Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka napisana w sposób niezwykle emocjonujący. Rozdzierającą serce. Nie byłam w stanie się od niej oderwać. Wśród znajomych mam kilka osób z niespelnosprawnoscią znaczną lub umarkowaną. To cudowni ludzie. Cudowne dzieci. Książka niesamowicie mnie poruszyła. Uważam, że powinna przeczytać tę pozycję każda osoba. Jak zwykle świetne pióro Pana Hołuba sprawia, że przez książkę się płynie, a jednocześnie odczuwa się wszystkie emocje bohaterów. Sama książka nie jest długa, ale temat został w niej wyciśnięty jak cytryna. Podziwiam Panie które odważyły się opowiedzieć swoje historie bez lukrowania, bez owijania w bawełnę. Życie z niepełnosprawnym dzieckiem jest niesamowitą odwagą i poświęceniem. Autor w książce (jak w każdym swoim reportażu) oddaje głos swoim bohaterkom. WŁAŚNIE-Bohaterkom. Bo niestety w większości przypadku w momencie diagnozy matka zostaje z dzieckiem sama. Porzucona nie tylko przez partnera, ale również przez Państwo. Ustawy zmuszają kobiety do rodzenia niepełnosprawnych dzieci. Kiedy już choroba staje się faktem nie mogą jednak liczyć na GODNĄ pomoc ze strony Państwa. Heroiczna walka o godne życie swojego dziecka, krzywe spojrzenia ludzi pracujących w ośrodkach pomocy właśnie takim rodzinom. Wielokrotnie płakałam podczas czytania lektury. Od zawsze czułam ogromną niesprawiedliwość z jaką muszą mierzyć się rodziny niepełnosprawnych dzieci. Z jakimi dylematami przychodzi im żyć. Jak czasem okrutne są ich własne myśli, ponieważ boją się jak sobie bez nich poradzi właśnie ich niepełnosprawne dziecko kiedy rodzice sami się zestarzeją lub umrą? Co stanie się z ich niepełnosprawnym i niesamodzielnym dzieckiem, które kochają pomimo przeciwności? Książka niesamowicie poruszająca i wzruszająca, uświadamiająca jak wygląda zwykle życie, zwykłych rodzin z niezwykłym dzieckiem. Kiedy muszą walczyć o godne traktowanie, a pomoc socjalna to kropla w morzu, która nijak sie ma do wyobrażeń jakie funkcjonują w ogolnym pojęciu społeczeństwa. Książka skłania do refleksji i uwrażliwia na nieszczęście innych ludzi. Niektórzy rodzą się niepełnosprawni, ale pamiętajmy, że niepełnosprawność może przytrafić się każdemu z nas. Książka podobała mi się jeszcze bardziej niż "Niegrzeczne" tego samego autora. Jednak obie książki polecam, obie rozrywają serce i poruszają niesamowicie ważne tematy. Po ich przeczytaniu nasza percepcja zmienia się diametralnie. Moja ocena: 10/10 IG: dozaczytania