Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ciekawe przykłady opisujące zdarzenia i zachowania, które mogą wydawać się oczywiste i powszechne.

Ciekawe przykłady opisujące zdarzenia i zachowania, które mogą wydawać się oczywiste i powszechne.

Szału nie ma, d.py nie urywa.

Gdzieniegdzie się uśmiechnęłam, ale to nie były wybuchy niekontrolowanego rechotu. Z niektórymi stwierdzeniami się zgodziłam, ale bardziej przytakując niż się utożsamiając.
Plusem jest łatwość w czytaniu, bo tekst jest napisany bardzo lekko, zupełnie jakbym pisała z koleżanką, która się żali, co jej ostatnio nie wyszło.
Autorka wydała książkę na fali 'fejmu' facebookowego funpage'a, więc utrzymuje się w tych klimatach.

Szału nie ma, d.py nie urywa.

Gdzieniegdzie się uśmiechnęłam, ale to nie były wybuchy niekontrolowanego rechotu. Z niektórymi stwierdzeniami się zgodziłam, ale bardziej przytakując niż się utożsamiając.
Plusem jest łatwość w czytaniu, bo tekst jest napisany bardzo lekko, zupełnie jakbym pisała z koleżanką, która się żali, co jej ostatnio nie wyszło.
Autorka wydała książkę...

Książka zrobiła na mnie świetne wrażenie. Te tajemnice, zagadki i cały opis tamtejszej Barcelony... Aż chce się tam pojechać! Pod koniec aż miałam łzy w oczach. Serdecznie polecam!

Książka zrobiła na mnie świetne wrażenie. Te tajemnice, zagadki i cały opis tamtejszej Barcelony... Aż chce się tam pojechać! Pod koniec aż miałam łzy w oczach. Serdecznie polecam!

Oceniam ją na 6,5/10. Ogólnie rzecz biorąc historia ciekawa, ale nie porywająca. Zagadki tajemnicze, ale dosyć płytkie. Akcja wartka, lecz... i tu się przyczepić nie mogę, bo ciągle coś się działo. Nie była to wielce porywająca lektura, ale przeczytałam ją gdyż będzie ekranizacja i byłam bardzo ciekawa co w tym takiego fascynującego. Świat przedstawiony został ładnie, ale nie porywał mnie tak, że zapominałam gdzie jestem. Ciekawa jestem jak będzie wyglądać film, ale sądzę, że zepsuje on całą magię własnej wyobraźni.
I dlaczego wszyscy tak chwalą tę okładkę? Mnie podoba się tam jedynie czcionka, a tło... Mniemam, że to droga, na której Ethan i Lena się spotkali. Ale żeby jakaś świetna? Nie, nie, nie. Widziałam lepsze.

Oceniam ją na 6,5/10. Ogólnie rzecz biorąc historia ciekawa, ale nie porywająca. Zagadki tajemnicze, ale dosyć płytkie. Akcja wartka, lecz... i tu się przyczepić nie mogę, bo ciągle coś się działo. Nie była to wielce porywająca lektura, ale przeczytałam ją gdyż będzie ekranizacja i byłam bardzo ciekawa co w tym takiego fascynującego. Świat przedstawiony został ładnie, ale...

Nareszcie skończyłam! Jedyne co mogę powiedzieć na temat tej książki, to że jest niesamowicie przewidywalna. No, może jeden aspekt z Evą mnie zaskoczył, ale reszta to było wiadome od początku.
Dobrze, że przynajmniej szybko się czyta. Chociaż pewnie i tak zaraz o niej zapomnę. Bez rewelacji.

Nareszcie skończyłam! Jedyne co mogę powiedzieć na temat tej książki, to że jest niesamowicie przewidywalna. No, może jeden aspekt z Evą mnie zaskoczył, ale reszta to było wiadome od początku.
Dobrze, że przynajmniej szybko się czyta. Chociaż pewnie i tak zaraz o niej zapomnę. Bez rewelacji.

Nie da się ukryć, że jest ona ciekawsza niż część druga. Bohaterka jednak zrobiła się z biegiem czasu trochę nudna. Książkę polecam jednak mimo wszystko.

Po roku obniżam ocenę z 7 na 5 gwiazdek. Dlaczego? Jakoż w moim mniemaniu książka nie zasługuje na miano 'bardzo dobrej' gdy w ogóle nie pamiętam co się w niej działo.

Nie da się ukryć, że jest ona ciekawsza niż część druga. Bohaterka jednak zrobiła się z biegiem czasu trochę nudna. Książkę polecam jednak mimo wszystko.

Po roku obniżam ocenę z 7 na 5 gwiazdek. Dlaczego? Jakoż w moim mniemaniu książka nie zasługuje na miano 'bardzo dobrej' gdy w ogóle nie pamiętam co się w niej działo.

Jak dla mnie to najgorsza część z trylogii. Niby się wszystko wyjaśniło, utrzymany był poziom, mniej było 'młodzieżowego słownictwa', ale jednak czegoś mi tu zabrakło. Było to chyba zaskoczenie. Uczucie to jest dla mnie wyjątkowo ważne, gdy oceniam książki. W tej już nic mnie nie zdziwiło, nie miałam otwartych ust i wybałuszonych oczu podczas czytania, dlatego otrzymuje ona ode mnie tylko 6 gwiazdek.

Trzecia część serii Najmroczniejsze moce, opowiadająca o Chloe i jej przyjaciołach zabiera nas z powrotem do świata stworzonego w taki sposób, że nie można się mu oprzeć. Pani Armstrong świetnie poradziła sobie z całą otoczką tej historii, ale chyba zabrakło trochę szczegółów. Rozpisywać co do treści się nie będę, bo po prostu jednym zdaniem można by opisać całą akcję. Zakończenie jakoś mnie nie zdziwiło, gdyż jako, że jest to książka dla młodzieży wszystko kończy się fantastycznym happy endem.

Jak dla mnie to najgorsza część z trylogii. Niby się wszystko wyjaśniło, utrzymany był poziom, mniej było 'młodzieżowego słownictwa', ale jednak czegoś mi tu zabrakło. Było to chyba zaskoczenie. Uczucie to jest dla mnie wyjątkowo ważne, gdy oceniam książki. W tej już nic mnie nie zdziwiło, nie miałam otwartych ust i wybałuszonych oczu podczas czytania, dlatego otrzymuje ona...

Trudno jest napisać opinie o książce, która wywołuje tyle uczuć. Na pewno wiem, że mogę ją polecić każdemu.

Nie jest to bezmózgowiec, czyli schematyczna historia, w której para zakazanych kochanków stawia czoło różnym przeciwnościom a i tak wszystko się kończy happy endem. Świat stworzony przez panią Creagh jest na tyle niepowtarzalny, że długo o tej książce nie zapomnę.

Teraz tylko z niecierpliwością czekać na drugą część. Naprawdę serdecznie polecam.

Trudno jest napisać opinie o książce, która wywołuje tyle uczuć. Na pewno wiem, że mogę ją polecić każdemu.

Nie jest to bezmózgowiec, czyli schematyczna historia, w której para zakazanych kochanków stawia czoło różnym przeciwnościom a i tak wszystko się kończy happy endem. Świat stworzony przez panią Creagh jest na tyle niepowtarzalny, że długo o tej książce nie zapomnę....

Zawsze kiedy czytam książkę, gdzie jest opisana przeszłość, zastanawiam się: czy to prawda? Tym razem również tak było. Lektura Pięknych i martwych autorstwa Y. Woon nie była ciężka. Książkę czytało się szybko, lecz trzeba było gdzieniegdzie się nad nią zastanowić, aby nie stracić wątku. Jednakże historia sama w sobie była ciekawa. Zakończenie mnie lekko zaskoczyło i zachęciło do zabrania się na drugą część. Przez większość czasu(a dokładnie póki nie zobaczyłam tego czarno na białym, znaczy w sumie kremowym) myślałam, że Dante i inni są wampirami. A czy rzeczywiście byli? Sprawdźcie sami.

Podsumowując jest to książka ciekawa, trochę inna, trochę schematyczna. Mogę ją polecić komuś, kto szuka średnio zobowiązującej lektury.

Zawsze kiedy czytam książkę, gdzie jest opisana przeszłość, zastanawiam się: czy to prawda? Tym razem również tak było. Lektura Pięknych i martwych autorstwa Y. Woon nie była ciężka. Książkę czytało się szybko, lecz trzeba było gdzieniegdzie się nad nią zastanowić, aby nie stracić wątku. Jednakże historia sama w sobie była ciekawa. Zakończenie mnie lekko zaskoczyło i...

Przeczytana jednym tchem. To połączenie fantastyki z kryminałem bardzo przypadło mi do gustu! Chloe i jej przygody z Derekiem, Simonem i Tori są fenomenalne :D. Przeczytajcie a sami się przekonacie!

Przeczytana jednym tchem. To połączenie fantastyki z kryminałem bardzo przypadło mi do gustu! Chloe i jej przygody z Derekiem, Simonem i Tori są fenomenalne :D. Przeczytajcie a sami się przekonacie!

Wow. Po prostu wow. Niewiele więcej mogę powiedzieć o tej powieści. Nie chcę opisywać zdarzeń które w niej zaszły bo zapewne bym je Wam spaliła. Lepiej przeczytajcie to sami. Naprawdę warto.

Wow. Po prostu wow. Niewiele więcej mogę powiedzieć o tej powieści. Nie chcę opisywać zdarzeń które w niej zaszły bo zapewne bym je Wam spaliła. Lepiej przeczytajcie to sami. Naprawdę warto.

Co mogę powiedzieć o tej książce? Może zacznę od początku:
Pożyczyłam ją od koleżanki, która była wręcz zachwycona, co - nie powiem - trochę mnie odrzuciło. Gdy zaczęłam ją czytać zaczęła mnie powoli wciągać, chociaż nie do utraty tchu. Spodobała mi się postać Willa, a w szczególności jego docinki i odzywki. Muszę powiedzieć, że nieraz fabuła mnie zaskoczyła. Przyznam, że czytało się ją niesamowicie szybko - język był zrozumiały i prosty, nie zawiły i dostojny. Pod koniec zaczęło mnie nużyć to, że wszystko się tak długo ciągnie, bo, powiem szczerze, nie przepadam za długimi książkami. Zastanawiam się nad przeczytaniem dalszych części, ponieważ epilog mnie bardzo zaciekawił, ale na pewno nie teraz. Muszę trochę odpocząć od Willa, Tessy i szczerze mówiąc mojego ulubionego bohatera - Jema.

Co mogę powiedzieć o tej książce? Może zacznę od początku:
Pożyczyłam ją od koleżanki, która była wręcz zachwycona, co - nie powiem - trochę mnie odrzuciło. Gdy zaczęłam ją czytać zaczęła mnie powoli wciągać, chociaż nie do utraty tchu. Spodobała mi się postać Willa, a w szczególności jego docinki i odzywki. Muszę powiedzieć, że nieraz fabuła mnie zaskoczyła. Przyznam, że...

Szczerze mówiąc nie wiem co powiedzieć o tej książce. Jak sobie pomyśle, że panu Brownowi opisanie jakiś 24 godzin zajęło 600+ stron to wydaje mi się to dziwne. Szczerze mówiąc najbardziej podobały opisy Kapitolu itp. Ponadto końcowe rozdziały, które poruszały tematy, które lubię były dla mnie najciekawsze, ale co kto woli.

Podsumowując przeczytałam ją i nie mam jakiś szczególnych odczuć, jakiś głębszych przemyśleń ani wniosków.

Szczerze mówiąc nie wiem co powiedzieć o tej książce. Jak sobie pomyśle, że panu Brownowi opisanie jakiś 24 godzin zajęło 600+ stron to wydaje mi się to dziwne. Szczerze mówiąc najbardziej podobały opisy Kapitolu itp. Ponadto końcowe rozdziały, które poruszały tematy, które lubię były dla mnie najciekawsze, ale co kto woli.

Podsumowując przeczytałam ją i nie mam jakiś...

Przeczytałam 28 stron i ani kropki dalej. Szczerze takie książki nie są dla mnie. Okładka i opis zachęcają, ale zagłębiając się dalej usypiałam. Plusem jest spis odcinków na końcu. Ogólnie zależy co kto lubi.

Przeczytałam 28 stron i ani kropki dalej. Szczerze takie książki nie są dla mnie. Okładka i opis zachęcają, ale zagłębiając się dalej usypiałam. Plusem jest spis odcinków na końcu. Ogólnie zależy co kto lubi.

Never Ever!
Ile można popełniać błędów? Ile razy te same? Po lekturze tej części wiem, że sporo.
Dotrwałam tylko do 141 strony, czyli mniej więcej połowy i stwierdziłam, że nie dam rady dalej. Przeczytałam ostatnią stronę i wszystko wiedziałam. Teraz już na pewno wiem, że nie sięgnę po następne tomy.

Never Ever!
Ile można popełniać błędów? Ile razy te same? Po lekturze tej części wiem, że sporo.
Dotrwałam tylko do 141 strony, czyli mniej więcej połowy i stwierdziłam, że nie dam rady dalej. Przeczytałam ostatnią stronę i wszystko wiedziałam. Teraz już na pewno wiem, że nie sięgnę po następne tomy.

Książka zaskakująca i wciągająca. Cały czas, kiedy ją czytałam(szczególnie podczas skrajnych scen) bałam się, aby bohaterka nie umarła(czego zazwyczaj nie odczuwam, bo osobiście lubię uśmiercać bohaterów). Musiałam sobie za każdym razem tłumaczyć, że przecież ona napisała tą książkę, co znaczy, że przeżyła. Serdecznie polecam!

Książka zaskakująca i wciągająca. Cały czas, kiedy ją czytałam(szczególnie podczas skrajnych scen) bałam się, aby bohaterka nie umarła(czego zazwyczaj nie odczuwam, bo osobiście lubię uśmiercać bohaterów). Musiałam sobie za każdym razem tłumaczyć, że przecież ona napisała tą książkę, co znaczy, że przeżyła. Serdecznie polecam!