Najnowsze artykuły
Artykuły
Czytamy w weekend. 26 lipca 2024LubimyCzytać263Artykuły
Powstaje nowa „Lalka”! Co wiemy o ekranizacji powieści Prusa?Konrad Wrzesiński70Artykuły
Powiedz mi, gdzie jedziesz na wakacje, a powiem ci, co czytać: idealne książki na latoAnna Sierant17Artykuły
Zadaj pytanie Marii Strzeleckiej, laureatce Nagrody Literackiej WarszawyLubimyCzytać4
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Gawrił Popow
![Gawrił Popow](https://s.lubimyczytac.pl/upload/authors/17334/340357-140x200.jpg)
Znany jako: Гавриил Попов, Gavril Popov
2
6,0/10
Pisze książki: powieść historyczna, publicystyka literacka, eseje
Urodzony: 31.10.1936
Rosyjski ekonomista i polityk.
Przyszedł na świat w Moskwie, a jego rodzice (oboje dożyli niemal 100 lat) byli z pochodzenia Grekami.
Absolwent Uniwersytetu im. M. Łomonosowa (Государственный университет имени М. В. Ломоносова) w Moskwie (ekonomia polityczna).
Członek Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego (KPZR).
Wieloletni wykładowca na swej macierzystej uczelni.
Redaktor naczelny periodyku "Waprosy Ekonomiki".
Pierwszy mer Moskwy (1991-1992).
Wybrane publikacje książkowe: Научные основы управления (1971),Комплексная рационализация управления производством (1987),Блеск и нищета административной системы (1990),41-45 - одна война или три (2005, polskie wydanie: "O Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945", Iskry, 2005),Реформы Бориса Ельцина (2013).
Żona: Irina, 2 synów: Chariton (ur. 1968) oraz Wasilij (ur. 1970).
Przyszedł na świat w Moskwie, a jego rodzice (oboje dożyli niemal 100 lat) byli z pochodzenia Grekami.
Absolwent Uniwersytetu im. M. Łomonosowa (Государственный университет имени М. В. Ломоносова) w Moskwie (ekonomia polityczna).
Członek Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego (KPZR).
Wieloletni wykładowca na swej macierzystej uczelni.
Redaktor naczelny periodyku "Waprosy Ekonomiki".
Pierwszy mer Moskwy (1991-1992).
Wybrane publikacje książkowe: Научные основы управления (1971),Комплексная рационализация управления производством (1987),Блеск и нищета административной системы (1990),41-45 - одна война или три (2005, polskie wydanie: "O Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945", Iskry, 2005),Реформы Бориса Ельцина (2013).
Żona: Irina, 2 synów: Chariton (ur. 1968) oraz Wasilij (ur. 1970).
6,0/10średnia ocena książek autora
73 przeczytało książki autora
57 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Fenomen Stalina Paweł Wieczorkiewicz ![Fenomen Stalina](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/75000/75847/352x500.jpg)
6,2
![Fenomen Stalina](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/75000/75847/352x500.jpg)
Zbiór kilku artykułów, wywiadów i opinii, plus biogramy radzieckich i komunistycznych działaczy pióra Pawła Wieczorkiewicz, ukazujących się, w oryginale, w różnych periodykach prasy radzieckiej w latach 1987-1988, a dotyczących J. Stalina i fenomenu sprawowania przez niego władzy.
Wartość tychże artykułów ma inny dziś kaliber niż ówcześnie. Pisane przez ludzi radzieckich (dla których nota bene ustrój radziecki to najlepsze co się ludzkości przydarzyło pod słońcem i którzy nie dostrzegają żadnych jego wad po za okresem Stalina który to okres traktowany jest jako czas wypaczeń, a nie immanentnej cechy komunizmu) dla ludzi radzieckich dziś nie stanowią żadnej sensacji, a i kontekst rozumowania autorów nie zawsze pozostaje jasny dla dzisiejszego czytelnika.
W związku z powyższym praca dla tych bardziej zainteresowanych ZSRR i czasami Stalina oraz jego odbiorem przez następne pokolenia niż dla laików.
Fenomen Stalina Paweł Wieczorkiewicz ![Fenomen Stalina](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/75000/75847/352x500.jpg)
6,2
![Fenomen Stalina](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/75000/75847/352x500.jpg)
Ta niezbyt pozorna książeczka, to zbiór artykułów, wywiadów, listów otwartych radzieckich intelektualistów, którzy próbują w jakiś sposób rozliczyć się ze zbrodniami stalinizmu. Sęk w tym jednak, że jednocześnie pieją peany nad wspaniałością jedynego słusznego socjalistycznego ustroju, geniuszem Lenina, nieocenionym wkładem partii w rozwój Związku Radzieckiego, etc. Zupełnie zamykając oczy na represje, jakim poddano tysiące ludzi w trakcie i tuż po rewolucji. W żadnym z rozdziałów nie wspomniano nawet słowem o tym, że obalenie caratu okupiono hektolitrami krwi inteligencji, arystokracji, posiadaczy ziemskich, bogatszych chłopów. A wydarzenia takie jak powstanie w Kronsztadzie nazywają kontrrewolucyjnym, antyradzieckim wystąpieniem przygotowanym przez eserów, mienszewików, anarchistów i białogwardzistów, wspieranych przez imperialistów zagranicznych. Choć w rzeczywistości był to efekt strajków wywołanych niemożnością zaspokojenia podstawowych potrzeb oraz chęcią przeciwstawienia się coraz wyraźniejszej dyktaturze bolszewików.
Nikt nie chce dostrzec lub podkreślić oczywistego faktu, że ów „wspaniały” ustrój od samego początku budowany był w oparciu o niespotykany terror.
Stalin i jego kolejne czystki, to nic innego jak efekt tego samego podejścia do „rozwiązywania” problemów. I w moim przekonaniu, to co próbują zrobić autorzy, czyli potępić dyktatora przy jednoczesnym wybielaniu ustroju i reszty narodu jest zwykłym nonsensem. Do tego dochodzą też komiczne w gruncie rzeczy stwierdzenia (pozwolę sobie przytoczyć jedno z moich ulubionych:” (…) Armia Czerwona w zasadzie nie ustępowała armii niemieckiej. Przeciwnie, niewątpliwie miała nad nią ogromną przewagę pod względem ideowo-politycznym i moralnym.” serio?!?),których w całym tekście jest niemało, a których jedynym celem jest zapewne poprawienie samopoczucia autorów i wbicie czytelników w przekonanie, że skoro z przeszkodą w postaci Stalina dokonali aż tyle, to strach się bać, do czego by doszli bez tej kłody u nogi.
Pozycja ciekawa, o ile ktoś jest zainteresowany analizą sposobów zaklinania rzeczywistości, tudzież przemilczania oczywistych faktów, ewentualnie przykładem literatury propagandowej (w końcu książka została wydana w roku 1988, a więc na kilka lat przed rehabilitacją np. ofiar powstania w Kronsztadzie i oficjalnym potępieniem stosowanych wobec nich represji jako bezprawnych i sprzecznych z prawami człowieka).
O samym Stalinie natomiast nie dowiemy się z tej książki nic nowego.