Źródło: By Originally from en.wikipedia; description page is/was here.. Original uploader was JW1805 at en.wikipedia, Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=2171360
Grecki pieśniarz wędrowny (aojda),epik, śpiewak i recytator (rapsod). Uważa się go za ojca poezji epickiej. Najstarszy znany z imienia europejski poeta, który zapewne przejął dziedzictwo długiej i bogatej tradycji ustnej poezji heroicznej. Do jego dzieł zalicza się eposy: Iliadę i Odyseję. Grecka tradycja widziała w nim również autora poematów heroikomicznych Batrachomyomachia i Margites oraz Hymnów homeryckich. Żaden poeta grecki nie przewyższył sławą Homera. Na wyspach Ios i Chios wzniesiono poświęcone mu świątynie, a w Olimpii i Delfach postawiono jego posągi. Pizystrat wprowadził recytacje homeryckich poematów na Panatenajach.
W starożytności krążyło wiele legend dotyczących Homera, większość z nich nie jest już nam znana. Współcześni badacze zgadzają się, że te opowieści nie mają żadnej wartości historycznej.
Niektóre z nich pojawiły się wcześnie i bardzo szybko się rozprzestrzeniły. Wśród nich można znaleźć twierdzenia, że Homer był niewidomy, że urodził się Chios, że był synem boga rzeki Meles płynącej koło Smyrny i nimfy Kreteis, a także że był wędrującym bardem. Przypisywano mu autorstwo wielu różnych tekstów, nazywanych Homericą, a wśród nich "Cypria", Hymny Homeryckie, "Mała Illiada", "Nostoi" i wiele innych, z czego znaczna część pozostaje zaginiona lub owiana legendą. Istnieją także różne wersje jego śmierci, wśród nich, że zmarł w Ios, lub że umarł po tym, jak nie udało mu się rozwiązać zagadki zadanej przez pewnego rybaka. Najlepiej znaną biografią Homera jest "Życie Homera" napisane przez Pseudo-Herodota.
Autorstwo Iliady i Odysei wzbudza do dziś (2019) wątpliwości, a problem ten nazwano kwestią homerycką. Z braku wiarygodnych danych o życiu Homera niektórzy badacze wysuwali hipotezę, że Homer nigdy nie istniał. Już w III w. p.n.e. aleksandryjscy krytycy (tzw. chorizontes, czyli „rozdzielacze”) uważali, że oba dzieła miały dwóch różnych autorów. W czasach nowożytnych niemiecki filolog F.A. Wolf w wydanej w 1795 r. książce Prolegomena ad Homerum ogłosił koncepcję zwaną teorią pluralistyczną, według której epopeje te są w istocie zlepkiem pieśni z różnych czasów, połączonych w Atenach w VI w. p.n.e. Po około stu pięćdziesięciu latach dyskusji i sporów zwyciężyła teoria unitarystyczna, zgodnie z którą Homer istniał i był autorem obu poematów, a jego zasługą jest stworzenie wybitnych dzieł w oparciu o wielowiekową tradycję pieśni heroicznych, istniejącą w starożytnej Grecji.
Homer w swych eposach posługiwał się charakterystycznym stylem. Styl homerycki cechuje się obecnością stałych epitetów, porównań homeryckich, wzniosłością (występuje patos),a także występowaniem rozbudowanych realistycznych opisów, powodujących retardację, czyli spowolnienie akcji utworu.http://
Czyliś bóstwo, czyliś śmiertelna...
Lecz skoroś jest z śmiertelników rodu, co mieszka na ziemi,
Trzykroć szczęśliwy twój ojciec i matka twoj...
Czyliś bóstwo, czyliś śmiertelna...
Lecz skoroś jest z śmiertelników rodu, co mieszka na ziemi,
Trzykroć szczęśliwy twój ojciec i matka twoja szanowna
I bracia twoi po trzykroć szczęśliwi!
Nic bowiem nie ma lepszego dla męża ani żony,
Jak zgodną myślą się rządzić w domu To martwi ogromnie
Wrogów, a cieszy przyjaciół, ale najbar...
Nic bowiem nie ma lepszego dla męża ani żony,
Jak zgodną myślą się rządzić w domu To martwi ogromnie
Wrogów, a cieszy przyjaciół, ale najbardziej raduje
Samego męża i żonę.
Wiadomo, ze ocen nie można brać na poważnie niczym na filmwebie ale mam uznać, że Stephen King jest wybitniejszy od Homera? Głupkowate powieścidła pokroju Zielona Mila przewyższa Odyseję (choć King napisał kilka dobrych książek) ?
Homer inspiruje i Kubricka z Clarkiem i Joyce'a. "Kosmos jest tym dla nas dzisiaj, czym dla starożytnych bezkresne Morze na planecie Ziemia.
Tomik poezji zawierający początkowy fragment "Iliady" dotyczący gniewu Apolla na uprowadzenie Bryzeis i w konsekwencji starcia między Achillesem i Agamemmnonem. W tłumaczeniu Słowackiego, z komentarzami Sternbacha po łacinie do greckich ustępów. Znać pióro mistrza, wersy płyną bardzo naturalnie, czego nie można powiedzieć np. o tłumaczeniu Dmochowskiego. Książka na tyle synestezyjna, na ile to było możliwe w tamtych czasach, z interesującymi ilustracjami Wyspiańskiego, które jeszcze są młodopolskie, ale już zbliżają się się do modernizmu. Polecam!