Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nikogo nie zaskoczę stwierdzeniem, że po książkę sięgnęłam po obejrzeniu dzieła Lánthimosa. Film zdobył 4 Oscary i podbił kina na całym świecie. Krytycy w recenzjach piszą o manifeście feministycznym, porównywanym często do filmu Barbie.
Jako istota ciekawska stwierdziłam, że chcę dowiedzieć się czy są różnice między pierwowzorem literackim a dziełem wyświetlanym na ekranach. I owszem, czytelnik znajdzie dla siebie dodatkowe smaczki.
Biedne Istoty to książka, która jest swego rodzaju wariacją na temat Frankensteina i faktycznie, tak jak film Lánthimosa, jest komentarzem społecznym i politycznym. Bardzo podoba mi się zabieg w drugiej części książki, który oddaje głos Belli i opisuje jej dalsze losy. To sprawia, że książka ma nawet mocniejszy wydźwięk.
Co ciekawe, mimo samej fabuły, która jest zdecydowanie fantastyczna (w końcu mówimy o ożywieniu człowieka), mam wrażenie, że to film bardziej puszcza wodze fantazji niż literacki pierwowzór. Może to rozczarować niektórych widzów i czytelników. Również forma, oparta na listach, sprawia, że możemy mieć odczucie „wolniejszej” fabuły podczas lektury.
Nie chcę osądzać czy książka jest lepsza od filmu. Jest po prostu inna. I bardzo ją polecam ponieważ ja pochłonęłam ją w przeciągu 3 wieczorów. Biedne Istoty, poza byciem prześmiewczą wersją opowieści wiktoriańskiej, są celnym komentarzem i po prostu przyjemnie napisaną lekturą

Nikogo nie zaskoczę stwierdzeniem, że po książkę sięgnęłam po obejrzeniu dzieła Lánthimosa. Film zdobył 4 Oscary i podbił kina na całym świecie. Krytycy w recenzjach piszą o manifeście feministycznym, porównywanym często do filmu Barbie.
Jako istota ciekawska stwierdziłam, że chcę dowiedzieć się czy są różnice między pierwowzorem literackim a dziełem wyświetlanym na...

"Poniemieckie" to opowieść nie tyle o przedmiotach, ile o ich właścicielach opowiedziana właśnie ich pryzmat. To historia ludzi, którzy zostali wyrwani ze swojej ziemii i przesiedleni na tereny do niedawna jeszcze niepolskie. Ale to również opowieść o ofiarach " po drugiej stronie barykady". O ludziach, którzy zostali zmuszeni do pozostawienia swoich rodzinnych stron i udania się na wygnanie wgłąb kraju. To także świadectwo osób, które chcą zachować historię swojej nowej małej ojczyzny.
Bardzo polecam jak i czytelnikom, którzy odnajdują się w temacie, tak i tym, którzy Wrocław znają z wycieczki lub pocztówek.

"Poniemieckie" to opowieść nie tyle o przedmiotach, ile o ich właścicielach opowiedziana właśnie ich pryzmat. To historia ludzi, którzy zostali wyrwani ze swojej ziemii i przesiedleni na tereny do niedawna jeszcze niepolskie. Ale to również opowieść o ofiarach " po drugiej stronie barykady". O ludziach, którzy zostali zmuszeni do pozostawienia swoich rodzinnych stron i...

Cezary Łazarewicz podjął się szalenie trudnego zadania. Bo czy po tylu latach da się rozwikłać zagadkę śmierci Stanisława Pyjasa? Zwłaszcza gdy tak wiele osób poniosło porażkę w tej kwesti?

Patrząc na tytuł można pomyśleć, że "Na Szewskiej..." będzie dedykowane jedynie śledztwu, które to zamykane, to wznawiane przez dziesięciolecia, samo z siebie może być interesującym materiałem na reportaż. Jednak autor postanowił zarysować nam także dość dokładnie postaci kluczowe dla niniejszej sprawy: Staszka- studenta polonistyki, współpracownika KOR oraz Ketmana- donosiciela grającego na dwa fronty.
To właśnie przez to książkę, która jest reportażem, czyta się jak dobry kryminał.

Cezary Łazarewicz ukazuje masę dokumentów, filmów, wypowiedzi ludzi związanych ze sprawą. Jednak, co nie zostanie chyba uznane za spoiler, nie udaje mu się z pewnością stwierdzić co dokładnie stało się na Szewskiej 7. Śledztwo zamknięte w 2019 roku (które autor również opisuje) przybliża czytelnika tak blisko do rozwiązania jak to tylko możliwe. Jednak czas nie działa na korzyść niniejszej sprawy.

Co ważniejsze, autor ukazując wszystkie zgromadzone informacje skupia się na jednym- śmierć Staszka, nawet jeśli wypadkowa-stała się pretekstem dla studenckiego świata do pokazania swojego sprzeciu wobec szarości PRLu.

I niech Ci, którzy nie są zaznajomieni z tą sprawą nie zrażają się. Młodsi czytelnicy nie zgubią się w historycznych odmętach niniejszej książki. Polecam ją absolutnie każdemu.

Cezary Łazarewicz podjął się szalenie trudnego zadania. Bo czy po tylu latach da się rozwikłać zagadkę śmierci Stanisława Pyjasa? Zwłaszcza gdy tak wiele osób poniosło porażkę w tej kwesti?

Patrząc na tytuł można pomyśleć, że "Na Szewskiej..." będzie dedykowane jedynie śledztwu, które to zamykane, to wznawiane przez dziesięciolecia, samo z siebie może być interesującym...