Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Początkowo czytałam bez przekonania. Jakoś nie mogłam się wciągnąć w tą historię, miałam problem z wyobrażeniem sobie bohaterów. Zauroczył mnie jednak sam klimat na zawsze utraconego świata i ta nostalgia pozwoliła mi pozostać przy lekturze, a wręcz ciężko było mi ją odłożyć na bok. Bohaterowie nabrali też odrobinę wyrazistości. Wszyscy wiemy, w którą stronę podążyła historia i to sprawiło, że przez całą lekturę miałam poczucie zbliżającego się mroku. Trochę jak na zjeżdżalni. Jest fajnie, ale wiesz, że za chwilę rąbniesz tyłkiem o ziemię. Ale to dobrze, że wciąż powstają książki o prześladowaniu Żydów i późniejszym holokauście. Jest to jedna z najczarniejszych kart historii i nie wolno nam o niej zapomnieć. Szkoda tylko, że historia tak niewiele nas nauczyła. Nie sposób było w uciekających Stramerach nie dopatrzyć się podobieństw z wydarzeniami na zielonej granicy. Książka zostaje w głowie. Na pewno sięgnę po drugą część.