Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Uff, po około miesiącu w końcu zakończyłem lekturę "Don Kichota". W ciągu ostatnich lat żadna inna książka tak mnie nie wymęczyła (nawet słynny "Moby Dick" to pozycja, której czytanie przysporzyło mi dziesiątki razy więcej przyjemności),powodując wręcz swego rodzaju zastój czytelniczy. Wiadomo, czas powstania tej powieści sprawia, że jeśli chodzi o wkład Cervantesa do literatury światowej, to ocena zapewne powinna być wyższa. Jednak z punktu widzenia czytelnika, który nie zajmuje się krytyką literacką, ale pragnie przeczytać coś, co dostarczy mu wiedzy/radości/przemyśleń itp., to moim zdaniem "Don Kichot" wypada co najwyżej przeciętnie. Sam pomysł na fabułę jest naprawdę ciekawy, pierwsze przygody naszego błędnego rycerza i jego giermka są całkiem interesujące, ale litości - powtarzanie tych samych schematów przez kolejne kilkaset stron robi się naprawdę nużące. To, co moim zdaniem ratowało pierwszą część powieści, to kilka ciekawych historii opowiadanych przez napotykanych w trakcie podróży bohaterów i humor, który niekiedy potrafi rozbawić nawet współczesnego czytelnika. Druga cześć książki wynudziła mnie za to jeszcze bardziej i z prawdziwą ulgą dobrnąłem do końca tego dzieła. A na koniec jeden z zabawniejszych fragmentów, w którym uświadczyć możemy prawdziwej mądrości błędnego rycerstwa: "Biedny bakałarz nie przychodził do siebie, a Sancho, nie wiedząc czy żyje, czy umarł, zawołał: - Panie, pakuj pan miecz w gardziel temu panu Karasko, zabij go, bo to może który z tych najzawziętszych na ciebie czarowników? - Masz słuszność - odpowie Don Kichot - im więcej trupów, tym mniej nieprzyjaciół."