Olivia Laing

#amerykańskimiesiąc - akcja Natalii z kanału kursywa #sztucznymaraton - akcja Edyty z kanału literatunek 18+ - wątki z wiązane z seksem, przemocą, pedofilią Mam mieszane uczucia. To nie jest reportaż sensu stricte. Dużo tutaj przemyśleń autorki, jej doświadczeń związanych z samotnością, refleksji w tym temacie. Dużo też łatwych ocen, łatek, kategoryzacji i definiowania w jej wykonaniu. Wychodzi to zgrabnie, ale coś mnie w takim pisaniu uwiera jak jakaś fałdka źle złożonego materiału. Fragmenty o artystach Edwardzie Hopperze, Valerie Solanas, Andym Warholu, Davidzie Wojnarowiczu ogromnie ciekawy. Sam motyw samotności również ważny, przejmujący - myślę że to nie książka dla kogoś w nazwijmy to kryzysie samotności. Niemniej jednak wkrada się w ten tekst sporo chaosu. W pewnym momencie z dobrze nakręconej machiny opowieści o artystach i samotności wpadamy na wątek AIDS, potem samotności wynikającej z rozwoju technologii, mediów społecznościowych. Nie ukrywam że wątek o AIDS wybrzmiewa tutaj dla mnie znacznie lepiej, prawdziwiej niż w osławionej powieści Wierzyliśmy jak nikt. Wątkowi o technologii trudno odmówić racji, jednak trochę to wszystko odbieram jak skakanie po łebkach po tematach Żałuję że nie było tutaj większego skupienia na artystach i na tym co stworzyli, jak ich dzieła wyrażały samotność. Na to się nastawiałam, a nie do końca to dostałam Styl zaskakująco lekki i przyjemny do czytania zwłaszcza w zderzeniu z kalibrem tematu