Dawno temu w Warszawie

Do 400 strony męczyłem się jak diabli. Zastanawiałem się czy jest sens czytać, tą książkę. Ale później się w kapitalny sposób rozkręciła. do tej książki, czy do jej pierwszej części oczywiście kiedyś wrócę. Do pierwszej książki wrócę pod kątem całości, natomiast do tej części wrócę do rozdziałów, gdzie główną postacią był Kurtka. Uwielbiam jego punkt widzenia i styl wypowiedzi (wiesz o co chodzi).

Do 400 strony męczyłem się jak diabli. Zastanawiałem się czy jest sens czytać, tą książkę. Ale później się w kapitalny sposób rozkręciła. do tej książki, czy do jej pierwszej części oczywiście kiedyś wrócę. Do pierwszej książki wrócę pod kątem całości, natomiast do tej części wrócę do rozdziałów, gdzie główną postacią był Kurtka. Uwielbiam jego punkt widzenia i styl...

Nadal trzyma poziom, ale coraz płytsze robi się to jechanie Kazem Bałagane, a postaci coraz bardziej płaskie i jednoznaczne. Brakuje czegoś więcej, czegoś co by zaskoczyło, jakiegoś światłocienia. Nie ma tej siły rażenia co Ślepnac od Świateł.

Nadal trzyma poziom, ale coraz płytsze robi się to jechanie Kazem Bałagane, a postaci coraz bardziej płaskie i jednoznaczne. Brakuje czegoś więcej, czegoś co by zaskoczyło, jakiegoś światłocienia. Nie ma tej siły rażenia co Ślepnac od Świateł.

Wymęczyłam to opasłe tomisko. Liczę na ekranizację.

Wymęczyłam to opasłe tomisko. Liczę na ekranizację.

Czytało się bardzo dobrze, z kartki na kartkę opowieść pochłania coraz bardziej.

Czytało się bardzo dobrze, z kartki na kartkę opowieść pochłania coraz bardziej.

Dawno temu w Warszawie
Czyli kontynuacja Ślepnąc. Okres Covidu, czyli lockdown. Inaczej to Warszawa tego okresu, jej leków i stanów nerwowych. Jest lepko, brudno. Język bohaterów to język rapu, teledysku, mediów, 0/1, język zapętleń. Znowu jest Jacek, Dario, Pazina. I akcja. Na pełnej. Jest więcej i mocniej. Pod płaszczykiem smoły, można dostrzec człowieka i tego co to znaczy człowiek i ile jest warte.

Bawiłem się dobrze. I czekam na to co ożywiła Iza Łopuch parę lat temu. Pamiętam jak mówiła, że ten serial będzie kultowy dla wielu osób. I stał się. A jest tu materiał na fajne kadry. Czekam na Daria w świetle księżyca w Czarnogorze. To będzie wyglądać.

Dawno temu w Warszawie
Czyli kontynuacja Ślepnąc. Okres Covidu, czyli lockdown. Inaczej to Warszawa tego okresu, jej leków i stanów nerwowych. Jest lepko, brudno. Język bohaterów to język rapu, teledysku, mediów, 0/1, język zapętleń. Znowu jest Jacek, Dario, Pazina. I akcja. Na pełnej. Jest więcej i mocniej. Pod płaszczykiem smoły, można dostrzec człowieka i tego co to...

Słabsza niż "Ślepnąc od świateł", a fenomen Żulczyka dla mnie niezbyt zrozumiały, ale czyta się lekko.

Słabsza niż "Ślepnąc od świateł", a fenomen Żulczyka dla mnie niezbyt zrozumiały, ale czyta się lekko.

Dawno temu w Warszawie” Jakuba Żulczyka wciąga niczym bagno. Nie chcesz takiego świata, jego brudu i zła, ale wsysa cię coraz bardziej, nie potrafisz zostawić Paździny, Jacka, Daria. Audiobook oszołomił mnie, Krzysztof Zalewski, Marcin Januszkiewicz i Marta Malikowska stali się postaciami z krwi i kości, nie grali ról. Słyszałam prawdziwych ludzi złamanych bardziej lub mniej przez życie. To tez oczywista zasługa autora, który stworzył postacie wielowymiarowe. Postać Daria z jego powiedzonkami zasługuje na szczególne zauważenie. Brutalny i bezwzględny świat gangsterki jest spójny, choć przerysowany. Nie wiem, czy takie były zamierzenia, ale widzę w nim autorskie rozumienie ludzi na zawsze przeistoczonych w potworów przez złe dorastanie czy własną pychę lub inne złe okoliczności. To nie oznacza usprawiedliwienia, zło pozostaje złem, światełko dobra czasem gdzieś miga, a autor nie traci z oczu najważniejszego celu... Dociekliwy czytelniku, sam się przekonaj!

Dawno temu w Warszawie” Jakuba Żulczyka wciąga niczym bagno. Nie chcesz takiego świata, jego brudu i zła, ale wsysa cię coraz bardziej, nie potrafisz zostawić Paździny, Jacka, Daria. Audiobook oszołomił mnie, Krzysztof Zalewski, Marcin Januszkiewicz i Marta Malikowska stali się postaciami z krwi i kości, nie grali ról. Słyszałam prawdziwych ludzi złamanych bardziej lub...

Niestety, ale mnie nie pochłonęła. Czytałam ją długo i mozolnie, musiałam odkładać bo ciągnęła się jak flaki z olejem. Warto było przeczytać dla kilku ciekawszych fragmentów. Dopiero od połowy w końcu zaczęło się coś dziać i fabuła zaczęła nabierać tempa. Do tej pory przeczytałam każdą książkę Żulczyka i mam wrażenie, że z każdą kolejną powieścią czuję coraz większy niedosyt! Za to na duży plus slang jakim posługuje się autor - pod tym względem jestem pod dużym wrażeniem. Żulczyk już do perfekcji opanował posługiwanie się nim.

Niestety, ale mnie nie pochłonęła. Czytałam ją długo i mozolnie, musiałam odkładać bo ciągnęła się jak flaki z olejem. Warto było przeczytać dla kilku ciekawszych fragmentów. Dopiero od połowy w końcu zaczęło się coś dziać i fabuła zaczęła nabierać tempa. Do tej pory przeczytałam każdą książkę Żulczyka i mam wrażenie, że z każdą kolejną powieścią czuję coraz większy...

Według mnie Żulczyk przeskoczył wysoko zawieszona poprzeczkę po wzgórzach psów i slepnąc od świateł. Bardzo dobrze słuchało się audiobooka z podziałem na role. Postaci paziny udzieliła głosu Marta Malikowska, która grała ja w serialu slepnąc od świateł. Chętnie wysluchalbym słuchowiska w którym Frycz udziela głosu dariuszowi :)

Według mnie Żulczyk przeskoczył wysoko zawieszona poprzeczkę po wzgórzach psów i slepnąc od świateł. Bardzo dobrze słuchało się audiobooka z podziałem na role. Postaci paziny udzieliła głosu Marta Malikowska, która grała ja w serialu slepnąc od świateł. Chętnie wysluchalbym słuchowiska w którym Frycz udziela głosu dariuszowi :)

; Nadzieja jest podła. Świetnie udaje logikę.;

Kontynuacja ; Ślepnąc od świateł ; to podziemia Warszawy, lockdown, pandemia, utopia zła która wypełza zciemnych zatęchłych zakamarków ciemnych ulic, zło które czai się na każdym rogu ulicy, opowieść dwu wątkowa o kobiecie która była związana ze światem przestępczym, otwiera Azyl dla młodzieży LGT w którym jeden z podopiecznych zostaje brutalnie zamordowany, to że ćpał ( nic nowego),że żył jak na wariackich papierach, lecz dzieciaki trafiały z ulic, z domów gdzie nie godzili się z regulaminem tatusia, akceptacją mamusi, każdy taki powód był dobry by trafić pod skrzydła kobiety która pamiętała czasy w których sama święta nigdy nie była. Chciała pomóc, a wyszło jak zwykle...On stojący na lotnisku Okęcia, odbiera telefon, machina zdarzeń rusza lawinowo, uważał że los się jego odwrócił, że już teraz będzie tylko lepiej, jednak wszystko potoczyło się inaczej, co by było gdyby nie zamordowali mu siostry, jak potoczyło by się życie Jacka? Jakich kroków musi powziąć by odkryć prawdę, sięgnie po broń która okaże się sprawiedliwym rozwiązaniem?

Mam wrażenie że Ślepnąc od świateł było dziełem mistrzowskim, ale tutaj mam świetną robotę, tak drastyczną, trudną do ogarnięcia że książka stała się niemal namacalna, fabuła szybka, pomimo ogromu smutku, heroicznej walki głównych postaci, zemsta za śmierć Lucka, śmierć najbliższych osób staje się opowieścią która cofa wspomnieniami do przeszłości po to by zderzyć się z realnymi faktami, autor fantastycznie wprowadził w podziemny świat, świat niby daleki od rzeczywistości, a jakże bliski, narkotyki, mafia, dialogi tak realne, zobrazowanie tak faktyczne że czytając powieść odniosłam wrażenie że sama jestem uzależniona, sięgam dna, czuję wszystkimi zmysłami cały syf i smród, bagno które wciąga, dopalacze, świetliki które tylko na chwilę przynoszą ulgę w bólu życia, wyścig o lepsze, piękniejsze, o posiadanie mocy, szukanie leku na długowieczność, na szczęście, szukanie recepty na miłość, zrozumienie siebie, akceptacje świata, byłam świadkiem rozpadu ludzkości, rozkładu tożsamości, walki niby o siebie, kasę, blichtr, poczułam kim można się stać przez ułudę, wyobrażenie siebie w tym zacnym lepszym świecie, a rzeczywistość? prochy, dropsy, rozdwojona psycha, lek przed realizmem, świat po narkotykach, najpierw piękny, opoka bezpiecznej przystani, ciepło, kiedy wszystko odchodzi zostaje pożoga...Podróż w którą zabrał mnie Żulczyk to świat dogłębnych doznań, to rollercoaster, karuzela emocji, napięć, budowanie obrazu składającego się na wielobarwność szarości, uzależnień, bezradności, nicości...

Polecam dosadną powieść w której nic nie jest pierwsze, nic nie jest ostatnie.

; Nadzieja jest podła. Świetnie udaje logikę.;

Kontynuacja ; Ślepnąc od świateł ; to podziemia Warszawy, lockdown, pandemia, utopia zła która wypełza zciemnych zatęchłych zakamarków ciemnych ulic, zło które czai się na każdym rogu ulicy, opowieść dwu wątkowa o kobiecie która była związana ze światem przestępczym, otwiera Azyl dla młodzieży LGT w którym jeden z...