Ciężka, nawet powiedziałabym, że przytłaczająca. W życia popołudnie lepiej nie czytać, zwłaszcza w listopadzie.

Ciężka, nawet powiedziałabym, że przytłaczająca. W życia popołudnie lepiej nie czytać, zwłaszcza w listopadzie.

"Budzić się znaczy asystować przy nie kończącym się pogrzebie"

"Budzić się znaczy asystować przy nie kończącym się pogrzebie"

"Partyjka", w zasadzie dłuższe opowiadanie Bernharda opowiada o emerytowanym lekarzu mieszkającym w dużym baraku. Odziedziczył fortunę, przekazał ją swemu znajomemu i na jego prośbę opisał mu kilka godzin z dnia poprzedzającego otrzymanie od niego listu.
Historia przedstawiona przez starca skupia się wokół wydarzeń w bardzo niewielkiej społeczności robotników pracujących w papierni i kilku innych osób. Bohater, jak sam wyznaje, kiedy jest sam, chciałby być z innymi, a kiedy już jest z innymi, wolałby zostać sam. Te i podobne dylematy, jak choćby problem naturalności ludzkich relacji, zaprzątają jego myśli. Umysł, który je tworzy, sam zastanawia się, czy nie popadł przypadkiem w obłęd.
Przedstawione wydarzenia poprzedniego dnia to głównie rozmowa z furmanem nt. tytułowej partyjki gry w karty. Stanowi ona jedynie pretekst do przekazania umysłowości piszącego list starca.
Książeczka nie jest długa jednak jej czytanie bywa trudne i męczące. Myślę, że taki zabieg jest celowy. Bernhard zapewne chciał odtworzyć ciąg myślowy odizolowanego starego człowieka, co udało mu się całkiem nieźle.
Nie czytałem żadnej innej książki Bernharda, ciężko mi więc powiedzieć, na ile to dziełko jest reprezentatywne dla jego twórczości. Traktując go w oderwaniu, stanowi ono niezłe studium psychologiczne człowieka na granicy obłędu, a jednak bardzo samoświadomego i pogrążonego w niepozbawionych sensu rozmyślaniach.

"Partyjka", w zasadzie dłuższe opowiadanie Bernharda opowiada o emerytowanym lekarzu mieszkającym w dużym baraku. Odziedziczył fortunę, przekazał ją swemu znajomemu i na jego prośbę opisał mu kilka godzin z dnia poprzedzającego otrzymanie od niego listu.
Historia przedstawiona przez starca skupia się wokół wydarzeń w bardzo niewielkiej społeczności robotników pracujących w...

Szalony, nieokiełznany monolog człowieka pogrążonego w obłędzie. Przytłaczający, chwilami aż fizycznie bolesny.

Szalony, nieokiełznany monolog człowieka pogrążonego w obłędzie. Przytłaczający, chwilami aż fizycznie bolesny.