Znakomity zbiór historii. Według mnie obowiązkowa pozycja, pokazuje historię szerzej. Wstrząsająca, zostaje w pamięci na długo.

Znakomity zbiór historii. Według mnie obowiązkowa pozycja, pokazuje historię szerzej. Wstrząsająca, zostaje w pamięci na długo.

Zbiór monologów i historii różnych rodzin jak żyli po wybuchu Czarnobyla. Nie wiedziałam że były osoby które nie legalnie zamieszkiwali dalej teren Czarnobyla po wysiedleniu ludzi. Oglądałam różne filmy na ten temat i zupełnie inaczej było to pokazane

Zbiór monologów i historii różnych rodzin jak żyli po wybuchu Czarnobyla. Nie wiedziałam że były osoby które nie legalnie zamieszkiwali dalej teren Czarnobyla po wysiedleniu ludzi. Oglądałam różne filmy na ten temat i zupełnie inaczej było to pokazane

"Czarnobyl. To wojna nad wojnami. Człowiek nigdzie się nie ukryje. Ani na ziemi, ani w wodzie, ani w niebie".

Gdyby nie katastrofa, która się wydarzyła w tamtejszej elektrowni atomowej, byłoby to jedno z wielu anonimowych miast na Ukrainie. Jednak wydarzenia z 26 kwietnia 1986 roku przyniosły mu niechlubny rozgłos. Przyznaje, że sama nazwa wywołuje we mnie nieprzyjemne uczucia. To, co się wówczas wydarzyło znam z relacji moich rodziców, z programów telewizyjnych i artykułów internetowych.
Z tym większym zainteresowaniem sięgnęłam po książkę. Autorka zawarła w niej kilkadziesiąt wypowiedzi osób dotkniętych skutkami tragedii. To zresztą celowy i zrozumiały zabieg. Aby dotrzeć do ludzkich serc i je poruszyć, warto przedstawić dramatyczne wydarzenia oddając głos ich świadkom.
Przedstawia historię, która się dokonała i pochłonęła określoną liczbę ofiar. To też zapis ludzkich dramatów oraz krzyk ich niemocy. Dzięki "Czarnobylskiej modlitwie" zostanie po nich trwały ślad, co okaże się istotne zwłaszcza w momencie, kiedy już ich zabraknie. Jest to także swego rodzaju przestroga dla potomnych.
Przeżyłam spore zaskoczenie, kiedy zorientowałam się, że z książki wyłania się obraz społeczeństwa poddawanego wieloletniej indotrynacji. Według oficjalnych przekazów radzieckie elektrownie atomowe były na tyle bezpieczne, że mogły nawet stać na Placu Czerwonym! Zresztą pierwsze medialne doniesienia o wybuchu reaktora były równie irracjonalne. Informowano, że sytuacja jest niegroźna, a pożar ugaszono. Komunistyczny aparat władzy wszystko utajniał i głuchy był na apele rozsądnych i inteligentnych ludzi.
To niezwykła książka, o życiowej mądrości prostych ludzi, którzy byli mocno związani ze swoją ziemią, że nie chcieli jej opuścić. O bohaterskich strażakach, żołnierzach i górnikach, którzy często przeczuwali, że idą na pewną śmierć, ale wiedzieli, że tak trzeba. Że ich ofiara pozwoli ocalić tysiące istnień. O dzieciach, które nie rozumieją dlaczego są inne od swoich rówieśników. I o systemie totalitarnym, systemie absurdu, pogardy i nieporadności, w którym decyzje podejmuje garstka tępych półgłówków. Książka Aleksijewicz to zapiski pełne emocji, które głęboko zapadają w pamięć.
Świetny reportaż! Warty każdej minuty nad nim spędzonej.

"Czarnobyl. To wojna nad wojnami. Człowiek nigdzie się nie ukryje. Ani na ziemi, ani w wodzie, ani w niebie".

Gdyby nie katastrofa, która się wydarzyła w tamtejszej elektrowni atomowej, byłoby to jedno z wielu anonimowych miast na Ukrainie. Jednak wydarzenia z 26 kwietnia 1986 roku przyniosły mu niechlubny rozgłos. Przyznaje, że sama nazwa wywołuje we mnie nieprzyjemne...

26 kwietnia 1986 o godzinie pierwszej minut dwadzieścia trzy i pięćdziesiąt osiem sekund świat zmienił się na zawsze. A zwłaszcza świat dookoła Czarnobyla...

Wstyd mi się przyznać, ale piąte przez dziesiąte wiem o historii po 1956 roku. W liceum zabrakło nam czasu na przerobienie całego materiału.
A jako młoda osoba byłam trochę ignorantką wobec tego, co już było i nie mam na to wpływu.
Więc nadrabiam teraz.

Białoruska dziennikarka Swietłana Aleksijewicz napisała niejeden dobry reportaż. Pierwszy, który postanowiłam przesłuchać to "Czarnobylska modlitwa. Kronika przyszłości"

Nie jest to stricte reportaż o tragedii w Czarnobylu. Są to opowiadania Białorusinów mieszkających przy granicy Ukraińskiej. To opowieści ludzi, o których zapomniano. Nie ewakuowano, nie uprzedzono jak choćby w części zminimalizować skutki promieniowania. Ludzie wysłani do pomocy w elektrowni i okolicy, których nie zabezpieczono odpowiednio w maski i odzież lub takich, którzy lekceważyli zalecenia.

Przerażające losy kobiet, matek, żon, dzieci i zwierząt.
Mimo ogromu tragedii w tych ludziach nadal jest nadzieja i wiara, że jeszcze będzie dobrze.

Bardzo realistyczne, wstrząsające i przygnębiające opowiadania. Momentami chaotyczne, wspominające też wojnę przez co można się pogubić, ale i tak mocno polecam.

UWAGA!!! Książka została wcześniej wydana pt.: „Krzyk Czarnobyla”.

Czytałaś_eś już reportaże Swietłany Aleksijewicz? Polecasz jeden najlepszy Twoim zdaniem?

26 kwietnia 1986 o godzinie pierwszej minut dwadzieścia trzy i pięćdziesiąt osiem sekund świat zmienił się na zawsze. A zwłaszcza świat dookoła Czarnobyla...

Wstyd mi się przyznać, ale piąte przez dziesiąte wiem o historii po 1956 roku. W liceum zabrakło nam czasu na przerobienie całego materiału.
A jako młoda osoba byłam trochę ignorantką wobec tego, co już było i nie mam...

Wstrząsająca. I nadal aktualna. Nie wiem dlaczego przeczytałam ją dopiero teraz.

Wstrząsająca. I nadal aktualna. Nie wiem dlaczego przeczytałam ją dopiero teraz.

Przejmująca książka, przejmująca dla mnie głównie dlatego że pamiętam te dni, pamiętam o czym wtedy rozmawialiśmy stojąc w pochodzie pierwszo majowym, pamiętam relację z Tv, pamiętam nasz strach i przede wszystkim bezsilność w oczekiwaniu na czarnobylską chmurę, na radioaktywny Armagedon. Przejmująca bo pokazuje że paręset kilometrów dalej, ludzie te same fakty traktowali zgoła inaczej. Zarówno prości rolnicy spod Prypeci jak i akademicy z Mińska. Przerażająca siła państwa które od lat ogłupiało swoich obywateli, przerażająca siła niewiedzy i ignorancji , przerażająca siła propagandy. Swoiste memento mori państwa totalitarnego. Warto.

Przejmująca książka, przejmująca dla mnie głównie dlatego że pamiętam te dni, pamiętam o czym wtedy rozmawialiśmy stojąc w pochodzie pierwszo majowym, pamiętam relację z Tv, pamiętam nasz strach i przede wszystkim bezsilność w oczekiwaniu na czarnobylską chmurę, na radioaktywny Armagedon. Przejmująca bo pokazuje że paręset kilometrów dalej, ludzie te same fakty traktowali...

W większości smutne ale bardzo przejmujące historie wielu osób które "przeżyły" Czarnobyl. Od zwykłej wiejskiej babci, przez żołnierzy aż do naukowców. To co najbardziej uderza to fakt, że pomimo iż od tej katastrofy minęło ponad 40 lat w Rosji i umysłach jej mieszkańców niewiele się zmieniło. Ludzkie życie nie stanowi żadnej wartości i wszystko można przeliczyć na flaszki samogonu.

W większości smutne ale bardzo przejmujące historie wielu osób które "przeżyły" Czarnobyl. Od zwykłej wiejskiej babci, przez żołnierzy aż do naukowców. To co najbardziej uderza to fakt, że pomimo iż od tej katastrofy minęło ponad 40 lat w Rosji i umysłach jej mieszkańców niewiele się zmieniło. Ludzkie życie nie stanowi żadnej wartości i wszystko można przeliczyć na flaszki...

Książka, która zupełnie zmieniła moje postrzeganie sprawy Czarnobyla. Temat katastrofy w Czarnobylu fascynuje mnie od dawna a po serialu produkcji HBO jeszcze bardziej. Ciekawe jest to, że w książce pojawiają się wypowiedzi ludzi związanych z katastrofą bezpośrednio i pośrednio również.

Mamy tutaj przekrój różnych ludzi od tych wykształconych, fizyków, chemików po robotników, żołnierzy i likwidatorów oraz ich żony. Wszyscy Ci ludzie pamiętają i wspominają to co wydarzyło się na Ukrainie i Białorusi, bo mało kto wie, że duży procent skażenia przypadł też na tereny białoruskie. Książka, która otwiera oczy i rozwiewa wszelkie wątpliwości dotyczące reakcji i emocji ludzi wtedy i po pewnym czasie od katastrofy. POLECAM

Książka, która zupełnie zmieniła moje postrzeganie sprawy Czarnobyla. Temat katastrofy w Czarnobylu fascynuje mnie od dawna a po serialu produkcji HBO jeszcze bardziej. Ciekawe jest to, że w książce pojawiają się wypowiedzi ludzi związanych z katastrofą bezpośrednio i pośrednio również.

Mamy tutaj przekrój różnych ludzi od tych wykształconych, fizyków, chemików po...

Dobrze napisane, działa na emocje i wyobraźnię. Dzięki relacjom ludzi, którzy na własnej skórze doświadczyli skutków awarii reaktora jądrowego w Czarnobylu możemy dowiedzieć się prawdy, która w tamtym czasie była skrzętnie ukrywana. Oprócz lakonicznych wiadomości z TV o katastrofie nie wiedzieliśmy nic. Oczywiście ukazał się też po latach serial produkcji HBO.

Prawda, którą podają nam bohaterowie książki jest przerażająca (przynajmniej dla mnie)nie mieści się w żadnych ludzkich kategoriach

Książkę wysłuchałam w formie audiobooku i mały minus dla K. Czubuwnej ,za tembr glosu, który mnie czasami wręcz irytował.
Nie umniejszając oczywiscie pani Krystnie ,która jest świetna jako lektor filmów przyrodniczych.

Dobrze napisane, działa na emocje i wyobraźnię. Dzięki relacjom ludzi, którzy na własnej skórze doświadczyli skutków awarii reaktora jądrowego w Czarnobylu możemy dowiedzieć się prawdy, która w tamtym czasie była skrzętnie ukrywana. Oprócz lakonicznych wiadomości z TV o katastrofie nie wiedzieliśmy nic. Oczywiście ukazał się też po latach serial produkcji HBO.

Prawda,...

Znakomity reportaż warty każdej minuty z nim spędzonej. Jako osoba, która była nieletnia, gdy zdarzyła się katastrofa w Czarnobylu, pozwala szerzej spojrzeć na temat. Ogrom ludzkich tragedii. Wstrząsająca.

Znakomity reportaż warty każdej minuty z nim spędzonej. Jako osoba, która była nieletnia, gdy zdarzyła się katastrofa w Czarnobylu, pozwala szerzej spojrzeć na temat. Ogrom ludzkich tragedii. Wstrząsająca.