milczeniu owiec” już od pierwszych stron czytelnikowi zostają podane takie informacje, które powodują, że fabuła od razu nabiera tempa i bardzo szybko się rozkręca (świetna dynamika). Plusem jest również to, że w książce zostało przedstawionych mniej postaci. Ich opisy są dokładne i treściwe. Łatwiej się z nimi zaprzyjaźnić a nawet utożsamić, a przede wszystkim połapać kto tak naprawdę jest kim. Tak jak zaznaczyłam powyżej, postacie „dadzą się lubić”, a zarówno wątek główny jak i pozostałe wątki poboczne są na tyle kluczowe i przedstawione w taki sposób, że książkę czyta się naprawdę szybko z perspektywą dalszych części.

Ciekawym zabiegiem literackim jest również przeplatanie między rozdziałami – raz po raz kolejny rozdział jest opowiadany z perspektyw innej osoby, co daje obraz na percepcję wszystkich wydarzeń z różnych punktów widzenia.

Podsumowując, co prawda sam zarys mordercy był zupełnie inny niż w poprzedniej części (Jame Gumb był zdecydowanie mniej mroczny niż Francis Dolarhyde),ale książka nadal trzyma poziom. Jak dla mnie klasyka gatunku, z którą warto jest się zaznajomić. Jedynie czego mi zabrakło, to rozwinięcie wątku Agentki Starling z Pilcherem :)

„Milczenie owiec” jest jednym z moich ulubionych filmów, a dopiero teraz sięgnęłam po książkę – żałuję, że tak późno.

Przedstawiony i wykreowany świat w pełni zaspokaja moją ciekawość. Ta część ma taką przewagę nad „Czerwonym smokiem”, że dużo więcej w niej antagonisty – Lectera. Jego intrygi, a przede wszystkim chęć zaspokojenia nudy, pomysłowość a przy tym szukanie...

Nie wciągnęło mnie tak, jak pierwsza część; pewnie nie bez znaczenia było to, że oglądałam wcześniej adaptację filmową - lata temu, ale i tak wiedziałam, czego się spodziewać. Morderca był dużo mniej przerażający, niż Czerwony Smok - jego pełną historię poznaliśmy dopiero pod koniec, kiedy było już po ptakach. Zabrakło mi też wywołującego ciarki tekstu o "przyjacielu na kolację" - naprawdę szkoda, że to wymysł scenarzystów.

Nie wciągnęło mnie tak, jak pierwsza część; pewnie nie bez znaczenia było to, że oglądałam wcześniej adaptację filmową - lata temu, ale i tak wiedziałam, czego się spodziewać. Morderca był dużo mniej przerażający, niż Czerwony Smok - jego pełną historię poznaliśmy dopiero pod koniec, kiedy było już po ptakach. Zabrakło mi też wywołującego ciarki tekstu o "przyjacielu...

Najlepsza część serii, jednocześnie krwawa i z porywająca i trzymająca w napiciu fabułą.

Najlepsza część serii, jednocześnie krwawa i z porywająca i trzymająca w napiciu fabułą.

Świetna, klasyka gafunku, kto nie czytał niech nadrabia

Świetna, klasyka gafunku, kto nie czytał niech nadrabia

Zdecydowanie lepsza niż pierwsza książka z tego cyklu. Dużo przyjemniej się czytało, akcja rozkręcona już od pierwszych stron. Kiedyś dojrzeję do tego, żeby skonfrontować to z filmem, bo jeszcze nie widziałam :)

Zdecydowanie lepsza niż pierwsza książka z tego cyklu. Dużo przyjemniej się czytało, akcja rozkręcona już od pierwszych stron. Kiedyś dojrzeję do tego, żeby skonfrontować to z filmem, bo jeszcze nie widziałam :)

Dawkę adrenaliny zapewnia zmiana perspektywy: w poszczególnych rozdziałach czytelnik raz uczestniczy w wydarzeniach razem z prowadzącą śledztwo agentką FBI, następnie zagląda przez ramię mordercy, aż przychodzi kolej na punkt widzenia ofiary zwabionej w pułapkę. Dzięki temu nie ma tu miejsca na oddech, cały czas przerzuca się strony z zapartym tchem 🤭 I to lubię ❤️‍🔥

Dawkę adrenaliny zapewnia zmiana perspektywy: w poszczególnych rozdziałach czytelnik raz uczestniczy w wydarzeniach razem z prowadzącą śledztwo agentką FBI, następnie zagląda przez ramię mordercy, aż przychodzi kolej na punkt widzenia ofiary zwabionej w pułapkę. Dzięki temu nie ma tu miejsca na oddech, cały czas przerzuca się strony z zapartym tchem 🤭 I to lubię ❤️‍🔥

Milczenie owiec podobało mi się bardziej niż poprzednia część z powodu częstszej obecności doktora Lectera. Główna postać jest wyjątkowo dobrze przedstawiona czytelnikowi co pozwala się wczuć. W tej części jest zdecydowanie łatwiej połapać się w imionach co jest wielkim plusem. Jest mniej postaci, a te obecne są lepiej opisane i można je rzeczywiście poznać.

Milczenie owiec podobało mi się bardziej niż poprzednia część z powodu częstszej obecności doktora Lectera. Główna postać jest wyjątkowo dobrze przedstawiona czytelnikowi co pozwala się wczuć. W tej części jest zdecydowanie łatwiej połapać się w imionach co jest wielkim plusem. Jest mniej postaci, a te obecne są lepiej opisane i można je rzeczywiście poznać.

Podręcznikowy przykład thrillera psychologicznego z krwi i kości, a nie jakiś popłuczyn. Klasyka którą trzeba znać

Podręcznikowy przykład thrillera psychologicznego z krwi i kości, a nie jakiś popłuczyn. Klasyka którą trzeba znać

Klasyk, którego warto przeczytać.

Klasyk, którego warto przeczytać.

Tajemniczy morderca uprowadza, zabija i obdziera ze skóry kilka kobiet w różnych, niezwiązanych ze sobą miejscach w Stanach Zjednoczonych. Na jego trop trafia Clarice Starling, kształcąca się na agentkę FBI, a przy tym będąca jedyną osobą, z którą zgadza się rozmawiać słynny Hannibal Lecter. Akcja nabiera rozpędu, gdy porwana zostaje córka senatorki Stanów Zjednoczonych.
Tak w skrócie kształtuje się fabuła "Milczenia owiec", świetnego thrillera, który powinien być niezbędną pozycją dla każdego miłośnika gatunku. Thomas Harris zadbał o to, aby czytelnik ani przez chwilę się nie nudził - akcja jest dynamiczna, szybka, dość nieprzewidywalna, postacie ciekawe, wątki poboczne równie interesujące, co wątek główny. Do tego wrażenie robi kreacja antagonisty, który nie jest tylko zwykłym mordercą, ma swoją historię i cel, do którego zmierza. Nic nie można zarzucić też głównym bohaterom - zarówno historia Clarice Starling, jak i Jacka Crawforda są wciągające, a przede wszystkim "ludzkie". Nie można oczywiście zapomnieć o Hannibalu Lecterze, który - choć drugoplanowy - odgrywa kluczową rolę w całej opowieści. Polecam

Tajemniczy morderca uprowadza, zabija i obdziera ze skóry kilka kobiet w różnych, niezwiązanych ze sobą miejscach w Stanach Zjednoczonych. Na jego trop trafia Clarice Starling, kształcąca się na agentkę FBI, a przy tym będąca jedyną osobą, z którą zgadza się rozmawiać słynny Hannibal Lecter. Akcja nabiera rozpędu, gdy porwana zostaje córka senatorki Stanów Zjednoczonych....