Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie ukrywam, że ostatnie dzieła pana Krajewskiego znacząco odbiegały od moich oczekiwań. I o ile byłam w stanie wybaczyć mu wiele, o tyle do dziś nie potrafię pogodzić się z zakończeniem serii o Popielskim. Przedstawienie policjanta w sposób, w jaki zrobił to autor odarło moją ulubioną postać literacką, od której zaczęłam swoją przygodę z polskimi kryminałami, ze wszystkich cech, za jakie ją uwielbiałam. Dlatego też z pewną obawą oczekiwałam na kolejną książkę pana Marka Krajewskiego.
Poznajemy w niej Mocka u początków jego policyjnej kariery. Tuż po wyrwaniu się z rodzinnego Wałbrzycha zaczyna on pracę na wrocławskiej komendzie. Daje się wplątać w skandal obyczajowy, przez który niemalże traci pracę. Aby ocalić swoją karierę musi przeprowadzić śledztwo dotyczące bestialskiego morderstwa w Hali Stulecia. W nowym budynku znaleziono ciała czterech chłopców i wiszącego nad nim martwego mężczyznę ze skrzydłami przypiętymi do ramion. Do miasta ma przybyć Wilhelm II, nastroje we Wrocławiu stają się coraz bardziej napięte. Czy Mock znajdzie sprawcę i ocali swoją posadę?
Tego dowiemy się po lekturze nowej książki pana Krajewskiego. Nie zabrakło w niej swoistego znaku rozpoznawczego autora- szczegółowych opisów jak i dokonanych zbrodni, tak i postaci oraz co najważniejsze miasta. Niestety tym razem nie znajdziemy zbyt wielu wykwintnych dań, do których Mock miał zamiłowanie w poprzednich książkach. Jednak nie mogę wymagać zbyt wiele- w końcu początkowa pensja policjanta nie pozwalała mu na rozrzutność. Fakt, że Mock w wielu momentach musi oglądać się na przełożonych i ma związane ręce również jest swego rodzaju smaczkiem w książce- czymś nowym zważywszy na to, że już jako bardziej zasłużony policjant mógł sobie pozwolić na znacznie więcej.
Po lekturze „Mocka” stwierdzam, że pan Marek Krajewski wraca do dobrej formy. W tek książce jest niemalże wszystko to, co pokochał fan lwowskiej oraz wrocławskiej serii oraz wystarczająco dużo smaczków, które mogą przyciągnąć nowych czytelników. Powrót do korzeni Eberharda może również sugerować dalszy ciąg przygód policjanta, co z całą pewnością usatysfakcjonuje wielbicieli wrocławskiego śledczego. Polecam „Mocka” całym sercem i czekam z niecierpliwością na kolejną książkę autora.

Nie ukrywam, że ostatnie dzieła pana Krajewskiego znacząco odbiegały od moich oczekiwań. I o ile byłam w stanie wybaczyć mu wiele, o tyle do dziś nie potrafię pogodzić się z zakończeniem serii o Popielskim. Przedstawienie policjanta w sposób, w jaki zrobił to autor odarło moją ulubioną postać literacką, od której zaczęłam swoją przygodę z polskimi kryminałami, ze wszystkich...