Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Opis książki, jak i opinie sprawił, że byłam przekonana, że to romans, owszem wątek miłosny się pojawia, ale nie jest on główną osią fabuły. Nie mogę powiedzieć, że jestem z tego powodu zawiedziona, bo szczerze mówiąc wątek miłosny tej książce nie jest potrzebny.
O tej książce napisano już wiele opinii, nie chcę tutaj powielać, także postaram sie jak najbardziej streścić. Fabuła tej książki rozgrywa się głównie wokół dwójki bohaterów, ekstrawaganckiej i optymistycznej Louise, która dopiero straciła pracę w kawiarence i podjeła pracę opiekunki osoby niepełnosprawnej oraz Willa, który po wypadku, nie może pogodzić się ze stratą dotychczasowego życia. Z początku Will traktuje Lou bardzo ozięble, wręcz odpychająco, z czasem pojawia się między nimi nić przyjaźni, a Will próbuje przekonać Lou do zmiany swojego życia.
Jojo Moyes stworzyła piękną historię, która zmusza czytelnika do zadania sobie ważnych i trudnych pytań takich jak: Czy pozwoliłbyś/abyś odejść ukochanej osobie? Czy możemy zmuszać kogoś do życia, wiedząc, że to życie sprawia mu tylko cierpienie? Czy można znaleźć chęć i sens życia będąc pozbawionym władzy w nogach i rękach? Co jest dla nas ważne? Czy warto zamykać się w swojej strefie bezpieczeństwa? Czy też lepiej zaryzykować, wyjść poza zwykłą codzienność i gonić za marzeniami?
Podsumowując jest to piękna, wciągająca, ale też trudna historia, którą zdecydowanie warto przeczytać. Polecam.

Opis książki, jak i opinie sprawił, że byłam przekonana, że to romans, owszem wątek miłosny się pojawia, ale nie jest on główną osią fabuły. Nie mogę powiedzieć, że jestem z tego powodu zawiedziona, bo szczerze mówiąc wątek miłosny tej książce nie jest potrzebny.
O tej książce napisano już wiele opinii, nie chcę tutaj powielać, także postaram sie jak najbardziej streścić....

Choć z początku miałam co do niej wątpliwości to ostatecznie za sprawą opinii na LC zdecydowałam się dać jej szansę, Nie było efektu "wow" co prawda, ale zawodu też brak. Jest to lekka, bardzo przyjemna w lekturze historia o zakazanej miłości.
Fabuła rozgrywa się wokół dwójki bohaterów, Ashlyn, nastolatki, która wraz ze śmiercią swojej siostry bliźniaczki, straciła wszystko i próbuje odnaleźć się na nowo w nowej szkole i domu, oraz Daniel, sympatyczny, inteligentny mężczyzna z tragiczną przeszłością. Oboje mają wspólne pasje i obojga ciągnie do siebie. Niestety z etycznego punktu widzenia to uczucie nie ma prawa zaistnieć. Bohaterowie zdają sobie sprawę ze swojej trudnej sytuacji, jednakże rozsądek nie zawsze jest w stanie wygrać z sercem.
Poza głównym wątkiem w fabułę wplecione są problemy związane z radzeniem sobie ze stratą ukochanej osoby i trudne relacje rodzinne. Autorka pisze lekkim piórem, to w połączeniu z wydaniem sprawiło, że przeczytałam tę książkę bardzo szybko, przynajmniej jak na mnie. Zarwałam dwie noce, bo nie mogłam doczekać się jej zakończenia. Akcja toczy się szybko, książka nie nudzi, a bohaterów nie sposób nie polubić.
Nie nazwę tej książki arcydziełem, nie powaliła mnie na kolana, ale jest to lekka, przyjemna i wzruszająca opowieść, która w sam raz się sprawdzi na wakacje. Sądzę, że z powodzeniem mogę ją polecić.

Choć z początku miałam co do niej wątpliwości to ostatecznie za sprawą opinii na LC zdecydowałam się dać jej szansę, Nie było efektu "wow" co prawda, ale zawodu też brak. Jest to lekka, bardzo przyjemna w lekturze historia o zakazanej miłości.
Fabuła rozgrywa się wokół dwójki bohaterów, Ashlyn, nastolatki, która wraz ze śmiercią swojej siostry bliźniaczki, straciła...

Ciekawa, wciągająca historia o uczuciu zakwitającym, pomiędzy Graysonem - właścicielem upadającej winnicy, a Kirą - dziewczyną, która ucieka przed apodyktycznym ojcem.
Romanse nie są moim ulubionym gatunkiem, sięgam po nie gdy mam ochotę na coś lekkiego. Powodem tego jest ich szablonowość i ta książka, też nie jest od nich wolna. Dwoje poranionych w przeszłości bohaterów, oboje piękni, on zimny, zdystansowany i arogancki, ona żywiołowa, otwarta i pełna optymizmu. Z pozoru typowe romansidło, ale takie porządnie napisane romansidło. Książka jest świetnie napisana, lekkim piórem i z dużą dozą poczucia humoru, dzięki czemu historia wciąga i z napięciem przewracamy kartki.
Jeśli macie ochotę na coś lekkiego, przyprawionego humorem polecam Wam historię Czarownicy i Smoka :)

Ciekawa, wciągająca historia o uczuciu zakwitającym, pomiędzy Graysonem - właścicielem upadającej winnicy, a Kirą - dziewczyną, która ucieka przed apodyktycznym ojcem.
Romanse nie są moim ulubionym gatunkiem, sięgam po nie gdy mam ochotę na coś lekkiego. Powodem tego jest ich szablonowość i ta książka, też nie jest od nich wolna. Dwoje poranionych w przeszłości bohaterów,...

Muszę przyznać, że jestem pod wrażeniem, tym bardziej, że książka wyszła spod pióra polskiej pisarki.
To historia o dwojgu młodych ludzi, którym przyjdzie zmierzyć się z poważną chorobą. Ona opryskliwa,zamknięta w sobie, trzymająca ludzi na dystans, on dusza towarzystwa, poukładany i zdolny chłopak wychowywany w religijnej rodzinie. Narracja prowadzona jest z punktu widzenia Janka, chłopak ma pewne zadanie, a żeby je spełnić musi znaleźć sposób, w jaki skłoni Ulę aby dopuściła go do swego świata. Z czasem między bohaterami zaczyna iskrzyć uczucie, które rozwija się w cieniu nadchodzącej tragedi.
Książkę przeczytałam w trzy dni, gdyby nie praca pochłonełabym ją w niecałe dwa. Czyta się bardzo szybko i nie sposób się od niej oderwać, autorka umiejętnie prowadzi fabułę dzięki czemu czytelnikowi nawet przez myśl nie przechodzi słowo nuda. Podobała mi się kreacja bohaterów, każde jest inne i każde na swój sposób jest autentyczne. Książka nie wywołała u mnie łez, mimo to przeczytałam ją z ogromną przyjemnością. Jedyne co mogę jej zarzucić to lekki wątek fantastyczny związany z religią, który wydawał mi się tutaj zbędny, ta historia broni się sama w sobie, nie jest to jednak szkopuł, który zepsułby mi lekturę.
Polecam.

Muszę przyznać, że jestem pod wrażeniem, tym bardziej, że książka wyszła spod pióra polskiej pisarki.
To historia o dwojgu młodych ludzi, którym przyjdzie zmierzyć się z poważną chorobą. Ona opryskliwa,zamknięta w sobie, trzymająca ludzi na dystans, on dusza towarzystwa, poukładany i zdolny chłopak wychowywany w religijnej rodzinie. Narracja prowadzona jest z punktu...

Książka została mi polecona, wcześniej wiele razy obiła się o moje uszy, a fakt iż jest osadzona w czasie II wojny światowej skutecznie przekonał mnie do zapoznania się z piórem Paulliny Simons

Jest to piękna historia o młodej Rosjance, która zakochuje się w oficerze Armii Czerwonej, który okazuje się być Amerykaninem. Od samego początku życie kładzie im kłody pod nogi, pierwszym problemem jest jej siostra, zakochana w nim bez pamięci i co gorsza będąca z nim w związku. W tej sytuacji bohaterowie postanawiają zostać przyjaciółmi, a przynajmniej starają się zatrzymać tę relacje w tej sferze, co nie jest łatwe z uwagi na buzujące w nich emocje i uczucia. Ale to nie wszystko, drugim poważnym problemem jest jego pochodzenie, które w obawie o własne życie próbuje tajemnicy. Bohaterowie będą musieli przejść daleką i trudną drogę do siebie.

Tyle jeśli chodzi o główną fabułę, w jej tle autorka ukazuje nam obraz wchodzącej w stan wojenny Rosji oraz dramatyczną sytuacje społeczności Leningradu w czasie blokady. Choć początek książki zdaje się sielankowy, a wojna pozostaje gdzieś w tle, wspominana od czasu do czasu przez którąś z postaci, to gdy dochodzi do blokady Leningradu sytuacja diametralnie się zmienia. Stałe bombardowanie miasta, głód, zimno, ciągle towarzysząca w każdym zakamarku miasta śmierć i lęk.

Za samą historię dałabym 10 na 10, niestety z wykonaniem jest dużo gorzej. Pióro autorki kompletnie mi nie leży, autorka piszę bardzo nierówno. Czytając czułam się jak na huśtawce, balansowałam, to chłonęłam ją z zapartym tchem, to z kolei nudziłam się, dialogi momentami wydawały mi się drętwe i nienaturalne. W pełni zgadzam się z poprzednimi opiniami, autorka zdecydowanie przesadziła w części erotycznej. Zazwyczaj sceny seksu nie przeszkadzają mi w książkach ale przeszło sto stron skupiających się przede wszystkim na drobiazgowym przedstawieniu życia erotycznego bohaterów to dla mnie za dużo, nudziłam się niemiłosiernie i zastanawiałam czy autorka zamierza przerobić całą kamasutre na łamach książki. Bez wątpienia najlepszą częścią tej książki była dla mnie sama końcówka, wzruszyła mnie i zostawiła z dylematem, czytać dalej czy odpuścić. Z jednej strony chciałabym poznać dalsze losy bohaterów, z drugiej pióro autorki mnie odstrasza.

Choć mogło być o niebo lepiej, wymagała ode mnie nieco cierpliwości nie żałuje, że po nią sięgnęłam, warto było poznać tę piękną historie.

Książka została mi polecona, wcześniej wiele razy obiła się o moje uszy, a fakt iż jest osadzona w czasie II wojny światowej skutecznie przekonał mnie do zapoznania się z piórem Paulliny Simons

Jest to piękna historia o młodej Rosjance, która zakochuje się w oficerze Armii Czerwonej, który okazuje się być Amerykaninem. Od samego początku życie kładzie im kłody pod nogi,...

Oczarowana "Promyczkiem" nie mogłam nie przeczytać dalszego ciągu, niestety "Gus" nie utrzymał poziomu pierwszej książki.

Jest to historia Gusa, który po śmierci Kate zatracił się w smutku. Czytając śledzimy jego dalsze losy i próby poradzenia sobie ze stratą ukochanej przyjaciółki. Poznajemy też nową bohaterkę, Scout, bardzo zamkniętą w sobie dziewczynę z traumatyczną przeszłością. Dwoje bohaterów z problemami, których losy się splatają.

Nie ukrywam, że jestem zawiedziona tą książką, po świetnym "Promyczku" oczekiwałam czegoś więcej, niestety "Gus" nie przemówił do mnie. Początek zapowiadał się nieźle, pierwsza połowa książki wciągnęła mnie i zaintrygowała, lekkie pióro autorki i krótkie rozdziały sprawiają, że książkę czyta się szybko. Nowa bohaterka z początku intryguje, co zachęca do dalszego czytania i odkrywania jej tajemnic. Jednak gdy poznałam historie Scout, a życie Gusa zaczęło podążać we właściwym kierunku historia zaczęła być dla mnie przesłodzona i mdła. Sądzę, że Kim Holden zbyt szybko odkryła karty, co spowodowało iż dalszy ciąg losów bohaterów jest łatwy do przewidzenia i już nie pociąga do czytania tak jak na początku. A szkoda bo "Gus" miał potencjał, niestety pozostawił mnie z mieszanymi odczuciami. Nie jestem pewna czy chcę sięgać po kolejny tom, jedyne co mnie do tego motywuje to chęć poznania dalszych losów Kellera.

Nie będę polecać ani odradzać, jeśli ciekawią Was dalsze losy bohaterów Promyczka przeczytajcie i sami przekonajcie się, czy ta historia przemawia do Was, do mnie nie do końca.

Oczarowana "Promyczkiem" nie mogłam nie przeczytać dalszego ciągu, niestety "Gus" nie utrzymał poziomu pierwszej książki.

Jest to historia Gusa, który po śmierci Kate zatracił się w smutku. Czytając śledzimy jego dalsze losy i próby poradzenia sobie ze stratą ukochanej przyjaciółki. Poznajemy też nową bohaterkę, Scout, bardzo zamkniętą w sobie dziewczynę z traumatyczną...

O ile po kryminały i fantastyke sięgam bez wachania w ślepo, do literatury obyczajowej i romansu, skłaniam się tylko po przeczytaniu opinii. I w przypadku "Promyczka" przekonały mnie do niego pozytywne opinie, choć szczerze mówiąc sięgałam po nią ze sporą dozą niepewności. Jak się okazuje bezpodstawnej.
"Promyczek" opowiada losy zwykłej dziewczyny, która zaczyna studia i opisuje jej codzienne życie. Z pozoru wydawałoby się to nic szczególnego, gdyby nie bohaterka, nie jest to zwykła szara myszka, Kate bo tak ma na imię bohaterka, jest niezwykłą, optymistyczną, przyjazną i bardzo troskliwą osobą. Z zaciekawieniem śledziłam jej losy, kibicowałam i bez wątpienia pokochałam ją bo trudno jej nie lubić. Ma w sobie pokłady optymizmu, mimo trudnej przeszłości i braku nadziei na przyszłość. To świetnie stworzona postać, która swoją pozytywną energią przyćmiewa przygnębiającą historie.
Bez wahania ją polecam, a sama wrzucam do ulubionych, pochłoneła mnie bez reszty, poruszyła. Przeczytałam niemal dosłownie jednym tchem, bo ciężko się oderwać, autorka ma świetne pióro, które zdecydowanie trafia do mnie. Książka niesie ze sobą bardzo ważne przesłanie, by cieszyć się chwilą i realizować swoje marzenia, dzisiaj, teraz, bo jutro jest niepewne i nie ma czasu na odkładanie marzeń na dalszy plan, a także jak ważni są ludzie wokół nas, jak ważne jest to żeby ich dostrzegać, doceniać i troszczyć się o nich oraz ich przyjaźń. Dodam jeszcze, bo nie mogę się powstrzymać, że strasznie mi się spodobał fakt, iż na końcu książki jest playlista. Z pewnością Kate i Keller zostaną jeszcze długo w mojej głowie. Polecam, naprawdę warto.

O ile po kryminały i fantastyke sięgam bez wachania w ślepo, do literatury obyczajowej i romansu, skłaniam się tylko po przeczytaniu opinii. I w przypadku "Promyczka" przekonały mnie do niego pozytywne opinie, choć szczerze mówiąc sięgałam po nią ze sporą dozą niepewności. Jak się okazuje bezpodstawnej.
"Promyczek" opowiada losy zwykłej dziewczyny, która zaczyna studia i...

Po rozwodzie Emily wyjeżdża na wyspę do ciotki, gdzie w dzieciństwie spędzała wakacje. Chce odpocząć i odnaleźć na nowo swoją drogę. Już pierwszego dnia odnajduje tajemniczy pamiętnik, który być może jest związany z historią jej rodziny. Po za tym na wyspie poznaje Jacka, przystojnego malarza, a także odnawia znajomość ze swoją byłą miłością.
Jest to bez wątpienia bardzo przyjemna, lekka i pełna ciepła historia. Jednakże nie powala. Klimat i historia, zwłaszcza ta z pamiętnika jest ciekawa i intrygująca, co jest dużą zaletą tej książki. Niestety nie do końca polubiłam główną bohaterkę. Lubię silne, charakterne bohaterki, do których sympatyczna, niepewna siebie Emily się nie zalicza i głównie to mi zawadzało w "Marcowych fiołkach".
Jeśli szukacie czegoś lekkiego na jesienne wieczory to jest to dobry wybór.

Po rozwodzie Emily wyjeżdża na wyspę do ciotki, gdzie w dzieciństwie spędzała wakacje. Chce odpocząć i odnaleźć na nowo swoją drogę. Już pierwszego dnia odnajduje tajemniczy pamiętnik, który być może jest związany z historią jej rodziny. Po za tym na wyspie poznaje Jacka, przystojnego malarza, a także odnawia znajomość ze swoją byłą miłością.
Jest to bez wątpienia bardzo...

Jak wszystkie inne części czyta się lekko i przyjemnie. Niestety książka nie wnosi nic nowego, nic nowego się nie dzieje, niczego nowego się z niego nie dowiemy. Cały tom to lanie wody, równie dobrze można go pominąć i wiele się nie straci.

Jak wszystkie inne części czyta się lekko i przyjemnie. Niestety książka nie wnosi nic nowego, nic nowego się nie dzieje, niczego nowego się z niego nie dowiemy. Cały tom to lanie wody, równie dobrze można go pominąć i wiele się nie straci.

Właściwie wypożyczyłam tą książkę dla mamy ale skoro już ją mam, to czemu nie przeczytać. Cóż, nie zachwyciła mnie, moją mamę, która lubi tego typu literaturę też nie.
Odnoszę wrażenie, że książka w zamierzeniu miała być zabawna, być może mam kiepskie poczucie humoru ale nie ubawiła mnie specjalnie. Przez większą jej część nie wiele się dzieje, zwykłe szare codzienne życie, nic co sprawiłoby, że chce czytać dalej.
Jedyną jej zaletą, którą jestem w stanie wyłapać to, że czyta się ją lekko i szybko oraz jej mała objętość. Zdecydowanie nie zostanę fanką Grocholi i nie zamierzam wracać do jej książek, to nie moja bajka.

Właściwie wypożyczyłam tą książkę dla mamy ale skoro już ją mam, to czemu nie przeczytać. Cóż, nie zachwyciła mnie, moją mamę, która lubi tego typu literaturę też nie.
Odnoszę wrażenie, że książka w zamierzeniu miała być zabawna, być może mam kiepskie poczucie humoru ale nie ubawiła mnie specjalnie. Przez większą jej część nie wiele się dzieje, zwykłe szare codzienne życie,...

Po książkę sięgnęłam, ponieważ polecono mi autorkę. Nie zawiodłam się, nie jest to jakieś arcydzieło ale książkę czyta się szybko i lekko. Fabuła jest świetna, skazaniec po odsiedzeniu wyroku za niepopełnioną zbrodnię wraca w rodzinne Zakopane. W pociągu spotyka Joannę, dziennikarkę z Warszawy, jadącą w góry przeprowadzić wywiad. Zaciekawiona powrotem tajemniczego Adama z Ameryki, odnajduje go i próbuje skłonić do opowiedzenia swojej historii. Gdzieś po drodze pomiędzy obojgiem pojawia uczucie.
Jest to lekka i bardzo przyjemna historia miłosna z nutką kryminału. Pochłonęłam ją w jedno popołudnie. Gdyby autorka troszkę bardziej dopracowała tą historię, poświęciła nieco więcej czasu na rozbudowanie bohaterów i relacji między nimi byłoby idealnie.
Polecam w szczególności, jeśli macie ochotę na lekką i wciągającą lekturę.

Po książkę sięgnęłam, ponieważ polecono mi autorkę. Nie zawiodłam się, nie jest to jakieś arcydzieło ale książkę czyta się szybko i lekko. Fabuła jest świetna, skazaniec po odsiedzeniu wyroku za niepopełnioną zbrodnię wraca w rodzinne Zakopane. W pociągu spotyka Joannę, dziennikarkę z Warszawy, jadącą w góry przeprowadzić wywiad. Zaciekawiona powrotem tajemniczego Adama z...

Cóż po przeczytaniu miałam mieszane uczucia. Zjednej strony jest bardzo dobrze a nawet świetnie napisana, bohaterowie są ciekawi i oboje mają "charakterek". Przede wszystkim podoba mi się Rylee jest inteligentna i zadziorna, a nie naiwna i ślepo zapatrzona w swojego Adonisa jak większość bohaterek romansideł. Co mnie drażniło, Colton. Postać jest świetnie stworzona ale ja przez większość czasu a zwłaszcza po przeczytaniu całości miałam ochotę mu przyłożyć ;)

Cóż po przeczytaniu miałam mieszane uczucia. Zjednej strony jest bardzo dobrze a nawet świetnie napisana, bohaterowie są ciekawi i oboje mają "charakterek". Przede wszystkim podoba mi się Rylee jest inteligentna i zadziorna, a nie naiwna i ślepo zapatrzona w swojego Adonisa jak większość bohaterek romansideł. Co mnie drażniło, Colton. Postać jest świetnie stworzona ale ja...

Dowód na to, że nie zawsze drugi tom jest gorszy od pierwszego. Z mojego punktu widzenia ten tom jest o wiele lepszy od poprzedniego. Wchłania i nie pozwala się oderwać.

Dowód na to, że nie zawsze drugi tom jest gorszy od pierwszego. Z mojego punktu widzenia ten tom jest o wiele lepszy od poprzedniego. Wchłania i nie pozwala się oderwać.

Lekka, miła i przyjemna, to najlepszy jej opis.
Jest to zbiór opowiadań, niektórych nie co naiwnych ale za to sprawnie napisanych. Nie ma tu jakichś większych refleksji czy poruszeń, ale na wieczorny relaks może być w sam raz.

Lekka, miła i przyjemna, to najlepszy jej opis.
Jest to zbiór opowiadań, niektórych nie co naiwnych ale za to sprawnie napisanych. Nie ma tu jakichś większych refleksji czy poruszeń, ale na wieczorny relaks może być w sam raz.

Nie jestem fankom romansów, ale czasem gdy mam ochotę na coś innego niż zwykle, zdarza mi się po nie sięgnąć. Ugly love wpisuje się w dobrze mi już znany schemat, ona zakochana, pragnąca miłości i związku, on po przejściach, które spowodowały, że boi się zaryzykować kolejnego związku. I właśnie dla tego nie jestem fanką tego gatunku, romanse są zbyt podobne do siebie. Jednakże jako, że czytam je rzadko nie razi mnie to, aż tak bardzo.
Historia zaczyna gdy Tate, główna bohaterka, wprowadza się do mieszkania brata, co utrudnia jej śpiący u drzwi, pijany mężczyzna. Jak się okazuje jest jej sąsiadem i przyjacielem jej brata. Już na samym początku znajomości Tate zakochuje się w nim, z czasem zauroczenie nabiera siły. Na nieszczęście Tate, coś co wydarzyło się w przeszłości Miles'a sprawia, że nie ma on zamiaru wchodzić z kimkolwiek w jakikolwiek związek. Ale jak to się mówi, serce nie sługa. Coś w Tate sprawia, że Miles nie potrafi się trzymać z dala od niej. Para decyduje się na seks bez zobowiązań. Bohaterka od samego początku choć godzi się na taki układ, liczy że z czasem przerodzi się to w miłość, Miles mimo lęku i prób zachowania dystansu, też nie pozostaje obojętny.
Książka podzielona jest na dwie części. Czytelnik śledzi dwie historie, tą teraźniejszą widzianą ze strony Tate oraz historię Milesa z przed 6 lat. Jest to całkiem dobry zabieg. Z punktu widzenia Tate, Miles jest bardzo zamknięty, właściwie Tate niewiele o nim wie. Dzięki drugiej części gdzie narracje prowadzi Miles, możemy go lepiej poznać.
Zdecydowanie część Tate bardziej przypadła mi do gustu, nie ze względu na fabułę lecz sposób narracji. Na początku drażniły mnie te ochy i achy nad Rachel, zdaje sobie sprawę, że gdy jesteśmy zakochani widzimy same zalety naszego wybranka oraz, iż autorka chciała pokazać jak bardzo Miles ją kochał ale troszkę przesłodziła.
W ogólnym podsumowaniu książka wypada dobrze, miło przy niej spędziłam czas, wciągnęła mnie na tyle że przeczytałam ją w dwa popołudnia, co w przypadku pozycji 300 stronicowych rzadko mi się zdarza. Fanom romansów polecam.

Nie jestem fankom romansów, ale czasem gdy mam ochotę na coś innego niż zwykle, zdarza mi się po nie sięgnąć. Ugly love wpisuje się w dobrze mi już znany schemat, ona zakochana, pragnąca miłości i związku, on po przejściach, które spowodowały, że boi się zaryzykować kolejnego związku. I właśnie dla tego nie jestem fanką tego gatunku, romanse są zbyt podobne do siebie....