Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niestety mam wrażenie, że autorka chciała na zbyt małym metrażu złapać za dużo tematów - na ledwie 180 stronach znajdziemy skrót "kultowych" wydarzeń Kłopotów, wywiady z byłymi członkami organizacji, opisy działań pojednawczych i historie polskich emigrantów osiadłych w Belfaście, przez co właściwie żaden wątek nie daje odczucia pełności i wyczerpania tematu. Obawiam się również, że gdybym sięgnęła po tą książkę przed przeczytaniem innego, pełniejszego reportażu o Kłopotach bardzo trudno byłoby mi się odnaleźć w opisanym tu świadectwie współczesnego życia w Belfaście.
Szkoda, że autorka nie postawiła na opisanie historii polskich emigrantów w Irlandii Północnej - książka byłaby wtedy zdecydowanie bardziej autentyczna, pełna, a przy tym poruszałaby temat jeszcze nie opisany (lepiej i pełniej) przez autorów, którzy w tematyce Kłopotów są bardziej zanurzeni.

Niestety mam wrażenie, że autorka chciała na zbyt małym metrażu złapać za dużo tematów - na ledwie 180 stronach znajdziemy skrót "kultowych" wydarzeń Kłopotów, wywiady z byłymi członkami organizacji, opisy działań pojednawczych i historie polskich emigrantów osiadłych w Belfaście, przez co właściwie żaden wątek nie daje odczucia pełności i wyczerpania tematu. Obawiam się...

O ile pierwsza część książki była dość ciekawa - czytelnik był sprawnie nawigowany przez kontekst sprawy, podłoże potencjalnych sprawców i wszystkie aspekty zaginięcia - tak druga niestety bardzo rozczarowuje. Książka została sztucznie wydłużona przez referowanie każdego, nic nie wnoszącego przesłuchania, pojawia się mnóstwo wątków pobocznych również nie dodających specjalnej wartości. Osobiście uważam, że książka dużo zyskałaby na skróceniu jej do 300-350 stron, a nie straciłaby niczego.

O ile pierwsza część książki była dość ciekawa - czytelnik był sprawnie nawigowany przez kontekst sprawy, podłoże potencjalnych sprawców i wszystkie aspekty zaginięcia - tak druga niestety bardzo rozczarowuje. Książka została sztucznie wydłużona przez referowanie każdego, nic nie wnoszącego przesłuchania, pojawia się mnóstwo wątków pobocznych również nie dodających...

Bardzo dobre, wnikliwe i wciągające studium niezwykłej rodziny - nie tylko przez jej rozmiar w postaci aż dwunastki dzieci, ale przede wszystkim przez pojawienie się u niemal połowy jej członków schizofrenii. Książkę polecam zarówno tym, którzy chcą dowiedzieć się więcej o historii leczenia schizofrenii, zmianie podejścia do niej i jej etiologii, jak i osobom po prostu zainteresowanym losem Galvinów.

Bardzo dobre, wnikliwe i wciągające studium niezwykłej rodziny - nie tylko przez jej rozmiar w postaci aż dwunastki dzieci, ale przede wszystkim przez pojawienie się u niemal połowy jej członków schizofrenii. Książkę polecam zarówno tym, którzy chcą dowiedzieć się więcej o historii leczenia schizofrenii, zmianie podejścia do niej i jej etiologii, jak i osobom po prostu...

Tej książki z pewnością nie można określić mianem "typowej" czy "oczywistej". Chociaż autorka sama nie zapisała w niej więcej niż ułamka całej zawartości, udzieliła głosu tym, których powinniśmy w sprawie Czarnobyla słuchać najuważniej - mieszkańcom, likwidatorom, lub po prostu - ludziom. Bo to ich świadectwa tworzą tę historię. Im zostali odebrani ojcowie, matki, dzieci, małżonkowie. To oni po dziś dzień odczuwają skutki katastrofy poprzez choroby, osamotnienie, a nawet wykluczenie społeczne. Cały reportaż mogę podsumować jednym wnioskiem: nieważne jak rozwija się technologia, co dzieje się na świecie, albowiem człowiek zawsze zostanie tylko człowiekiem, który czuje, rozumie i kocha.

Tej książki z pewnością nie można określić mianem "typowej" czy "oczywistej". Chociaż autorka sama nie zapisała w niej więcej niż ułamka całej zawartości, udzieliła głosu tym, których powinniśmy w sprawie Czarnobyla słuchać najuważniej - mieszkańcom, likwidatorom, lub po prostu - ludziom. Bo to ich świadectwa tworzą tę historię. Im zostali odebrani ojcowie, matki, dzieci,...