Tutaj powinien się znaleźć chociaż skrót fabuły, ale osoby, które czytały „Depeche Mode”, doskonale zdają sobie sprawę, że to nie jest takie łatwe zadanie. Aż chciałoby się pokusić o stwierdzenie, że jest to niemożliwe. Bo o ile „Internat” miał linię fabularną, o tyle ta powieść jest prawdziwą jazdą bez trzymanki. I to dosłownie. Określenie alkoholowo-hormonalny „pamiętnik z okresu dojrzewania” jest najlepszym sposobem na opisanie tej książki. I zanim stwierdzicie, że to kompletnie nie dla was, to dajcie mi jeszcze parę akapitów, żeby spróbować was do tego przekonać. Bo takiej literatury nie spotyka się na co dzień, nie czyta się każdego dnia, a czasem swoją literacką strefę komfortu warto opuścić. Zwłaszcza dla Żadana.

A jest to historia dojrzewania na tle tworzącego się państwa, które podobnie jak bohater musi w szybki sposób dojrzeć do swojej roli. I tak poprzez alkoholowo-narkotykową mgłę możemy obserwować, jak nowe spotyka się ze starym. Jak kapitalizm spotyka stary system, jak rozwija się nowe podejście do życia, a w tle gra Depeche Mode. To historia bez konkretnej opowieści. Ciężko szukać tu jakiegokolwiek punktu zaczepienia. Jest za to mnóstwo ironii, bolesnych prawd życiowych, zarówno dla młodszych, jak i starszych czytelników, komizm. Są przyjaciele do kufelka, którzy znikają, gdy tylko zabraknie napoju, i jest tu próba odnalezienia siebie w nowej rzeczywistości – zarówno tej krajowej, jak i w szeroko pojętej dorosłości.

Tą powieścią można się zachłysnąć – dokładnie tak jak bohaterowie i Ukraina zachłysnęli się nowymi możliwościami. Były momenty, gdy podśmiechiwałam się pod nosem, kiwałam poważnie głową i wywracałam oczami. Już dawno żadna powieść nie wzbudziła we mnie tylu różnych emocji. Nie wiem, kiedy znowu do niej usiądę. Nie wiem, czy w ogóle nadejdzie taki dzień, bo pewnie już nigdy nie wzbudzi ona u mnie tego samego, co przy pierwszym czytaniu. Wiem też, że pewnie wielu osobom ta niesiona narkotykowym i alkoholowym uniesieniem narracja może nie podejść. Jednak gorąco zachęcam do spróbowania. I zapewniam, nie czytaliście jeszcze czegoś takiego! Zapnijcie więc pasy i przewróćcie pierwszą stronę – takiej przygody literackiej na pewno nie zapomnicie.

Kinga Kolenda