Jeden z najbardziej popularnych autorów gatunku science fiction. Debiutował w wieku 26 lat opowiadaniem "Gra Endera", które zostało później rozbudowane do rozmiarów powieści. Zarówno "Gra Endera", jak i drugi tom cyklu, "Mówca Umarłych", zdobyły obie najważniejsze nagrody SF – Hugo i Nebulę. Także kolejne tomy ("Ksenocyd" i "Dzieci Umysłu") cieszą się ogromną popularnością. Oprócz cyklu o Enderze Card napisał wiele powieści i opowiadań. Do jego najsłynniejszych utworów należą: cykl o Alvinie Stwórcy, "Glizdawce", "Wołanie Ziemi" oraz "Badacze czasu – odkupienie Krzysztofa Kolumba". W twórczości Carda ogromną rolę odgrywa wyznawana przez niego religia mesjanistyczna.http://www.hatrack.com/
Chciałbym napisać, że zbiór ów można polecić każdemu czytelnikowi, ale byłoby to nieprawdą - to antologia zdecydowanie dla wielbicieli fantastyki, za to prezentuje twórczość o szerokiej rozpiętości podgatunkowej w tej dziedzinie.
Pośród opowiadań, które w sposób bezpośredni (z rzadka) i "okrężny" nawiązują do tematyki Świąt Bożego Narodzenia, znalazło się miejsce i dla science-fiction pióra klasyków gatunku (znakomity "Świetlisty anioł" Joe Haldemana, przewrotni "Trzej królowie" Orsona Scotta Carda),fantasy baśniowego (humorystyczna "Wigilia" Mirosławy Sędzikowskiej),czy horroru (anty-świątecznie przygnębiające "Wigilijne psy" Łukasza Orbitowskiego, "Pod choinką" Krzysztofa Kochańskiego)... Tak więc dla każdego - fana fantastyki, oczywiście - coś mniej lub bardziej (w tonacji) miłego.
Moimi ulubionymi jednakowoż okazały się, otwierające zbiór opowiadanie Connie Willis "Gazetka", które jest trochę satyrą na - głównie amerykańskie - świąteczne tradycje i ogólnie na współczesne społeczeństwo a po trosze swoistym trybutem dla opowieści o "cichych inwazjach", w stylu "Oni żyją", "Władcy marionetek" i innych "...porywaczy ciał", nowelka Roberta Reeda ("Najlepszy przyjaciel kobiety"),która parafrazuje "To wspaniałe życie" Franka Capry, oraz wzruszający i chyba najbardziej wprawiające w klimat Świąt, choć w sumie pozbawione "świątecznych ornamentów" - "Dziecko z Marsa" Davida Gerrolda.
Podsumowując, choć twórcy pozwalają sobie tu czasem odważnie, choć niektóre z opowiadań raczej przygnębiają i wywracają na nice ideę Świąt - mimo, iż są to dobre kawałki prozy, żeby nie było! - to dla równowagi każdy wielbiciel fantastyki znajdzie też coś, co w ten przedświąteczny i świąteczny czas rozbawi i rozgrzeje serce. Polecam!
Fabuła, choć ma logiczną kontynuację całkowicie odbiega od moich oczekiwań. Jest skierowana do konkretnego i - w mojej ocenie – skierowana do niezbyt wymagającego czytelnika. A Card ze swoim dorobkiem... Losy Dannego to już czysta, przeciętna i mdła historia nastolatka. Zaginęła gdzieś magia, tajemniczość, dramaturgia. Sytuacji nie ratuje historia, która dzieje się na Westilu, bo też się rozmyła. Miast Magii mamy więcej dialogów nastolatków na poziomie – nastolatków właśnie. A i w świecie dorosłych nie dzieje się dobrze, wątek „militarny” wzbudza raczej uśmiech pobłażania niż ciekawość. I nie żeby był jakoś specjalnie trywialny, po prostu nie ma w nim żadnego dramatyzmu. A przecież wątek zderzenia techniki militarnej ze światem jej pozbawionym i w literaturze i filmie sprawdzał się nad wyraz dobrze, ale nie tutaj. Zresztą trwa sekundę i dalej... jakby Card przypomniał sobie, że jeszcze o czymś trzeba wspomnieć. No i Set – ten niezniszczalny twór, czyste zło z definicji, wzbudzające odwieczny strach i trwogę ostatecznie potrafi jedynie z Dannego zrobić szczeniaka z rozbuchaną chucią, a później "zdziwione oczy”, że nie wszystko jest tak jak zaplanował. Może to zamierzona dawka humoru niezbyt wysokich lotów? Czyta się tę książkę jak instrukcję odkurzacza. Wymaga przeczytania, ale żeby to była wielka przyjemność tego też nie napiszę.