Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po około 80 stronach, chciałam tym rzucić po prostu. No ale, jak widać doczytałam. Stwierdziłam, że dobra, przeczytam jeszcze trochę, jak nie zaiskrzy to porzucę. Tak się złożyło, że parę stron później faktycznie zaczęłam się znacznie lepiej bawić, co nie zmienia faktu, że nie jest to wybitna lektura. Bardzo podobał mi się zamysł tajemniczego informatycznego kodu i to, że główna bohaterka jest programistką, no ale tutaj też muszę się doczepić kwestii tego, że nie zostało poruszone, dlaczego ten kod jest tak niebezpieczny i jak on w zasadzie działa. Z innych rzeczy, które mnie denerwowały to brak komunikacji między głównymi bohaterami. Jak już razem są w jednym pomieszczeniu to milczą, jak zaklęci. Już szczytem wszystkiego jest to, że w niektórych sytuacjach wysyłali do siebie SMSy, nadal będąc w jednym pokoju. Kolejna rzecz. POWTÓRZENIA. Daję słowo, że za pierwszym razem dotarło do mnie , że główny bohater ma głos jak "stuletnia whiskey" czy "przeszywające niebieskie spojrzenie". Nie trzeba mi tego powtarzać po kilka razy w każdym rozdziale. Jestem w szoku, że tej książki nie porzuciłam, ale naprawdę pojawiło się kilka momentów i wątków pod koniec, które zaintrygowały mnie na tyle, żebym przeczytała kolejny tom. I mam nadzieję, że wiele kwestii poruszonych w tym tomie, zostanie wyjaśnionych w kolejnym, bo ten tom mocno skupia się na emocjach bohaterów i ich relacji romantycznej.