Rewelacja!

Trzeci tom sagi o Alvinie Stwórcy jak do tej pory najlepszy. Niewiele pamiętałem z czytania sprzed lat i tym większe było zaskoczenie i radość z lektury.

Autor rozlicza się tutaj z niewolnictwa. Ale robi to w sposób nienachalny i wymyśla przy tym wspaniałą opowieść. Alvin wyrasta na wspaniałego człowieka. Pojawia się niszczyciel w nowej odsłonie. Ta książka nie ma słabych punktów. Momentami bardzo przejmująca, momentami zabawna i cały czas bardzo ciekawa. Książka z gatunku "jeszcze tylko 2-3 strony i idę spać ... jeszcze tylko jeden rozdział ..."

Zdecydowanie polecam :)

Rewelacja!

Trzeci tom sagi o Alvinie Stwórcy jak do tej pory najlepszy. Niewiele pamiętałem z czytania sprzed lat i tym większe było zaskoczenie i radość z lektury.

Autor rozlicza się tutaj z niewolnictwa. Ale robi to w sposób nienachalny i wymyśla przy tym wspaniałą opowieść. Alvin wyrasta na wspaniałego człowieka. Pojawia się niszczyciel w nowej odsłonie. Ta książka...

Historia trwa. Bohaterowie dorastają. Pewne wątki się zamykają. Kolejne się rozwijają. Element magiczny nadal jest widoczny. Przyznam, że momentami dostrzegam nieścisłości oraz nielogiczne wnioski, decyzje oraz inne pomniejsze niedoróbki. Nie przeszkadza mi to w czytaniu, ponieważ przymykam oko i jestem ciekaw jak skończy się każda kolejna część.
Daję 7 gwiazdek bo drugą część książkl zrobiłem dosłownie na jedno podejście (położenie się). Wciągnęła mnie bardzo mocno, Historia trwa dalej. Czas sięgnąć po tom nr 4.

Historia trwa. Bohaterowie dorastają. Pewne wątki się zamykają. Kolejne się rozwijają. Element magiczny nadal jest widoczny. Przyznam, że momentami dostrzegam nieścisłości oraz nielogiczne wnioski, decyzje oraz inne pomniejsze niedoróbki. Nie przeszkadza mi to w czytaniu, ponieważ przymykam oko i jestem ciekaw jak skończy się każda kolejna część.
Daję 7 gwiazdek bo drugą...

Książka trzyma poziom, sporo zaskakujących zwrotów akcji. Mniej w niej magii, więcej rzetelnej pracy nad zdobyciem zawodu. Bardzo fajnie pokazany rozwój głównego bohatera, który zaczyna dojrzewać do narzuconej mu roli. Muszę jednak przyznać, że etykietka Stwórcy mocno mnie uwierała - niełatwo być szlachetnym i trzymać nerwy na wodzy w sytuacjach, w których ludzie nadużywają swojej pozycji, a czynią to niezwykle często.
Dużą trudność sprawia mi czytanie o tym, jak traktowano niewolników. Niby to fikcja literacka, obawiam się jednak, że mocno oparta na faktach. Skala okrucieństwa poraża i budzi ogromny sprzeciw.

Książka trzyma poziom, sporo zaskakujących zwrotów akcji. Mniej w niej magii, więcej rzetelnej pracy nad zdobyciem zawodu. Bardzo fajnie pokazany rozwój głównego bohatera, który zaczyna dojrzewać do narzuconej mu roli. Muszę jednak przyznać, że etykietka Stwórcy mocno mnie uwierała - niełatwo być szlachetnym i trzymać nerwy na wodzy w sytuacjach, w których ludzie nadużywają...

Alvin staje się mężczyzną, a opowieść o nim również dojrzewa, choć dla tych którzy są spragnieni akcji, niekoniecznie. Trzeci tom trzyma poziom poprzednich i sprawia, że chcemy sięgnąć po IV i tak na pewno wkrótce zrobię.

Alvin staje się mężczyzną, a opowieść o nim również dojrzewa, choć dla tych którzy są spragnieni akcji, niekoniecznie. Trzeci tom trzyma poziom poprzednich i sprawia, że chcemy sięgnąć po IV i tak na pewno wkrótce zrobię.

Nietuzinkowa.

Nietuzinkowa.

Nieco słabsza niż poprzedniczki, ale nadal trzyma poziom!

Nieco słabsza niż poprzedniczki, ale nadal trzyma poziom!

Po pierwszych dwóch częściach cyklu o Alvinie byłam odrobinę rozczarowana gdyż powieść momentami stawała się monotonna i zbyt mocno przesycona wyznawanym przez pisarza mesjanizmem objawiającym się w małym Alvinie i Czerwonym Proroku. Niemniej jednak z czasem udało mi się nabrać sympatii do przewijających się w fabule postaci. Nawet ich jawną głupotę byłam w stanie tłumaczyć sobie faktem, że przedstawieni w powieści ludzie należą do niewykształconej warstwy społecznej, która spędza życie na ciężkiej pracy. Nie jest to jednak główny element całej fabuły w związku, z czym przymykam oko na poszczególne niedociągnięcia i przerysowania.
Sama opowieść o Alvinie nareszcie zaczyna nabierać tempa. Wątek Peggy był chyba jednym z najciekawszych do tej pory i muszę przyznać, że został on ostatecznie całkiem umiejętnie spleciony z wątkiem Alvina. Trzeba również przyznać, że nieźle został podjęty tutaj wątek walki z niewolnictwem i sposób, w jaki stał się on bezpośrednio dotykać naszych bohaterów. Sama kwestia talentów wydaje się odrobinę przerysowana i nie do końca wyjaśniona, ale możliwe, że odpowiedzi w tej kwestii otrzymamy dopiero w kolejnych tomach.
Cykl o Alvinie stwórcy, nie jest może tak dobry jak inne napisane przez Carda tytuły, nie da się jednak ukryć, że jest coś takiego w piórze pisarza, co nie pozwala oderwać się od ich lektury.
Jedynym, co może mierzić jest podejście twórcy do niektórych kreowanych wątków oraz pompatyczność, z jaką serwuje nam niemal wszystkie zawarte kwestie. Poza tym sugeruję jednak nie poddawać się, jeśli komuś nie przypadły do gustu dwa pierwsze tomy, gdyż możliwe, że „Uczeń Alvin” sprawi, że na nowo zechcecie zapoznać się z jego opowieścią.

Po pierwszych dwóch częściach cyklu o Alvinie byłam odrobinę rozczarowana gdyż powieść momentami stawała się monotonna i zbyt mocno przesycona wyznawanym przez pisarza mesjanizmem objawiającym się w małym Alvinie i Czerwonym Proroku. Niemniej jednak z czasem udało mi się nabrać sympatii do przewijających się w fabule postaci. Nawet ich jawną głupotę byłam w stanie tłumaczyć...

Nieco gorzej czytało mi się tę część niż poprzednią, gdyż uważam że tutaj zabrakło sporo tego mistycyzmu, którym przesiąknięta była opowieść o Czerwonym Proroku. Wydało mi się, jakby Alvin "wyrastał" w porównaniu do poprzednich części. Najbardziej zafascynował mnie tutaj wątek Peggy, sama zaś postać Alvina bez rewelacji... ot, walenie w kowadło.

Nieco gorzej czytało mi się tę część niż poprzednią, gdyż uważam że tutaj zabrakło sporo tego mistycyzmu, którym przesiąknięta była opowieść o Czerwonym Proroku. Wydało mi się, jakby Alvin "wyrastał" w porównaniu do poprzednich części. Najbardziej zafascynował mnie tutaj wątek Peggy, sama zaś postać Alvina bez rewelacji... ot, walenie w kowadło.

Po przeczytaniu dwóch pierwszych tomów cyklu „Alvin Stwórca” zafascynowana postacią głównego bohatera szybko sięgnęłam po kolejny tom zatytułowany „Uczeń Alvin”. Tym bardziej, że chłopiec trafia w końcu do miejsca swoich narodzin by terminować u mistrza kowalskiego, Makepeace Smitha. I od pierwszej chwili wie, że nie będzie lekko. A do tego szybko okazuje się, że niektórzy mieszkańcy Hatrack River mają kłopoty a Alvin musi użyć swego daru by im pomóc. Ma też nowego przeciwnika.

Alvin zmienia się, dorasta. Potrafi zdobyć sympatię i zaufanie ludzi. Uczy się też radzić sobie z poważniejszymi problemami. A do tego cały czas poszukuje odpowiedzi na dręczące go ciągle pytanie, kim naprawdę jest i jak ma zostać Stwórcą. Na szczęście w miasteczku pojawia się nauczycielka, która jest w stanie nauczyć Alvina czegoś o nim samym.

Akcja powieści krąży wokół Alvina ale jest jeszcze jedna bardzo ważna postać mały Arthur Stuart, mieszaniec. W poprzednim tomie poruszono problem Czerwonych. W tym tomie tło stanowi problem niewolnictwa. Czarni traktowani są gorzej niż zwierzęta, zwłaszcza że kobiety wykorzystywane są do rozrodu. Mały Arthur jest pół-Białym, pół-Czarnym dzieckiem uratowanym przez matkę przed strasznym losem. Dobrzy ludzie pomagają mu, ale właściciel jego matki chce go odszukać za wszelką cenę. Tym bardziej, że chłopiec dysponuje ukrytym talentem.

Muszę przyznać, że ten tom czytało się mi dużo lepiej niż poprzednie. Ciężko mi jest powiedzieć czy po prostu przyzwyczaiłam się do stylu pisania autora czy też sama historia jest dużo bardziej wciągająca. Bardziej chyba to drugie, tym bardziej, że w końcu pojawia się wątek miłosny. Czas poświęcony tej książce zdecydowanie nie jest czasem straconym. Bardzo przyjemna powieść fantasy. Polecam.

Po przeczytaniu dwóch pierwszych tomów cyklu „Alvin Stwórca” zafascynowana postacią głównego bohatera szybko sięgnęłam po kolejny tom zatytułowany „Uczeń Alvin”. Tym bardziej, że chłopiec trafia w końcu do miejsca swoich narodzin by terminować u mistrza kowalskiego, Makepeace Smitha. I od pierwszej chwili wie, że nie będzie lekko. A do...

piękne!

piękne!