Książka Andrzeja Pilipiuka "Reputacja" została nominowana w Plebiscycie Książka Roku 2015 lubimyczytać.pl w kategorii Fantastyka, fantasy. Andrzej Pilipiuk (1974) człowiek z przeszłości. Niestrudzony tropiciel ciekawostek z lamusa. Kolekcjoner nagród literackich, który z pisania z pasją uczynił swój sposób na życie. Miarą jego sukcesu jest 26 napisanych powieści wydanych w ciągu dekady, 600 tysięcy sprzedanych książek i miejsce na podium ścisłej czołówki najpoczytniejszych pisarzy w Polsce.
Homo literatus, który do pisania podchodzi z żelazną regułą – pracuje planowo, codziennie, a kiedy poczuje zmęczenie fabułą, zabiera się za inny tytuł. Uprzedzając krytykę sam siebie nazwał Wielkim Grafomanem. Z wykształcenia archeolog, z zamiłowania łowca meteorów. Beznadziejnie zauroczony zapomnianymi odkrywcami i wynalazkami XIX wieku. Społecznik. Własnym sumptem i ogromnym zaangażowaniem wydał unikatowy album o Wojsławicach, mieście w którym narodził się Jakub Wędrowycz.
Twórca panteonu niezwykłych bohaterów literackich oraz Jakuba Wędrowycza - zawistnego, mściwego kmiota, bimbrownika i egzorcysty. Jedynego w polskiej literaturze, rdzennie polskiego superbohatera, który przez lata rozśmieszania do łez, dorobił się własnego festiwalu.
Czterokrotny laureat prestiżowej nagrody Nautilusa. Dziesięciokrotnie nominowany, raz nagrodzony Nagrodą im. Janusza A. Zajdla. As EMPiK-u 2006 - jeden z trzech najchętniej kupowanych autorów.
Pija herbatę. Ani wstrząśniętą, ani tym bardziej mieszaną. Parzoną w samowarze.
Od roku 2001 wyprodukował z Fabryką Słów 26 książek.
Pierwszą były Kroniki Jakuba Wędrowycza, które otwierają cykl opowieści o wiejskim egzorcyście i bimbrowniku kontynuowany w tomach: Czarownik Iwanow, Weźmisz czarno kure..., Zagadka Kuby Rozpruwacza, Wieszać każdy może oraz Homo bimbrownikus. Za ten ostatni otrzymał nagrodę „Bestseller empik u”. 5.11.2012 premierę będzie miała „Trucizna”.
Autor Wampira z M-3, trzytomowego Norweskiego dziennika, trylogii: Kuzynki, Księżniczka, Dziedziczki oraz antologii: 2586 kroków, Czerwona gorączka, Rzeźnik drzew (który w 2009 roku został wyróżniony w konkursie „Najpiękniejsza książka wydana na papierze ecco-book”),Aparatus i Szewc z Lichtenrade. W 2008 r. rozpoczął prace nad 6-tomowym cyklem powieści – Oko Jelenia. W 2011 r. współtworzył pierwszy w historii wydawnictwa Fabryka Słów komiks pt. Dobić dziada.http://pilipiuk.valkiria.net/
Jakub myślał przez chwilę.
- Ciapuś! - wrzasnął wreszcie. - Gdzie jesteś, zdechlaku?
- Przecież nie masz psa - zdziwił się morderca.
Dwumetr...
Jakub myślał przez chwilę.
- Ciapuś! - wrzasnął wreszcie. - Gdzie jesteś, zdechlaku?
- Przecież nie masz psa - zdziwił się morderca.
Dwumetrowy pyton wystrzelił spod łóżka i owinął mu się wokół nóg.
- Co to jest? - zawył.
- Zdziwiony? To jest właśnie Ciapuś. Ciapuś, uduś pana.
Czy mężczyzna może dobrze pisać książki, w których głównymi bohaterami są kobiety?
Kiedy pierwszy raz próbowałam odpowiedzieć na to pytanie. Stwierdziłam, że nie jest to możliwe, ponieważ mężczyzna nie zrozumie i nie będzie umieć opisać zagmatwanej natury kobiecej. Wtedy uważałam, że to wręcz oczywiste, ale jak się przekonałam, pomyliłam się.
Nie wiem, czy jest wielu pisarzy, którzy takową umiejętność posiadają. Pewne jest jednak, że Andrzej Pilipiuk bardzo dobrze radzi sobie w opisywaniu charakteru kobiet i ich punktu widzenia.
Głównymi bohaterkami książki, na którą dosyć długi czas czekałam, są Katarzyna i Stanisława Kruszewskie oraz Monika Stiepankovic.
Każda z tych kobiet ma za sobą pewną przeszłość, która niesie za sobą różne tajemnice. To jednak dzięki ich odkrywaniu i poznawaniu siebie nawzajem, historia okazuję się o wiele ciekawsza, niż na początku mogłoby się zdawać.
Cała akcja dzieje się na początku dwudziestego pierwszego wieku. Autor łączy zwykłą tradycyjną rzeczywistość z wątkiem fantastycznym. Niekiedy czytając, można poczuć, że jednak mimo wszystko to, co niezwykłe jest oderwane od normalności i czasami ciężko zrozumieć, dlaczego to wygląda tak, a nie inaczej.
Styl pisania autora jest dosyć prosty, a cała akcja jest podzielona na pewne momenty, gdzie widzimy różne sytuacje z perspektywy bohaterów, którzy są w różnych miejscach. Na początku taki styl prowadzenia narracji, może być niekomfortowy i łatwo się pogubić. Z czasem jednak zmienia się to i można się przyzwyczaić do tego.
Polecam tę książkę każdemu, kto lubi tajemnice, fantastykę czy nawiązanie do historii. W opowieści Andrzeja Pilipiuka ja znalazłam to wszystko i już nie mogę się doczekać sięgnięcia po kolejny tom.
Fantastyczne zakończenie serii (a jeśli to jeszcze nie koniec, to tylko lepiej). Jeszcze więcej przygód, jeszcze więcej abstrakcji i czystego chaosu w postaci duetu Jakuba i Semena. Mnóstwo nawiązań do obecnych wydarzeń. Wspaniała odskocznia od codzienności i przerwa w czytaniu horrorów. Nie pamiętam, kiedy ostatnio tak się ubawiłam czytając książkę. Cóż tu więcej mówić - trzeba po prostu czytać :)