Zbiór kilku artykułów, wywiadów i opinii, plus biogramy radzieckich i komunistycznych działaczy pióra Pawła Wieczorkiewicz, ukazujących się, w oryginale, w różnych periodykach prasy radzieckiej w latach 1987-1988, a dotyczących J. Stalina i fenomenu sprawowania przez niego władzy.
Wartość tychże artykułów ma inny dziś kaliber niż ówcześnie. Pisane przez ludzi radzieckich (dla których nota bene ustrój radziecki to najlepsze co się ludzkości przydarzyło pod słońcem i którzy nie dostrzegają żadnych jego wad po za okresem Stalina który to okres traktowany jest jako czas wypaczeń, a nie immanentnej cechy komunizmu) dla ludzi radzieckich dziś nie stanowią żadnej sensacji, a i kontekst rozumowania autorów nie zawsze pozostaje jasny dla dzisiejszego czytelnika.
W związku z powyższym praca dla tych bardziej zainteresowanych ZSRR i czasami Stalina oraz jego odbiorem przez następne pokolenia niż dla laików.

Zbiór kilku artykułów, wywiadów i opinii, plus biogramy radzieckich i komunistycznych działaczy pióra Pawła Wieczorkiewicz, ukazujących się, w oryginale, w różnych periodykach prasy radzieckiej w latach 1987-1988, a dotyczących J. Stalina i fenomenu sprawowania przez niego władzy.
Wartość tychże artykułów ma inny dziś kaliber niż ówcześnie. Pisane przez ludzi radzieckich...

Różne style, odmienne przemyślenia i ciekawe fakty.
Jednak lektura głównie dla zainteresowanych tematyką.

Różne style, odmienne przemyślenia i ciekawe fakty.
Jednak lektura głównie dla zainteresowanych tematyką.

Ta niezbyt pozorna książeczka, to zbiór artykułów, wywiadów, listów otwartych radzieckich intelektualistów, którzy próbują w jakiś sposób rozliczyć się ze zbrodniami stalinizmu. Sęk w tym jednak, że jednocześnie pieją peany nad wspaniałością jedynego słusznego socjalistycznego ustroju, geniuszem Lenina, nieocenionym wkładem partii w rozwój Związku Radzieckiego, etc. Zupełnie zamykając oczy na represje, jakim poddano tysiące ludzi w trakcie i tuż po rewolucji. W żadnym z rozdziałów nie wspomniano nawet słowem o tym, że obalenie caratu okupiono hektolitrami krwi inteligencji, arystokracji, posiadaczy ziemskich, bogatszych chłopów. A wydarzenia takie jak powstanie w Kronsztadzie nazywają kontrrewolucyjnym, antyradzieckim wystąpieniem przygotowanym przez eserów, mienszewików, anarchistów i białogwardzistów, wspieranych przez imperialistów zagranicznych. Choć w rzeczywistości był to efekt strajków wywołanych niemożnością zaspokojenia podstawowych potrzeb oraz chęcią przeciwstawienia się coraz wyraźniejszej dyktaturze bolszewików.
Nikt nie chce dostrzec lub podkreślić oczywistego faktu, że ów „wspaniały” ustrój od samego początku budowany był w oparciu o niespotykany terror.
Stalin i jego kolejne czystki, to nic innego jak efekt tego samego podejścia do „rozwiązywania” problemów. I w moim przekonaniu, to co próbują zrobić autorzy, czyli potępić dyktatora przy jednoczesnym wybielaniu ustroju i reszty narodu jest zwykłym nonsensem. Do tego dochodzą też komiczne w gruncie rzeczy stwierdzenia (pozwolę sobie przytoczyć jedno z moich ulubionych:” (…) Armia Czerwona w zasadzie nie ustępowała armii niemieckiej. Przeciwnie, niewątpliwie miała nad nią ogromną przewagę pod względem ideowo-politycznym i moralnym.” serio?!?),których w całym tekście jest niemało, a których jedynym celem jest zapewne poprawienie samopoczucia autorów i wbicie czytelników w przekonanie, że skoro z przeszkodą w postaci Stalina dokonali aż tyle, to strach się bać, do czego by doszli bez tej kłody u nogi.
Pozycja ciekawa, o ile ktoś jest zainteresowany analizą sposobów zaklinania rzeczywistości, tudzież przemilczania oczywistych faktów, ewentualnie przykładem literatury propagandowej (w końcu książka została wydana w roku 1988, a więc na kilka lat przed rehabilitacją np. ofiar powstania w Kronsztadzie i oficjalnym potępieniem stosowanych wobec nich represji jako bezprawnych i sprzecznych z prawami człowieka).
O samym Stalinie natomiast nie dowiemy się z tej książki nic nowego.

Ta niezbyt pozorna książeczka, to zbiór artykułów, wywiadów, listów otwartych radzieckich intelektualistów, którzy próbują w jakiś sposób rozliczyć się ze zbrodniami stalinizmu. Sęk w tym jednak, że jednocześnie pieją peany nad wspaniałością jedynego słusznego socjalistycznego ustroju, geniuszem Lenina, nieocenionym wkładem partii w rozwój Związku Radzieckiego, etc....

Spodziewałem się po książce czegoś innego. Sądziłem że książka bardziej skupi się na Stalinie na jego życiu i rządzeniu, a nie na opisie ludzi, którzy chcą wybielić komunizm. Praca zbiorowa naukowców, którzy pisali o Stalinie. Fenomen Stalina co miał w sobie, że potrafił trzymać naród krótko i nie zawahał się przed usuwaniem siłowym. Czystki to był chleb powszechny do utrzymania władzy. Władza się zmieniała ustrój też się zmieniał strach pomału opadł i teraz każdy może pisać o Stalinie wszystko, bo Go już nie ma.

Spodziewałem się po książce czegoś innego. Sądziłem że książka bardziej skupi się na Stalinie na jego życiu i rządzeniu, a nie na opisie ludzi, którzy chcą wybielić komunizm. Praca zbiorowa naukowców, którzy pisali o Stalinie. Fenomen Stalina co miał w sobie, że potrafił trzymać naród krótko i nie zawahał się przed usuwaniem siłowym. Czystki to był chleb powszechny do...

Jednak komuniści nie umieją i nie chcą do końca rozliczyć się z obłędem stalinizmu. Niby krążą wokół prawdy ale jej nie określają dokładnie. Dlaczego? Bo okazałoby się, że bolszewizm i komunizm to kosztowny morderczy bezsens. Stalinizm to produkt bolszewizmu z indywidualną cechą psychopatycznego sadyzmu samego Stalina. List Raskolnikowa był bez sensu. Wytykał mordercy jego morderstwa. I co z tego.

Jednak komuniści nie umieją i nie chcą do końca rozliczyć się z obłędem stalinizmu. Niby krążą wokół prawdy ale jej nie określają dokładnie. Dlaczego? Bo okazałoby się, że bolszewizm i komunizm to kosztowny morderczy bezsens. Stalinizm to produkt bolszewizmu z indywidualną cechą psychopatycznego sadyzmu samego Stalina. List Raskolnikowa był bez sensu. Wytykał mordercy jego...

"(...) opozycja nasza będzie się umacniała i kraj znajdzie się wówczas w rękach dyktatora, który będzie grabarzem rewolucji(...)"
F. Dzierżyński
Książka ta to obowiązkowa lektura dla miłośników historii jak i dla osób chcących co nieco dowiedzieć się na temat czasów stalinizmu. Jest to parę artykułów dotyczących lat rządów Stalina. W większości wycinki z gazet np: z "Prawdy".
Artykuły dotyczą czasu odwilży po rządach J. St. Są swoistym rozliczeniem się z tym okresem.
"Z historii, tak jak z pieśni, nie da się słów wykreślić."

"(...) opozycja nasza będzie się umacniała i kraj znajdzie się wówczas w rękach dyktatora, który będzie grabarzem rewolucji(...)"
F. Dzierżyński
Książka ta to obowiązkowa lektura dla miłośników historii jak i dla osób chcących co nieco dowiedzieć się na temat czasów stalinizmu. Jest to parę artykułów dotyczących lat rządów Stalina. W większości wycinki z gazet np: z...

Rzecz o największym zbrodniarzu w historii ludzkości, któremu Hitler ledwie dorastał do pięt...

Rzecz o największym zbrodniarzu w historii ludzkości, któremu Hitler ledwie dorastał do pięt...

Fenomen Stalina to praca zbiorowa,naukowcow i intelektualitow sowieckich,ktorzy probuja rozliczyc epoke Stalina,ktorzy probuja zmierzyc sie z fenomenem wodza.W wiekszosci przypadkow potepiaja jego okrucienstwo,potepiaja go jako tyrana,ale jednak usprawiedliwiaja.Swiatelko w tunelu to konczacy ksiazke list otwarty Foidora Roskolnikowa,i co bardzo istotne datowany na 17 sierpnia 1939r.Rownie wazne jest to ze partyjne elity juz przed II wojana swiatowa wiedzialy o zbrodniach Stalina,ale trzeba bylo byc za granica,aby ten glos odbil sie szerokim echem.SAD LUDZKI BYWA ULOTNY,SAD HISTORII JEST WIECZNY.

Fenomen Stalina to praca zbiorowa,naukowcow i intelektualitow sowieckich,ktorzy probuja rozliczyc epoke Stalina,ktorzy probuja zmierzyc sie z fenomenem wodza.W wiekszosci przypadkow potepiaja jego okrucienstwo,potepiaja go jako tyrana,ale jednak usprawiedliwiaja.Swiatelko w tunelu to konczacy ksiazke list otwarty Foidora Roskolnikowa,i co bardzo istotne datowany na 17...