To już moja trzecia książka Żadana i wychodzi na to, że potrafi pisać tylko o młodych ludziach, dla których główną siłą napędową w życiu jest alkohol. Więcej już nie zdzierżę. Pas!

To już moja trzecia książka Żadana i wychodzi na to, że potrafi pisać tylko o młodych ludziach, dla których główną siłą napędową w życiu jest alkohol. Więcej już nie zdzierżę. Pas!

Uwielbiam!

Uwielbiam!

"Depeche Mode" przybliża nam losy grupki przyjaciół z Charkowa, intrygujących ludzi, zagubionych w swojej rzeczywistości. Codzienne zmagania tej młodzieży z wątpliwą przyszłością, są przedstawione z godną podziwu autentycznością, dzięki której mocno da się wczuć w panujący w ich środowisku klimat. A w tym boleśnie prawdziwym, przepełnionym beznadzieją obrazie, jest coś fascynującego.

"Depeche Mode" przybliża nam losy grupki przyjaciół z Charkowa, intrygujących ludzi, zagubionych w swojej rzeczywistości. Codzienne zmagania tej młodzieży z wątpliwą przyszłością, są przedstawione z godną podziwu autentycznością, dzięki której mocno da się wczuć w panujący w ich środowisku klimat. A w tym boleśnie prawdziwym, przepełnionym beznadzieją obrazie, jest coś...

Brawurowo napisane
Ponadprzeciętnie błyskotliwe
Trochę jak wojna polsko-ruska, ale jeszcze grubsze i cięższe
Chłopaki próbują wejść w dorosłość, ale dorosłość ma ich w dupie i radzą sobie tak jak umieją

Brawurowo napisane
Ponadprzeciętnie błyskotliwe
Trochę jak wojna polsko-ruska, ale jeszcze grubsze i cięższe
Chłopaki próbują wejść w dorosłość, ale dorosłość ma ich w dupie i radzą sobie tak jak umieją

Ostatnia wypowiedź Żadana dla polskich czytelników w niedawnej "Polityce", a raczej apel obok innych ukraińskich pisarzy wysłany gdzieś tam z jądra wojennej ciemności był dość klarowny - pisanie wtedy w czasach gdy powstawało "Depeche Mode" a teraz to kompletnie dwie różne sprawy, pomiędzy którymi wielka przepaść wieku i doświadczeń. Jeszcze nie wiem co i jak jest w literaturze Żadana teraz bo chyba nie do końca jestem na to gotowa, ale stare bardzo ciepło mi się kojarzy. Z własnymi głupotkami, z młodością, szlajaniem się po cudzych kwadratach i taszczeniem całego tego niepokoju egzystencjalnego, który potem już nic nie znaczy, a który był taki ważny. 'Dlatego "D.M." polecam ufnie i z czułością.

Ostatnia wypowiedź Żadana dla polskich czytelników w niedawnej "Polityce", a raczej apel obok innych ukraińskich pisarzy wysłany gdzieś tam z jądra wojennej ciemności był dość klarowny - pisanie wtedy w czasach gdy powstawało "Depeche Mode" a teraz to kompletnie dwie różne sprawy, pomiędzy którymi wielka przepaść wieku i doświadczeń. Jeszcze nie wiem co i jak jest w...

Dla fanów - lektura obowiązkowa!

Dla fanów - lektura obowiązkowa!

U Żadana zawsze jest wielu przyjaciół, takich przede wszystkim do wypicia, powędrowania po barach, powłóczenia się po nocy. Jednak zazwyczaj okazuje się, że ci przyjaciele są kimś więcej, niż kompanami od kufelka. Tak jest i tym razem, i chociażby warto przeczytać tę książkę.

U Żadana zawsze jest wielu przyjaciół, takich przede wszystkim do wypicia, powędrowania po barach, powłóczenia się po nocy. Jednak zazwyczaj okazuje się, że ci przyjaciele są kimś więcej, niż kompanami od kufelka. Tak jest i tym razem, i chociażby warto przeczytać tę książkę.

Jedna z tych książek, która podobała się w trakcie czytania, ale do której raczej nie chce się już wracać. Podobał mi się styl pisania autora, ale nie dojrzałam w nim nic oryginalnego - potoczna mowa, zdania wielokrotnie złożone, błyskotliwa ironia, komizm sytuacyjny, niekończące się strumienie świadomości, w których na pierwszy rzut oka można by się łatwo zgubić, ale czytając, łapiemy się doskonale. Świetnie odtworzony codzienny język mówiony, bez sztuczności i nadęcia. Mimo autobiograficznego charakteru książki, szczerze wątpię, by opisane "przygody" były faktami. W każdym jednak razie wydaje się, że atmosfera środowiska i tychże lat odtworzona z najmniejszymi detalami.
Tak, na marginesie dodam, że Żadan jest reprezentantem sławnego i uważanego za literacką stolicę Ukrainy miasta Charkowa.

Jedna z tych książek, która podobała się w trakcie czytania, ale do której raczej nie chce się już wracać. Podobał mi się styl pisania autora, ale nie dojrzałam w nim nic oryginalnego - potoczna mowa, zdania wielokrotnie złożone, błyskotliwa ironia, komizm sytuacyjny, niekończące się strumienie świadomości, w których na pierwszy rzut oka można by się łatwo zgubić, ale...

Literackie dzieło sztuki/HAHAHAHAHAHAHA...!!!/Kolejny opis alkoholowo-narkotycznej libacji gdzieś we wschodniej Europie

Szanowni Państwo - gdy przeczytacie tę książkę, sami będziecie w stanie ocenić, która z powyższych opinii najlepiej ją opisuje, przy czym niekoniecznie trzeba ograniczać się do jednej - każda z w/w. ma rację bytu, a tylko od nas zależy, z którą najbardziej się identyfikujemy.

Radzę ją czytać także w miejscach postronnych, gdyż z autopsji wiem, że jadąc środkiem komunikacji zbiorowej, można rzucać się w oczy - cóż, spazmatyczny śmiech raczej jest rzadko spotykany w takich miejscach. Z drugiej jednak strony był to piękny przykład, że książka może bawić nie gorzej niż telewizja.

Literackie dzieło sztuki/HAHAHAHAHAHAHA...!!!/Kolejny opis alkoholowo-narkotycznej libacji gdzieś we wschodniej Europie

Szanowni Państwo - gdy przeczytacie tę książkę, sami będziecie w stanie ocenić, która z powyższych opinii najlepiej ją opisuje, przy czym niekoniecznie trzeba ograniczać się do jednej - każda z w/w. ma rację bytu, a tylko od nas zależy, z którą...

Gdyby nie końcówka, to mogłoby być preludium do Mechanicznej Pomarańczy. Silnie odciśnięta awangarda. Trochę książka - mozaika, nie wiem czy opowiada tak zupełnie konkretną historię - może to nie wada. Jest kilka "filmowych" scen.

Gdyby nie końcówka, to mogłoby być preludium do Mechanicznej Pomarańczy. Silnie odciśnięta awangarda. Trochę książka - mozaika, nie wiem czy opowiada tak zupełnie konkretną historię - może to nie wada. Jest kilka "filmowych" scen.