Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powojenna rzeczywistość w Wielkiej Brytanii (mowa o sytuacji po drugiej wojnie światowej) nie jest przyjemna dla nikogo. Kłopoty z zaopatrzeniem, wysokie podatki, trudności ze znalezieniem wykwalifikowanych pracowników, czy rosnąca emancypacja kobiet to tylko niektóre z czynników, które składają się na tło powieści „Pora przypływów”. Jednak nie jestem pewna, czy w gruncie rzeczy, to tło z upływem czasu nie wysunęło się na największa atrakcję książki.

Sama historia wydaje się prosta i z początku dość nudna: dość liczna rodzina Cloadów żyje wygodnie i zdecydowanie mało oszczędnie, a czasem zwyczajnie ponad stan, bo wie, że za ich plecami stoi bogaty Gordon Cload, który zawsze chętnie pokrywa część wydatków rodzeństwa, siostrzenicy, czy bratanka. Nie jest też tajemnicą, że w razie jego zgonu wszyscy członkowie rodziny zostaną hojnie zabezpieczeni, co tym bardziej pozwala całemu gronu patrzeć w przyszłość bez trosk i zmartwień. Jednak najpierw niespodziewany ożenek Gordona, a zaraz potem śmierć pod gruzami zbombardowanego domu wszystko odmienia. Cały majątek trafia w ręce młodej wdowy, ocalałej spod rumowiska, a Cloadowie muszą obejść się smakiem i spróbować radzić sobie bez finansowego wsparcia. Co dość kiepsko im wychodzi, niestety. Zaczyna się więc cały korowód wizyt, intryg i starań, by wydębić od Rosaleen Cload trochę kasy. Niestety dla całej familii, na straży majątku wdowy stoi jej brat, David Hunter. Przystojny zawadiaka nie zamierza się dzielić z nikim majątkiem siostry i nie omieszkuje o tym poinformować Cloadów.

I kiedy sytuacja wydaje się być patowa, znienacka w okolicy pojawia się mężczyzna, twierdzący, że pierwszy mąż Rosaleen Cload żyje i ma się dobrze, a co za tym idzie drugie małżeństwo zawarte przez kobietę nie ma mocy prawnej i nie niesie żadnych praw do majątku zmarłego milionera. W tym momencie atmosfera gęstnieje i zaczyna robić się wreszcie ciekawie. Tym bardziej, że w końcu ktoś pada trupem, rusza policyjne śledztwo, a na scenę wkracza Herkules Poirot. I choć nic w tej sprawie nie jest tak, jak być powinno, to błyskotliwy detektyw powoli dochodzi po nitce do kłębka.

Pierwsze rozdziały książki to bardziej obyczajówka, niż kryminał, ale w końcu otrzymujemy to, na co czekamy: morderstwo, zagadkę i wielki finał.

Może nie jest to najlepsze dzieło autorki, ale trzyma zadowalający poziom.

Powojenna rzeczywistość w Wielkiej Brytanii (mowa o sytuacji po drugiej wojnie światowej) nie jest przyjemna dla nikogo. Kłopoty z zaopatrzeniem, wysokie podatki, trudności ze znalezieniem wykwalifikowanych pracowników, czy rosnąca emancypacja kobiet to tylko niektóre z czynników, które sk...

Rozwiń

Zwiń

„Świadek oskarżenia” to książka zawierająca zbiór opowiadań, których mianownikiem wspólnym jest metafizyka i zjawiska nadprzyrodzone. Niekiedy wprawdzie „to, o czy nawet nie śniło się filozofom” zostaje sprytnie wykorzystane przez różnej maści szalbierzy do spraw bardzo przyziemnych i łatwo wytłumaczalnych, ale niektóre historie faktycznie dotyczą tego, czego pojąć nie potrafimy.

Zdecydowanie widać tu zafascynowanie autorki okultyzmem i seansami spirytystycznymi, którego osobiście nie podzielam. I być może dlatego ciężko mi obiektywnie ocenić tę pozycję.

Powiem krótko: kilka opowiadań oceniam, jako fajne, inne są jak dla mnie zanadto wydumane. Niektóre są dość przewidywalne (pomimo aury niesamowitości), w innych napięcia tyle co na lekarstwo.

Do przeczytania, ale nie jest to lektura obowiązkowa.

„Świadek oskarżenia” to książka zawierająca zbiór opowiadań, których mianownikiem wspólnym jest metafizyka i zjawiska nadprzyrodzone. Niekiedy wprawdzie „to, o czy nawet nie śniło się filozofom” zostaje sprytnie wykorzystane przez różnej maści szalbierzy do spraw bardzo przyziemnych i łatw...

Rozwiń

Zwiń

W „Tragedii w trzech aktach” spotyka się znawca ludzkim charakterów i detektyw amator w jednej osobie, czyli pan Satterthwaite oraz profesjonalny detektyw i wcale nie mniejszy znawca ludzkiej natury, czyli Herkules Poirot.

Obaj panowie spotykają się w domu cenionego aktora sir Charles’a Cartwrighta; gdzie nagłą i niespodziewanie schodzi z tego łez padołu lokalny pastor. Śmierć wydaje się podejrzana i zagadkowa, bo choć mężczyzna miała już swoje lata, to na nic poważnego nie chorował. Z drugiej jednak strony wydaje się nieprawdopodobne, by ktokolwiek życzył mu śmierci, a analiza zawartości kieliszka, z którego pił nic nie wykazała. Sprawa zostaje szybko zamknięta, jednak kiedy raptem kilka tygodni później w identycznych okolicznościach i przy podobnym składzie gości umiera sir Bartholomew Strange, wybitny lekarz i znawca chorób nerwowych, nie sposób nie łączyć tych dwóch zgonów ze sobą. Wniosek wydaje się prosty: doszło do podwójnego morderstwa, a kolejne oficjalne analizy potwierdzają to przypuszczenie. I naszych dwóch detektywów z pomocą sir Charlesa oraz uroczej (i zakochanej po uszy w aktorze) panny Lytton Gore, zwaną przez wszystkich Egg rozpoczyna swoje dochodzenie. Wprawdzie Poirot jak zwykle przedkłada prace szarych komórek nad aktywne badanie śladów i wątków, ale jego współpracownicy bardzo chętnie wyręczają go w bieganiu po mieście i przepytywaniu potencjalnych świadków. I wspólnymi siłami rozwiązują skomplikowaną zagadkę popełnionych morderstw.

Jak rzadko kiedy w książkach tej autorki nie dowiadujemy się jednak, czy zbrodniarza spotkała zasłużona (czy w ogóle jakakolwiek) kara.

W „Tragedii w trzech aktach” spotyka się znawca ludzkim charakterów i detektyw amator w jednej osobie, czyli pan Satterthwaite oraz profesjonalny detektyw i wcale nie mniejszy znawca ludzkiej natury, czyli Herkules Poirot.

Obaj panowie spotykają się w domu cenionego aktora sir Charles’a C...

Rozwiń

Zwiń

„Tajemnica Kolumba” to pełna akcji powieść przygodowa.

Zaczyna się niezbyt wesoło, a mianowicie mocnym postanowieniem Toma Sagana, by popełnić samobójstwo. Dawniej popularny i odnoszący sukcesy reporter, specjalista od polityki bliskowschodniej, do tego uhonorowany nagrodą Pulitzera, został zdyskredytowany i publicznie potępiony. Przez kilka lat próbował jakoś dryfować na powierzchni, ale pokonany przez tajemniczych przeciwników, którzy go wrobili, bez życia prywatnego, postanowił się poddać i odebrać sobie życie. I w takim właśnie momencie do jego domu wchodzi Zachariasz Simon, wiedeński filantrop, który żąda spełnienia pary nietypowych warunków w zamian za uwolnienie córki Sagana. Młoda kobieta wprawdzie otwarcie deklarowała niejednokrotnie nienawiść do swojego ojca, ale Tom choć ten jeden raz postanawia stanąć na wysokości zadania i podejmuje wyzwanie. Wyzwanie, które jak się wkrótce okazuje związane jest z sekretem skrywanym przez ostatnich 500 lat.

Wartka akcja, tajemnice sprzed lat, zabytki Wiednia i Pragi, piękna przyroda Jamajki umiejętnie połączone stworzyły całkiem przyjemną lekturę, która pozwoli choć na chwilę oderwać się od szarej rzeczywistości.

„Tajemnica Kolumba” to pełna akcji powieść przygodowa.

Zaczyna się niezbyt wesoło, a mianowicie mocnym postanowieniem Toma Sagana, by popełnić samobójstwo. Dawniej popularny i odnoszący sukcesy reporter, specjalista od polityki bliskowschodniej, do tego uhonorowany nagrodą Pulitzera, zost...

Rozwiń

Zwiń

„Tajemniczy Pan Quin” to seria opowiadań, którego głównymi bohaterami są pan Satterthwaite (zamożny człowiek, który zna wszystkich i którego wszyscy znają) oraz tytułowy pan Quin: opiekun zakochanych i adwokat zmarłych. Człowiek znikąd, pojawiający się znienacka i odchodzący nie wiadomo gdzie. W każdym razie, zawsze pojawia się w takim momencie i takim miejscu, gdy pojawiają się wątpliwości co do przeszłych wydarzeń, lecz mających znaczenie i dzisiaj, tragedia jest blisko, czy jakieś nieszczęście wisi w powietrzu. Wprawdzie on sam nie wyjaśnia żadnych zagadek, ale działa na zasadzie katalizatora. Zadając proste pytania, czy wyrażając zdziwienie dotychczasową interpretacją znanych powszechnie faktów powoduje, że nasz detektyw-amator zaczyna drążyć temat, zastanawiać się i patrzeć na wszystko pod innym kątem niż to zostało przyjęte. Co koniec końców prowadzi do ciekawych wniosków, a nawet ratuje ludziom życie.

Ciekawa, nieoczywista lektura.

„Tajemniczy Pan Quin” to seria opowiadań, którego głównymi bohaterami są pan Satterthwaite (zamożny człowiek, który zna wszystkich i którego wszyscy znają) oraz tytułowy pan Quin: opiekun zakochanych i adwokat zmarłych. Człowiek znikąd, pojawiający się znienacka i odchodzący nie wiadomo gd...

Rozwiń

Zwiń

„Tajemnica Siedmiu Zegarów” to bardziej książka sensacyjna niż kryminał sensu stricte. Mamy tu jakąś tajemniczą organizację o równie tajemniczej i nikomu nic nie mówiącej nazwie Siedem Zegarów, aferę szpiegowską oraz grupę młodych ludzi powiązanych ze sobą wzajemnie kontaktami towarzyskimi oraz zaangażowanych (z własnej woli lub trochę mniej) w akcję, która ma przynieść szkodę Wielkiej Brytanii.

Książka zaczyna się żartem, który jednak szybko zmienia się w tragedię, potem do akcji wkracza rezolutna lady Eileen Brent (zwana przez wszystkich Bundle), która zabiera się energicznie do działania i jej nieszablonowe pomysły przynoszą niespodziewane efekty. Udaje jej się dostać do kwatery głównej Siedmiu Zegarów, a nawet podsłuchać spotkanie członków tej grupy. Zdobyte w ten sposób informacje wykorzystuje, by uniemożliwić kradzież ważnych planów bezwzględnemu łotrowi, która dla pieniędzy zrobi dosłownie wszystko. Niestety, przekonuje się, że „nie wszystko złoto co się świeci” i nie zawsze ten, którego uważamy za przyjaciela jest w nim w rzeczywistości, a pozorny wróg może okazać się sprzymierzeńcem.

Poza błyskotliwą i pełną humoru akcją, mamy też wątek miłosny i pewnego rodzaju happy end (jeśli nie brać pod uwagę tych, którzy stracili życie w międzyczasie, oczywiście).

Ja bawiłam się przy czytaniu wyśmienicie.

„Tajemnica Siedmiu Zegarów” to bardziej książka sensacyjna niż kryminał sensu stricte. Mamy tu jakąś tajemniczą organizację o równie tajemniczej i nikomu nic nie mówiącej nazwie Siedem Zegarów, aferę szpiegowską oraz grupę młodych ludzi powiązanych ze sobą wzajemnie kontaktami towarzyskimi...

Rozwiń

Zwiń

Na specjalnie życzenie usługi stenotypistki Sheili Webb zostają zamówione na konkretną godzinę w konkretnym miejscu. Młoda dziewczyna zgłasza się w wyznaczonej porze pod wskazanym adresem i postępuje zgodnie z otrzymanymi wskazówkami. Niestety, na miejscu odnajduje zwłoki nieznanego jej mężczyzny. Zszokowana z okrzykiem przerażenia wypada na zewnątrz wprost w objęcia sympatycznego i powiązanego z organami ścigania Collina Lamba. Collin natychmiast zawiadamia policję i rusza śledztwo, które choć drobiazgowe i metodyczne, to długo nie daje spodziewanych wyników. Nie tylko, że nie wiadomo kto jest mordercą, ale nie sposób nawet określić kto jest ofiarą. Szeroko zakrojone poszukiwania spełzają na niczym i istna desperacja ogarnia inspektora Hardcastle’a. Bo nie tylko, że śledztwo nie idzie do przodu, ale zaczynają ginąć kolejne osoby powiązane z pierwszą zbrodnią. Na szczęście o konsultację zostaje poproszony Herkules Poirot, które nie ruszając się z zacisza domowego, szczegółowo analizuje relacje z przesłuchań świadków i sąsiadów i bach! Wyciąga chłop rozwiązanie niczym magik królika z kapelusza. Oczywiście jest to tylko teoria, która musi zostać sprawdzona przez policję, jednak szybko okazuje się, że błyskotliwy detektyw miała rację co do joty. Pozornie skomplikowana historia okazuje się wręcz banalna, tyle, że dla zmyłki przyozdobiona w detale, które mają wprowadzić chaos i sprowadzić śledczych na manowce.

Ciekawa fabuła, bez wątpienia, do tego z miłosną historią w tle.

Na specjalnie życzenie usługi stenotypistki Sheili Webb zostają zamówione na konkretną godzinę w konkretnym miejscu. Młoda dziewczyna zgłasza się w wyznaczonej porze pod wskazanym adresem i postępuje zgodnie z otrzymanymi wskazówkami. Niestety, na miejscu odnajduje zwłoki nieznanego jej mę...

Rozwiń

Zwiń

„Sprawiedliwy oprawca” to kolejna część serii o major Anastazji Kamieńskiej, analityczce pracującej dla moskiewskiej milicji.
I muszę przyznać, że to raczej jedna z gorszych pozycji w dorobku pisarki przede wszystkim ze względu na bardzo przekombinowaną i wyjątkowo mało prawdopodobną intrygę.

Historia zaczyna się dość prosto: po dwóch latach pobytu w kolonii karnej Paweł Saulak wychodzi na wolność. Tyle, że do kolonii został zesłany praktycznie na własne życzenie, bo po śmierci swego pracodawcy potrzebował schronienia. Krótko mówiąc: facet wie dużo za dużo o wpływowych ludziach i obawiał się, że mnóstwo osób zechce go usunąć, jeśli pozostanie na wolności. Nie rozumiem jednak dlaczego kolonia karna okazuje się wymarzonym azylem i czemu paskudni i źli kryminaliści, z którymi obcował przed owe dwa lata nie przyjęli na niego zlecenia. W kraju gdzie kasa przepływa z ręki do ręki bez jakiejkolwiek kontroli takie rozwiązanie wydawałoby się logiczne. No, ale tak się nie stało i po zakończeniu wyroku kilka ekip ewidentnie na chłopa poluje i ma zamiar usunąć go z tego łez padołu.

I tu do akcji wkracza nasz Anastazja, której szef „po znajomości” dostaje przykaz sprowadzenia Saulaka do Moskwy i ceduje to zadanie właśnie na swoją podwładną. W efekcie Anastazja pojawia się przy wyjściu z więzienia i bazując na efekcie zaskoczenia konwojuje Pawła do celu. Przyznaję, że w tym miejscu też nie pojmuję dlaczego obecność niepozornej i nikomu nieznanej kobiety stanowi przeszkodę w kropnięciu problematycznego chłopa, ale ponownie dzieje się rzecz niezrozumiała dla mnie: skołowani bandyci boją się ruszyć palcem w bucie, aby przypadkiem nie nastąpić na odcisk komuś ważnemu.

Anastazja szybko zapomniałaby pewnie o całej przygodzie, ale seria podejrzanych morderstw jakoś dziwnym trafem okazuje się być związana z Saulakiem, tudzież jego znajomymi i ścieżki tych dwojga znowu się przecinają. Choć chyba żadne z nich nie jest z tego powodu szczególnie zadowolone. Metodyczna policjantka odkrywa w końcu prawdę, jednak nie jest łatwo udowodnić winnym winę.
Kolejna rzecz, której nie rozumiem to skąd się wziął tytuł książki, bo nie wiem co jest sprawiedliwego w działaniach mordercy, którego ofiarą padały osoby Bogu ducha winne, których co najwyżej jedyną przewiną była podatność na hipnozę…

„Sprawiedliwy oprawca” to kolejna część serii o major Anastazji Kamieńskiej, analityczce pracującej dla moskiewskiej milicji.
I muszę przyznać, że to raczej jedna z gorszych pozycji w dorobku pisarki przede wszystkim ze względu na bardzo przekombinowaną i wyjątkowo mało prawdopodobną intry...

Rozwiń

Zwiń

„Morderstwo w zaułku” to cztery opowieści z udziałem nieocenionego Herkulesa Poirota.

W tytułowym opowiadaniu nasz detektyw musi odkryć, czy rzekome samobójstwo młodej wdowy było faktycznie samobójstwem, w kolejnym („Niewiarygodna kradzież”) zostaje poproszony o odnalezienie złodzieja planów najnowszego typu samolotu, w trzecim przeprowadza śledztwo i udowadnia, że śmierć ekscentrycznego baroneta to nie samobójstwo, lecz popełnione z premedytacją morderstwo.

Ostatnim opowiadaniem, przy czym najkrótszym i w mojej opinii najsłabszym jest „Trójkąt na Rodos”. W tym przypadku czytelnik otrzymuje zagadkę praktycznie od razu w pakiecie z rozwiązaniem. Nie ma możliwości, żeby wydedukować kto i w jakim stopniu jest uwikłany w zbrodnię, która zostaje popełniona. Sam pomysł na fabułę jest dobry, ale wymagałby rozwinięcia i bardziej szczegółowych charakterystyk poszczególnych bohaterów, żeby zrobić z tego wciągającą i kompletną historię.

Sumarycznie: mniej lub bardziej interesujące opowiadania, które warto przeczytać, jednak nie powaliły mnie na łopatki.

„Morderstwo w zaułku” to cztery opowieści z udziałem nieocenionego Herkulesa Poirota.

W tytułowym opowiadaniu nasz detektyw musi odkryć, czy rzekome samobójstwo młodej wdowy było faktycznie samobójstwem, w kolejnym („Niewiarygodna kradzież”) zostaje poproszony o odnalezienie złodzieja pl...

Rozwiń

Zwiń

Po zakończeniu I wojny światowej para zdemobilizowanych młodych ludzi spotyka się niespodziewanie na ulicach Londynu i dyskutuje nad swoją przyszłością. A ta nie rysuje się w kolorowych barwach, bo wychodzi na to, że nikt do niczego nie potrzebuje byłego żołnierza oraz dawnej pomocy szpitalnej. Umiejętności tak potrzebne i doceniane w czasie zbrojnego konfliktu okazują się zupełnie zbędne w czasach pokoju. W związku z tym Tommy i Tuppence postanawiają założyć spółkę pod nazwą Młodych Łowców Przygód, zareklamować się w gazecie i zdobyć interesujące zlecenia, dzięki którym zarobią jakieś pieniądze i przetrwają w wielkim mieście. Przy realizacji tego brawurowego planu trochę niechcący i przypadkowo ładują się w całkiem poważną (ale dochodową) aferę szpiegowską i stają w szranki z tajemniczym przeciwnikiem znanym jako pan Brown. Nikt do końca nie wie, kto się kryje pod tym pseudonimem, jednak wszyscy są zgodni: jest to przebiegły geniusz zbrodni, który sieje postrach zarówno wśród swoich wrogów, jak i sojuszników. Zespól Młodych Łowców Przygód nie jeden raz znajduje się w niezłych opałach, czasem przychodzi im drżeć o własne życie, ale dzięki swojej pomysłowości, sprytowi, odwadze oraz odrobinie szczęścia doprowadzają do końca zadanie, przy realizacji którego polegli profesjonalni rządowi agenci: demaskują pana Browna, uwalniają legendarną Jane Finn, która była przypadkową kurierką dokumentu kompromitującego rząd Wielkiej Brytanii, wreszcie odzyskują ów tajemniczy i pożądany przez wszystkie strony konfliktu dokument.

Książka napisana dość lekko, sporo w niej przeróżnych zbiegów okoliczności i szczęśliwych trafów, historia z rodzaju mało prawdopodobnych, jednak przyznaję, że czytało się ją świetnie.

Po zakończeniu I wojny światowej para zdemobilizowanych młodych ludzi spotyka się niespodziewanie na ulicach Londynu i dyskutuje nad swoją przyszłością. A ta nie rysuje się w kolorowych barwach, bo wychodzi na to, że nikt do niczego nie potrzebuje byłego żołnierza oraz dawnej pomocy szpita...

Rozwiń

Zwiń