Paradyzja

Jestem wielkim fanem J. Zajdla. Z pewnosci przeczytam wszystkie jego tytulu. Paradyzja byla troche wolniejsze od limes inferior. Mniej tez bylo analizy swiata, raczej ukryta krytyka. Tutaj swiat ogladalismy oczami przybysza wiec byla inna perspektywa. Jednak to jak pisal ten autor to jest czysta poezja.

Jestem wielkim fanem J. Zajdla. Z pewnosci przeczytam wszystkie jego tytulu. Paradyzja byla troche wolniejsze od limes inferior. Mniej tez bylo analizy swiata, raczej ukryta krytyka. Tutaj swiat ogladalismy oczami przybysza wiec byla inna perspektywa. Jednak to jak pisal ten autor to jest czysta poezja.

Idealne społeczeństwo, które utrzymywane jest w ryzach i minimalizmie życia dzięki podsłuchowi i posłuchowi dla merytokratycznych zasad bezpieczeństwa. Wszystko to oczywiście z troski i dla dobra ludzi.... Oraz wszechobecna i konieczna dla swobodnego wyrażania się poetycka mowa pełna dorozumień. Jakie obserwacje można poczynić w takim społeczeństwie? Jest to łagodniejsza wersja Wielkiego Orwellowskiego Brata - pełna dobitnie wybrzmiewających analogii do życia w komunizmie. Zdecydowanie warte przeczytania.

Idealne społeczeństwo, które utrzymywane jest w ryzach i minimalizmie życia dzięki podsłuchowi i posłuchowi dla merytokratycznych zasad bezpieczeństwa. Wszystko to oczywiście z troski i dla dobra ludzi.... Oraz wszechobecna i konieczna dla swobodnego wyrażania się poetycka mowa pełna dorozumień. Jakie obserwacje można poczynić w takim społeczeństwie? Jest to łagodniejsza...

Niesamowity wizjoner z tego Zajdla :). Czasy głębokiej komuny, a on wydaje książki tego typu, które jakimś cudem przechodzą przez cenzurę. Równocześnie opisywał sci-fi na poziomie obecnych książek, a miał ograniczony dostępem do wiedzy, jak i niepostrzeżenie(?) przemycał w swoich dziełach ideę państwa totalitarnego, gdzie władzy wydaje się że ma wszystko pod kontrolą. Myślę że jego twórczość śmiało może równać się z Stanisławem Lemem. Fabuła to trochę taki Orwell w kosmosie. Pomimo upływu tylu lat od wydania czyta się super. Książka ta chyba zawsze będzie na czasie

Niesamowity wizjoner z tego Zajdla :). Czasy głębokiej komuny, a on wydaje książki tego typu, które jakimś cudem przechodzą przez cenzurę. Równocześnie opisywał sci-fi na poziomie obecnych książek, a miał ograniczony dostępem do wiedzy, jak i niepostrzeżenie(?) przemycał w swoich dziełach ideę państwa totalitarnego, gdzie władzy wydaje się że ma wszystko pod kontrolą....

Jejku, czemu ja wcześniej nie czytałam Zajdla?

Wydana w 1984 roku książka ukazuje bezradność ludzi w obliczu wszechobecnych systemów kontroli. Eksploruje koncepcje, które w tamtych latach nie były jeszcze znane.

Jejku, czemu ja wcześniej nie czytałam Zajdla?

Wydana w 1984 roku książka ukazuje bezradność ludzi w obliczu wszechobecnych systemów kontroli. Eksploruje koncepcje, które w tamtych latach nie były jeszcze znane.

Oblicza totalitaryzmu
W dzisiejszych czasach często zastanawiamy się, dlaczego społeczeństwo rosyjskie nie przeciwstawi się Putinowi, pomimo pchania ich w wojnę i biedę. Odpowiedź możemy znaleźć w tej książce. „Paradyzja” została wydana po raz pierwszy w 1984 roku, a więc można przypuszczać, że Janusz Zajdler napisał tę książkę w czasie stanu wojennego i w sposób przejaskrawiony opisuje rzeczywistość wokół niego.

Sto lat wcześniej mieszkańcy Ziemi szukali nowych źródeł surowców i odkryli je na odległej planecie Tartar. Wydawała się idealna na kolonizację. Wysłano ekspedycję z grupą kolonizatorów, aby zasiedlić tę planetę i rozpocząć eksploatację Tartara. Kierownictwo ekspedycji przekazało na Ziemię, że niestety Tartar nie nadaje się do zamieszkania, gdyż jest niestabilny geologicznie. Kierownictwo wyprawy stwierdziło, że będą eksploatować Tartar, natomiast koloniści zamieszkają na stworzonym sztucznym satelicie. Ziemia zgodziła się z tym rozwiązaniem, wsparła technologicznie i finansowo. W ten sposób powstała Paradyzja, w zamian za surowce mineralne Ziemia miała dostarczać niezbędnych towarów do przeżycia kolonizatorów. Tymczasem Kolonia ogłosiła niepodległość, wypowiedziała dotychczasowe warunki. Zbudowała specjalną platformę, na której handlowała z Ziemią i nikt z Ziemi nie miał dostępu do Paradyzji. Parę lat wcześniej wysłano z Ziemi młodego socjologa, aby pod płaszczykiem badań społeczeństwa, zbadał co się rzeczywiście dzieje na Paradyzji. Niestety na Ziemię dotarła sucha informacja, że zginął w wypadku. Śladami jego podąża Rinah, jako dziennikarz dostał zgodę, aby opisać Paradyzję. Po przybyciu przydzielono mu opiekuna i przewodnika Alviego, który uczy go poruszać się w tym dziwnym świecie, aby nie podpaść władzy. Okazuje się, że na tej stacji jest zakaz używania książek i ogólnie papieru. Powoli poznaje zwyczaje i styl życia mieszkańców, których się przekonuje, że Ziemia cały czas im zagraża i są ludzie wewnątrz habitatu, którzy pragną unicestwienia Paradyzji. Tym jest motywowana wszechobecna inwigilacja. Każdy musi mieć przy sobie identyfikator i wszyscy są bez przerwy podglądani i podsłuchiwani. Nawet pomieszczenia mieszkalne mają przeźroczyste ściany. Systemem inwigilacji zarządza system komputerowy, który przydziela oceny. Skłania to mieszkańców do całkowitego podporządkowania się, gdyż niskie oceny powodują zesłanie do pracy w kopalniach na Tartarze. Rinah powoli przekonuje się, ze nie wszyscy mieszkańcy wierzą w oficjalną propagandę. Część z nich potrafi oszukiwać system, posługując się ciekawym językiem, a nawet sposobem chodzenia. Konspiratorzy też potrafią obchodzić zakaz noszenia identyfikatorów i wszechobecne kamery. Dzięki temu Rinah może się dowiedzieć o prawdziwym życiu w tym habitacie. W zrozumieniu prawdy o Paradyzji pomaga mu też poznana dziennikarka, gwiazda paradyzyjskich mediów Zinia Vett.

„Paradyzja” jest wspaniałą książką i ciągle aktualną. Podziwiam autora, że potrafił zawrzeć tyle treści w sumie małej objętości, tak, że czytelnik ani przez moment się nie nudzi. Język, który stworzyli Pradyzyjczycy do oszukiwania systemu jest mistrzowski i świetnie się bawiła, rozszyfrowując go. Czytając tę książkę, zastanawiałam się, jak dalece Chińczycy zbliżyli się do tego poziomu inwigilacji.
Recenzja w serwisie "Na kanapie"

Oblicza totalitaryzmu
W dzisiejszych czasach często zastanawiamy się, dlaczego społeczeństwo rosyjskie nie przeciwstawi się Putinowi, pomimo pchania ich w wojnę i biedę. Odpowiedź możemy znaleźć w tej książce. „Paradyzja” została wydana po raz pierwszy w 1984 roku, a więc można przypuszczać, że Janusz Zajdler napisał tę książkę w czasie stanu wojennego i w sposób...

Kontynuuje przygodę z twórczością pana Janusza A Zajdla, i tak jak po skończeniu Limes Inferior tak również po Paradyzji zbieram szczękę z podłogi. Świetna książka, która na maksa mnie wciągnęła. Intrygujący świat pełen tajemnic, które pomału odkrywa główny bohater i dochodzi do wniosku czym Paradyzja tak na prawdę jest. Książka jest pełna ciekawych ideologii głównie nastawionych na ustrój społeczny, który jak dowiadujemy się z książki jest antyutopia. Polecam a ja zabieram się za kolejną powieść tego genialnego autora 😁

Kontynuuje przygodę z twórczością pana Janusza A Zajdla, i tak jak po skończeniu Limes Inferior tak również po Paradyzji zbieram szczękę z podłogi. Świetna książka, która na maksa mnie wciągnęła. Intrygujący świat pełen tajemnic, które pomału odkrywa główny bohater i dochodzi do wniosku czym Paradyzja tak na prawdę jest. Książka jest pełna ciekawych ideologii głównie...

Cytując za Panem Maciejem Parowskim tj; "... Jest w Zajdlu coś, co się nie zestarzało, co działa nadal, ale nawet i to, co dziś być może wydaje się w jego postawie mniej aktualne, musiało nas trwale naznaczyć. Toteż wymiana ani aktualizacja idola po prostu nie wchodzi w grę." Bardzo polecam, książka przeczytana w ramach czytelniczego wyzwania w 2024 roku.

Cytując za Panem Maciejem Parowskim tj; "... Jest w Zajdlu coś, co się nie zestarzało, co działa nadal, ale nawet i to, co dziś być może wydaje się w jego postawie mniej aktualne, musiało nas trwale naznaczyć. Toteż wymiana ani aktualizacja idola po prostu nie wchodzi w grę." Bardzo polecam, książka przeczytana w ramach czytelniczego wyzwania w 2024 roku.

Taka refleksja po przeczytaniu tej książki. Co się stanie, jak pewnego dnia wszyscy, na umówiony znak, "wstaniemy" i wyjdziemy z bańki w której tkwimy?

Taka refleksja po przeczytaniu tej książki. Co się stanie, jak pewnego dnia wszyscy, na umówiony znak, "wstaniemy" i wyjdziemy z bańki w której tkwimy?

Genialna. Prawdziwa konkurencja dla ulubionego Lema. Fascynująco stworzony świat. Ogromny plus za wplatanie fizyki.

Genialna. Prawdziwa konkurencja dla ulubionego Lema. Fascynująco stworzony świat. Ogromny plus za wplatanie fizyki.

Bardzo dobra książka (Zajdel generalnie pozytywnie zaskakuje wraz z każdą lekturą). Niesamowicie wciągająca i lekka, a zarazem dająca do myślenia. Daje nową perspektywę utopii/ totalitaryzmu, którego uzasadnieniem dla społeczeństwa są warunki fizyczne, w których żyją ludzie. Zarazem obniżam ocenę z 9 na 8 gwiazdek przez lekki niedosyt - zabrakło mi głębszego opisania społeczeństwa i rozwinięcia kilku wątków. Książka skończyła się trochę zbyt szybko.

Bardzo dobra książka (Zajdel generalnie pozytywnie zaskakuje wraz z każdą lekturą). Niesamowicie wciągająca i lekka, a zarazem dająca do myślenia. Daje nową perspektywę utopii/ totalitaryzmu, którego uzasadnieniem dla społeczeństwa są warunki fizyczne, w których żyją ludzie. Zarazem obniżam ocenę z 9 na 8 gwiazdek przez lekki niedosyt - zabrakło mi głębszego opisania...