Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka zawiera wspomnienia Louisa z okresu dzieciństwa i młodości w Nowym Orleanie do momentu wyjazdu do Chicago w 1922 roku. Bieda, poprawczak, dorywcze prace i pierwsze występy w knajpach, na pogrzebach, na paradach itp. Barwne wspomnienia dotyczące hazardzistów, prostytutek i muzyków, z którymi Louis Armstrong zetknął się w tym okresie. Tylko po nielicznych muzykach z tego okresu zachowały się jakiekolwiek nagrania. Warto było przeczytać! Wszystko opowiedziane z dystansem do samego siebie, cudowne poczucie humoru i świetna zdolność relacjonowania swoich wspomnień. Armstrong odniósł sukces i wszedł do historii muzyki. W swoich wspomnieniach nie pisze tylko o sobie, ale stara się uwiecznić jak najwięcej osób, które znał w młodości i które zostałyby zapomniane bez jego opowieści. Jeden moment z lektury zapamiętam na 100 %. To niecodzienny pomysł wędrówki po knajpach ze swoją matką Mayann: "- Sam siebie jeszcze nie znasz, synu - dodała. - Nie wiesz jeszcze, czego będziesz w życiu chciał. Powiem ci coś. Może byśmy się wybrali któregoś wieczoru na wędrówkę po okolicznych knajpach? Pokazałabym ci wtedy, jak można napić się i naprawdę dobrze się zabawić. - To by było bardzo fajne, mamo - ucieszyłem się. - To by było po prostu cudowne móc wybrać się z tobą na taką wesołą wyprawę." Moim zdaniem to bardzo interesujący sposób spędzenia wieczoru z matką. Pomysł niecodzienny, ale intrygujący. Jest w tym mądrość życiowa. Na koniec jeszcze zabawne powiedzonko Louisa: "'Prawdopodobnie nigdy nie będę bogaty, ale za to będę gruby."