Zaczarowana książka dla dzieci? No nie koniecznie. Zafon miał niesamowity dar opisywania i ożywiania obrazów, otoczenia. Jego słowa wchłaniają czytelnika do wnętrza stworzonych obrazów. Piękna choć smutna opowieść. Ile jest oddać i poświecić człowiek w imię miłości ?

Zaczarowana książka dla dzieci? No nie koniecznie. Zafon miał niesamowity dar opisywania i ożywiania obrazów, otoczenia. Jego słowa wchłaniają czytelnika do wnętrza stworzonych obrazów. Piękna choć smutna opowieść. Ile jest oddać i poświecić człowiek w imię miłości ?

Duże rozczarowanie jak dla mnie. Autor starał się pisać „ładnie”, ale jednocześnie czuć było, że pędził z akcją i według mnie tutaj widać, że ciężko mu było wybrać czy chce pisać literaturę piękną czy może młodzieżową. Mimo stylu, który sprawiał, że chciałam się zatrzymać i popodziwiać to odczułam presję podczas czytania, żeby wiedzieć szybko co się dzieje dalej w fabule. Jeden z moich kolejnych problemów dotyczących tej pozycji to tytułowa bohaterka z którą nie poczułam zżycia. Skupialiśmy się na głównym bohaterze i widzieliśmy jego zaangażowanie Mariną, ale sama jako czytelnik nie odczułam jakoby była ona kluczowa dla książki, a prędzej jako bohater trzecioplanowy - oczywiście do czasu zakończenia, gdzie mieliśmy nagle czuć wielkie emocje co do tej bohaterki. Dodatkowo sam główny wątek wydaje się dość dziwny, biorąc pod uwagę, że starsza kobieta stwierdziła, że genialnym pomysłem jest zaangażowanie dziecka w sprawę w której giną ludzie.

Duże rozczarowanie jak dla mnie. Autor starał się pisać „ładnie”, ale jednocześnie czuć było, że pędził z akcją i według mnie tutaj widać, że ciężko mu było wybrać czy chce pisać literaturę piękną czy może młodzieżową. Mimo stylu, który sprawiał, że chciałam się zatrzymać i popodziwiać to odczułam presję podczas czytania, żeby wiedzieć szybko co się dzieje dalej w fabule....

Książka naprawdę fajna na jeden wieczór. Trzyma cię w napięciu i sprawia że nie możesz się oderwać. Bardzo lubię styl pisania Zafona, sprawia że nie mogę się oderwać od lektury.
Marina jest zadecydowanie książka wyjątkową, pełnią napięcia. Jednak mogę z ręką na sercu powiedzieć, że nie jest to najlepsza książka Zafona, jednak w dalszym ciągu wyjątkowa i warta przeczytania.

Książka naprawdę fajna na jeden wieczór. Trzyma cię w napięciu i sprawia że nie możesz się oderwać. Bardzo lubię styl pisania Zafona, sprawia że nie mogę się oderwać od lektury.
Marina jest zadecydowanie książka wyjątkową, pełnią napięcia. Jednak mogę z ręką na sercu powiedzieć, że nie jest to najlepsza książka Zafona, jednak w dalszym ciągu wyjątkowa i warta przeczytania.

Zafon w swoim i niepowtarzalnym stylu przedstawia tajemniczą historię. Dużo piękna, smutku i swego rodzaju tęsknoty. Piąta pozycja tego niesamowitego autora (nie licząc opowiadań) przeczytana przeze mnie. Niestety została mi tylko Trylogia Mgły. Wielka szkoda.

Zafon w swoim i niepowtarzalnym stylu przedstawia tajemniczą historię. Dużo piękna, smutku i swego rodzaju tęsknoty. Piąta pozycja tego niesamowitego autora (nie licząc opowiadań) przeczytana przeze mnie. Niestety została mi tylko Trylogia Mgły. Wielka szkoda.

„Marina” akcja powieści toczy się w Barcelonie w latach 80 – tych. Głównymi bohaterami są Marina i Oscar. Wkrótce dzieci się zaprzyjaźniają i postanawiają wspólnie odkrywać miasto. To co odkrywają na cmentarzu prowadzi ich przez różne, często niebezpieczne przygody. Nie są w stanie przewidzieć do czego doprowadzi śledztwo, które rozpoczęli idąc za tajemniczą damą w czerni. Sprzeczne informacje od wielu różnych osób muszą połączyć w jedną historię i dotrzeć do prawdy. Czy uda im się rozwiązać zagadkę?
„Marina” to druga książka Carlosa Ruiza Zafona po którą sięgnęłam. Jest to bardzo mroczna, tajemnicza i gotycka opowieść. Momentami jest surrealistyczna. Jednocześnie jest w tej historii coś magicznego i ulotnego. Treść powieści bardzo mnie wciągnęła. Autor tworzy niepowtarzalny klimat swoim pięknym językiem, świetnie buduje napięcie. Bogate opisy sprytnie wplecione są w fabułę. Opisy stworzone przez Zafona przenoszą w miejsca, o których pisze. Czytając tę książkę nie można być pewnym co wydarzy się za kilka zdań. Mimo, że głównymi bohaterami jest dwoje nastolatków nie potrafiłam się oderwać od tej powieści. Ta historia na pewno zostanie w mojej pamięci na dłużej, Powieść jest godna uwagi.

„Marina” akcja powieści toczy się w Barcelonie w latach 80 – tych. Głównymi bohaterami są Marina i Oscar. Wkrótce dzieci się zaprzyjaźniają i postanawiają wspólnie odkrywać miasto. To co odkrywają na cmentarzu prowadzi ich przez różne, często niebezpieczne przygody. Nie są w stanie przewidzieć do czego doprowadzi śledztwo, które rozpoczęli idąc za tajemniczą damą w czerni....

Książka bardzo angażująca. Nie zauważyłam lecących stron, bo tak wciągnęłam się w fabułę. Autor genialnie opisał uczucia oraz wydarzenia spotykające bohaterów.

Książka bardzo angażująca. Nie zauważyłam lecących stron, bo tak wciągnęłam się w fabułę. Autor genialnie opisał uczucia oraz wydarzenia spotykające bohaterów.

Ogólnie Zafon mnie troszkę męczy. To jest dobra literatura, ale nie do końca ja czuję ten klimat i piękno nad którym się autor rozwodzi. Pewnie moja wina, nie autora.

Ogólnie Zafon mnie troszkę męczy. To jest dobra literatura, ale nie do końca ja czuję ten klimat i piękno nad którym się autor rozwodzi. Pewnie moja wina, nie autora.

Mega dziwna, intrygująca, mroczna czyli totalnie moje klimaty

Mega dziwna, intrygująca, mroczna czyli totalnie moje klimaty

"Marina" była moim pierwszym zetknięciem się z Carlosem Ruizem Zafonem. Mimo tego, że Cmentarz Zapomnianych Książek już parę ładnych lat czeka na półce na przeczytanie. Chyba mam zbyt wysokie oczekiwania do tych książek i trochę się boję co w nich zastanę. Ale już wiem, że przyjdzie na nie pora. "Marina" urzekła mnie od pierwszej strony. Historia została opowiedziana przy użyciu pięknych słów. Styl pisania Zafona mnie zachwycił, po prostu przepadłam. Takie książki to ja lubię.
Historia jest trochę mroczna, tajemnicza, momentami autentycznie się bałam. Natomiast po skończeniu książki nie mogłam przestać o niej myśleć, jeszcze raz wszystko analizowałam. Sposób poprowadzenia tej historii sprawił, że sama zastanawiałam się co było prawdą, a co nie. Opisy klimatycznych miejsc dawnej Barcelony były wspaniałe i sprawiały, że się w nie przenosiłam. Dla tych co nie lubią opisów - spokojnie, nie były długie, raczej zgrabnie wplecione w fabułę. Idealna książka na jesienne wieczory, naprawdę polecam. Nie mogę się doczekać aż sięgnę po kolejną powieść autora.

"Marina" była moim pierwszym zetknięciem się z Carlosem Ruizem Zafonem. Mimo tego, że Cmentarz Zapomnianych Książek już parę ładnych lat czeka na półce na przeczytanie. Chyba mam zbyt wysokie oczekiwania do tych książek i trochę się boję co w nich zastanę. Ale już wiem, że przyjdzie na nie pora. "Marina" urzekła mnie od pierwszej strony. Historia została opowiedziana przy...

Miałam duże oczekiwania do tej książki, bardzo często przewijała mi się na YouTubie czy TikToku. Gdy nadszedł czas na rozpoczęcie lektury byłam bardzo zadowolona, obawiałam się że pióro Zafóna będzie skomplikowane.
Pierwsza połowa książki była bardzo ciekawa, podobał mi się również klimat. Druga połowa trochę odleciała w inną stronę, w niektórych momentach było tego za dużo.

Polecam, ale sądzę że blurb i opisy są dość okłamane.

Miałam duże oczekiwania do tej książki, bardzo często przewijała mi się na YouTubie czy TikToku. Gdy nadszedł czas na rozpoczęcie lektury byłam bardzo zadowolona, obawiałam się że pióro Zafóna będzie skomplikowane.
Pierwsza połowa książki była bardzo ciekawa, podobał mi się również klimat. Druga połowa trochę odleciała w inną stronę, w niektórych momentach było tego za...