Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo meh. Dotarłam do 37% ebooka i mam dość. Główna bohaterka irytuje.

Bardzo meh. Dotarłam do 37% ebooka i mam dość. Główna bohaterka irytuje.

Książka cudownie się sprawdziła na mój zastój czytelniczy. Przez historię się płynie, bohaterowie są bardzo do polubienia, motyw klątwy, jakiejś przepowiedni i zagadki z pewnym miejscem - fajnie się to sprawdziło.
Ale...
Książka mnie zatrzymała na dłużej z innego powodu. Pomimo, że mamy tu historię przygodową i taką baśniową to przez całą lekturę odczuwałam ciągły smutek. Czułam to zrezygnowanie oraz żal bohaterów z powodu ich przeszłości i nadchodzącej przyszłości. I to było w tym wszystkim piękne.
Może trochę wyolbrzymiam, bo jestem nadwrażliwcem i oczywiście, że muzyka podbijała klimat, ale książka dla mnie emocjonalnie uderzyła w punkt.

Podczas czytania słuchałam:
Back To The Sky - Sunrise Session - Ólafur Arnalds, JFDR

Książka cudownie się sprawdziła na mój zastój czytelniczy. Przez historię się płynie, bohaterowie są bardzo do polubienia, motyw klątwy, jakiejś przepowiedni i zagadki z pewnym miejscem - fajnie się to sprawdziło.
Ale...
Książka mnie zatrzymała na dłużej z innego powodu. Pomimo, że mamy tu historię przygodową i taką baśniową to przez całą lekturę odczuwałam ciągły smutek....

Byłoby 6/10, ale zdenerwowała mnie pewna niekonsekwencja (postać A mówi, że postać B mogła zostawić telefon, bo gdzieś wyszedł i na tej samej stronie postać A mówi, że postać B NIGDY NIE ROZSTAJE SIĘ ZE SWOIM TELEFONEM). Plus ostatni rozdział był niepotrzebny (wolałabym np. informację z wydziału kryminalnego jak sprawa się dla nich zakończyła.

Plus za to, że szybko się czytało.

Byłoby 6/10, ale zdenerwowała mnie pewna niekonsekwencja (postać A mówi, że postać B mogła zostawić telefon, bo gdzieś wyszedł i na tej samej stronie postać A mówi, że postać B NIGDY NIE ROZSTAJE SIĘ ZE SWOIM TELEFONEM). Plus ostatni rozdział był niepotrzebny (wolałabym np. informację z wydziału kryminalnego jak sprawa się dla nich zakończyła.

Plus za to, że szybko się...

Wróciłam po wznowieniu.
Powiem tak... co kawałek ryczałam ze śmiechu ze względu na absurdalne dialogi. Ludzie tak nie rozmawiają ze sobą xD ale dzięki temu miałam fajny humor po ciężkim dniu pracy.

Nie wiem czy będę kontynuować. Możliwe, że jak znowu przyjdzie gorszy dzień to sobie chwycę za kolejne tomy. Na szczęście ten się kończy tak, że można uznać za zakończenie historii.

Wróciłam po wznowieniu.
Powiem tak... co kawałek ryczałam ze śmiechu ze względu na absurdalne dialogi. Ludzie tak nie rozmawiają ze sobą xD ale dzięki temu miałam fajny humor po ciężkim dniu pracy.

Nie wiem czy będę kontynuować. Możliwe, że jak znowu przyjdzie gorszy dzień to sobie chwycę za kolejne tomy. Na szczęście ten się kończy tak, że można uznać za zakończenie...

Mam mieszane uczucia co do głównej bohaterki w tej części. Była taka prawdziwa, co było cudowne i jednocześnie... smutne.
W relację pomiędzy głównymi bohaterami nie uwierzyłam w taki sposób jak to było przedstawione w filmie. To nie była taka miłość znana z młodzieżówek, a raczej próba bycia razem z powodu tragedii, traumy i poczucia winy.
Dlatego dla mnie zakończenie nie było szczęśliwe, ale niestety cholernie prawdziwe.

Podczas czytania słuchałam:
Fire on fire - Sam Smith
Soundtrack z całej trylogii filmów "Igrzyska Śmierci"

Mam mieszane uczucia co do głównej bohaterki w tej części. Była taka prawdziwa, co było cudowne i jednocześnie... smutne.
W relację pomiędzy głównymi bohaterami nie uwierzyłam w taki sposób jak to było przedstawione w filmie. To nie była taka miłość znana z młodzieżówek, a raczej próba bycia razem z powodu tragedii, traumy i poczucia winy.
Dlatego dla mnie zakończenie nie...

Drugi tom jest minimalnie lepszy niż pierwszy.
I cokolwiek bym chciała napisać na temat tego tomu to jakoś nic mądrego mi nie przychodzi do głowy. Za bardzo myślę emocjami, więc po tym jak skończyłam książkę 5 minut temu mogę tylko napisać... ohhh, biedny Peeta i zacytować: "Nawet za sto lat nie będziesz na niego zasługiwała".
Wiedząc co będzie w kolejnym tomie nie chcę za niego sięgać, ale są postacie, które zasługują na zakończenie, zwłaszcza to szczęśliwe.

Podczas czytania słuchałam: soundtrack z filmu "Igrzyska Śmierci: W pierścieniu ognia".

Drugi tom jest minimalnie lepszy niż pierwszy.
I cokolwiek bym chciała napisać na temat tego tomu to jakoś nic mądrego mi nie przychodzi do głowy. Za bardzo myślę emocjami, więc po tym jak skończyłam książkę 5 minut temu mogę tylko napisać... ohhh, biedny Peeta i zacytować: "Nawet za sto lat nie będziesz na niego zasługiwała".
Wiedząc co będzie w kolejnym tomie nie chcę za...

Ostatnio mojego yt zalała fala utworów, scen, fragmentów z różnych części Igrzysk Śmierci, więc musiałam wrócić do tej serii.
Pierwszy raz "Igrzyska" czytałam na bieżąco jak wychodziły. Pamiętam nawet moment, gdy w szkolnej bibliotece pomagałam wypakowywać nową dostawę książek i w ręce wpadły mi Igrzyska. Oczywiście musiałam poczekać z przeczytaniem, bo Pani bibliotekarka wolała sprawdzić czy książka będzie dla mnie odpowiednia. Później razem wyczekiwałyśmy kolejnych tomów (Pani specjalnie zamawiała dwie sztuki byśmy mogły czytać jednocześnie). Są to dla mnie bardzo ciepłe i miłe wspomnienia, dlatego do Igrzysk wróciłam pełna nadziei.
I nie zawiodłam się! Pierwszy tom bawi nadal, wzrusza (pomimo, że wiem co się wydarzy) i skłania do refleksji.
Książkę przeplatałam z filmem, by sobie porównać z ciekawości. Różnice są, czasem niewielkie, ale film pomija kilka istotnych elementów (wow! co za odkrycie).
To co film zrobił mega dobrze to soundtrack, który towarzyszył mi podczas czytania.
Dla tych co widzieli tylko film polecam złapać za książkę!

Podczas czytania słuchałam:
James N. Howard - The Hunger Games: Original Motion Picture Score

Ostatnio mojego yt zalała fala utworów, scen, fragmentów z różnych części Igrzysk Śmierci, więc musiałam wrócić do tej serii.
Pierwszy raz "Igrzyska" czytałam na bieżąco jak wychodziły. Pamiętam nawet moment, gdy w szkolnej bibliotece pomagałam wypakowywać nową dostawę książek i w ręce wpadły mi Igrzyska. Oczywiście musiałam poczekać z przeczytaniem, bo Pani bibliotekarka...

Książkę można wyrazić w dwóch stwierdzeniach:
"Nie ma głupich pytań" oraz "Proste jest piękne".
Świat widziany oczami Profesora jest niezwykły i pełen radości pomimo, że... niepełny. Zrozumienie otaczającej nas rzeczywistości w momencie, gdy nie możemy jest zapamiętać wydaje się być niezwykle trudne, ale nie niemożliwe.
Od wielu, wielu lat zachwycam się tym, że wszystko co widzimy można matematycznie opisać. A ta książka udowadnia, że nie tylko to co widzimy, ale i to co czujemy.

Podczas czytania słuchałam: Unknown - Tuvaband

Książkę można wyrazić w dwóch stwierdzeniach:
"Nie ma głupich pytań" oraz "Proste jest piękne".
Świat widziany oczami Profesora jest niezwykły i pełen radości pomimo, że... niepełny. Zrozumienie otaczającej nas rzeczywistości w momencie, gdy nie możemy jest zapamiętać wydaje się być niezwykle trudne, ale nie niemożliwe.
Od wielu, wielu lat zachwycam się tym, że wszystko...

O bosz, jaki cringe... Skończyłam tylko dlatego, by dowiedzieć się kto był tym złym.

O bosz, jaki cringe... Skończyłam tylko dlatego, by dowiedzieć się kto był tym złym.