Jak dla mnie to ten zbiór jest bardzo nierówny. Mało tutaj SF, można było to równie dobrze nazwać zbiorem opowiadań filozoficznych z podtekstem religijnym. Godne uwagi są na pewno opowiadania Śmierć szczurołapa - świetna wciągająca historia wojny o której mało kto miał pojęcie, poza samymi walczącymi; Muzykanci - historia na skraju fantasy i magii, ale tego się chyba można spodziewać po Sapkowskim, bo dobrze mu takie historie wychodzą; Koniec ery głodu bardzo ciekawa wizja próby ocalenia społeczeństwa, która przyniosła całkiem odwrotny skutek od zamierzonego; w pewnym stopniu można też polecić Statek z planety Ziemia. Niektóre opowiadania wydawały się być wyjęte z jakiejś większej całości i niedokończone jak np. Wyrzutek. Całkiem nieźle zaczęło się opowiadanie Droga na Zaleszczyki, ale im dalej tym gorzej, autor zbyt nachalnie promuje swoje przekonanie i chyba uważa, że kobietami musi rządzić facet, bo same nic nie potrafią. Reszta jest przeciętna, a wręcz zwyczajnie słaba. Warto przeczytać niektóre opowiadania, które mogę ocenić na 8-10, słabe pominąć i mogę im dać ocenę 1-2, stąd ocena końcowa całego zbioru na 5.

Jak dla mnie to ten zbiór jest bardzo nierówny. Mało tutaj SF, można było to równie dobrze nazwać zbiorem opowiadań filozoficznych z podtekstem religijnym. Godne uwagi są na pewno opowiadania Śmierć szczurołapa - świetna wciągająca historia wojny o której mało kto miał pojęcie, poza samymi walczącymi; Muzykanci - historia na skraju fantasy i magii, ale tego się chyba można...

Opowiadania różnorodne. Dla mnie najlepsze to Inglot, Dębski czy Sapkowski. Im dalej tym słabsze. Oczywiście to moja subiektywna opinia.

Opowiadania różnorodne. Dla mnie najlepsze to Inglot, Dębski czy Sapkowski. Im dalej tym słabsze. Oczywiście to moja subiektywna opinia.

6/10

6/10

Wyjątkowe opowiadania. Kilka świetnych, a żadne nie schodzi poniżej średniej.
Powiem szczerze - czuję że posiadam rarytasik.

Wyjątkowe opowiadania. Kilka świetnych, a żadne nie schodzi poniżej średniej.
Powiem szczerze - czuję że posiadam rarytasik.

Zgadzam się z opinią Darth_Morrigan... i nie zgadzam. Bardzo zróżnicowany zbiór jeśli chodzi o jakość opowiadań. Tylko, że irytują mnie inne opowiadania. Najciekawsze dla mnie to "Szosa na Zaleszczyki" i "Śmierć Szczurołapa". Najbardziej zaś irytują "Duch Czasu" i "Wyrzutek".
Wróciłem do książki po latach i nie żałuję.
Kurczę - to już historia polskiej fantastyki. Starzeje się człowiek...

Zgadzam się z opinią Darth_Morrigan... i nie zgadzam. Bardzo zróżnicowany zbiór jeśli chodzi o jakość opowiadań. Tylko, że irytują mnie inne opowiadania. Najciekawsze dla mnie to "Szosa na Zaleszczyki" i "Śmierć Szczurołapa". Najbardziej zaś irytują "Duch Czasu" i "Wyrzutek".
Wróciłem do książki po latach i nie żałuję.
Kurczę - to już historia polskiej fantastyki. Starzeje...

Do zbiorku tego - niezwykle nierównego - mam spory sentyment: nabyłam go ponad 10 lat temu i obecnie postanowiłam sobie odświeżyć, zrewidować swoje zdanie na temat poszczególnych opowiadań.
A przedstawia się ono tak:

->Jacek Inglot "Quietus i chrześcijanie" - zgrabnie napisane, zgrabnie i pieczołowicie zbudowany świat prowincji rzymskiej z jednej strony, z drugiej absolutnie nieprzekonująca i zbyt patetyczna apologia chrześcijaństwa. Bezsensowny wątek z ninja. Słowem: opowiadanie nudnawe, do mnie nietrafiające.
->Eugeniusz Dębski "Manipulacja Poncjusza Piłata" - wyśmienite opowiadanie-żart. Żart z historii, z niezachwianej wiary w słowo pisane i z tego o czym nie wiedział Michaił Bułhakow ;)
->Eugeniusz Dębski "Prywatny statek z planety Ziemia" - trochę zbyt patetyczna anty-utopia potępiająca w sposób zbyt dosłowny kapitalizm. Na plus dobrze skonstruowane i mimo krótkiej formy dobrze przedstawione postaci, ale i tak nie zapada w pamięć.
->Ryszard Głowacki, Lilianna Witkowska-Wawer "Wszystka trawa zielona" - Naiwna i ckliwa historyjka o bakterii która niszczy proces fotosyntezy i produkcji hemoglobiny jednocześnie, a wszystko przez to, że na Śląsku jest za dużo kominów. Bezsensu.
-> Romuald Pawlak "Koniec ery głodu" - Jedno z lepszych opowiadań zbioru. Czytelnik wrzucony jest in medias res (czyli tak jak w opowiadaniach lubię najbardziej) a akcji nadaje tempa szybka i częsta zmiana punktu narracji; gorzkie spostrzeżenia wrzucone tak od niechcenia sprawiają, że opowiadanie trafia i na dłużej zostaje w pamięci.
-> Andrzej Sapkowski "Muzykanci" - opowiadania Sapkowskiego wielbię bezkrytycznie, to należy do moich ulubionych i w ogóle ave cesar imperator...
->Andrzej Ziemniak "Kochanek Chimery" - bardzo udane studium choroby psychicznej...niesłużące niczemu. Nie mam bladego pojęcia co autor chciał wyrazić.
->Jarosław Grzędowicz "Śmierć Szczurołapa" - Mój absolutny faworyt zbioru. Niby prosta historyjka, osadzona w prostym świecie niedalekiej przyszłości, niby zupełny brak zaskoczenia w finale (pewnie dlatego, że od początku wszystko ku niemu prowadziło) - a jednak cieszy mnie niezmiernie.
->Krzysztof Kochański "Wewnątrz" - numer trzy zbioru. Pomysły wszystkich autorów filmów katastroficznych są przy Smołownicy jak piosenki Majki Jeżowskiej przy Requiem Mozarta.
->Marek Hemerling "Wyrzutek" - opowiadanie ponoć stanowi część większej całości i niestety czuć to na każdym kroku - świat zbyt drobiazgowy by od razu czytelnik mógł poczuć się w nim swobodnie, a gdy już wszystko się ogarnie, okazuje się, że opowiadanie się kończy. Na dodatek autor stosuje irytujące słowotwórstwo mające zastąpić przekleństwa. bezsensu.
->Mirosław Piotr Jabłoński "Duch Czasu" - mój numer dwa. Arcygenialne opowiadanie zbudowane na nieustannych dygresjach trafiające prosto w moje poczucie humoru. Wyśmienita zabawa historią, faktami oraz językami (polskim, angielskim, niemieckim i łaciną). Domagam się więcej!
->Rafał A. Ziemkiewicz "Szosa na Zaleszczyki" - zirytowało mnie to opowiadanie, na dodatek zrobiło to już drugi raz i to tym razem jeszcze mocniej! Lubię gdy autor zmusza do refleksji, nie lubię gdy nachalnie wpycha mi swoje przekonania. Dodatkowo średnio mnie wzruszają opowiastki o niepokalanych (??!) poczęciach.

Podsumowując: warto przeczytać - toż to już historia! A poza tym, któż by się oparł uroczej pani z okładki? :D

Do zbiorku tego - niezwykle nierównego - mam spory sentyment: nabyłam go ponad 10 lat temu i obecnie postanowiłam sobie odświeżyć, zrewidować swoje zdanie na temat poszczególnych opowiadań.
A przedstawia się ono tak:

-Jacek Inglot "Quietus i chrześcijanie" - zgrabnie napisane, zgrabnie i pieczołowicie zbudowany świat prowincji rzymskiej z jednej strony, z drugiej...