Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Piękna, poruszająca historia losów dwóch przyjaciół Amira i jego przyjaciela Hassana, syna służącego jego rodziny. Nie mogę wyjść z podziwu nad tym jak rozbudowaną historię autor zmieścił w tak niewielkiej objętościowo książce. Poza samą fabułą autor nakreślił historię Afganistanu, jego społeczności i zmian jakie wywołała w nim wojna i ciągłe zmiany w rządach, a wszystko to sprawnie wplecione w fabułę.
Książka daje do myślenia i jestem pewna, że na długo zostanie w mojej pamięci, gdy zaczęłam czytać nie mogłam się oderwać, a skończyłam ze łzami w oczach. Koniecznie muszę zapoznać się z jego innymi książkami, a tym którzy jeszcze nie czytali gorąco polecam.

Piękna, poruszająca historia losów dwóch przyjaciół Amira i jego przyjaciela Hassana, syna służącego jego rodziny. Nie mogę wyjść z podziwu nad tym jak rozbudowaną historię autor zmieścił w tak niewielkiej objętościowo książce. Poza samą fabułą autor nakreślił historię Afganistanu, jego społeczności i zmian jakie wywołała w nim wojna i ciągłe zmiany w rządach, a wszystko to...

Książka została mi polecona, wcześniej wiele razy obiła się o moje uszy, a fakt iż jest osadzona w czasie II wojny światowej skutecznie przekonał mnie do zapoznania się z piórem Paulliny Simons

Jest to piękna historia o młodej Rosjance, która zakochuje się w oficerze Armii Czerwonej, który okazuje się być Amerykaninem. Od samego początku życie kładzie im kłody pod nogi, pierwszym problemem jest jej siostra, zakochana w nim bez pamięci i co gorsza będąca z nim w związku. W tej sytuacji bohaterowie postanawiają zostać przyjaciółmi, a przynajmniej starają się zatrzymać tę relacje w tej sferze, co nie jest łatwe z uwagi na buzujące w nich emocje i uczucia. Ale to nie wszystko, drugim poważnym problemem jest jego pochodzenie, które w obawie o własne życie próbuje tajemnicy. Bohaterowie będą musieli przejść daleką i trudną drogę do siebie.

Tyle jeśli chodzi o główną fabułę, w jej tle autorka ukazuje nam obraz wchodzącej w stan wojenny Rosji oraz dramatyczną sytuacje społeczności Leningradu w czasie blokady. Choć początek książki zdaje się sielankowy, a wojna pozostaje gdzieś w tle, wspominana od czasu do czasu przez którąś z postaci, to gdy dochodzi do blokady Leningradu sytuacja diametralnie się zmienia. Stałe bombardowanie miasta, głód, zimno, ciągle towarzysząca w każdym zakamarku miasta śmierć i lęk.

Za samą historię dałabym 10 na 10, niestety z wykonaniem jest dużo gorzej. Pióro autorki kompletnie mi nie leży, autorka piszę bardzo nierówno. Czytając czułam się jak na huśtawce, balansowałam, to chłonęłam ją z zapartym tchem, to z kolei nudziłam się, dialogi momentami wydawały mi się drętwe i nienaturalne. W pełni zgadzam się z poprzednimi opiniami, autorka zdecydowanie przesadziła w części erotycznej. Zazwyczaj sceny seksu nie przeszkadzają mi w książkach ale przeszło sto stron skupiających się przede wszystkim na drobiazgowym przedstawieniu życia erotycznego bohaterów to dla mnie za dużo, nudziłam się niemiłosiernie i zastanawiałam czy autorka zamierza przerobić całą kamasutre na łamach książki. Bez wątpienia najlepszą częścią tej książki była dla mnie sama końcówka, wzruszyła mnie i zostawiła z dylematem, czytać dalej czy odpuścić. Z jednej strony chciałabym poznać dalsze losy bohaterów, z drugiej pióro autorki mnie odstrasza.

Choć mogło być o niebo lepiej, wymagała ode mnie nieco cierpliwości nie żałuje, że po nią sięgnęłam, warto było poznać tę piękną historie.

Książka została mi polecona, wcześniej wiele razy obiła się o moje uszy, a fakt iż jest osadzona w czasie II wojny światowej skutecznie przekonał mnie do zapoznania się z piórem Paulliny Simons

Jest to piękna historia o młodej Rosjance, która zakochuje się w oficerze Armii Czerwonej, który okazuje się być Amerykaninem. Od samego początku życie kładzie im kłody pod nogi,...

"Ósme życie" to historia rodziny Jaszi, której dzieje przypadły na okres rewolucji oraz wojny światowej. Autorka z pasją opowiada losy gruzińskiej rodziny, przeplatając opowieść historycznymi wydarzeniami. Poza bohaterami i ich losami poznajemy sytuacje polityczną i społeczną Gruzji oraz Rosji. Jest to bardzo interesująca powieść, po którą zdecydowanie warto sięgnąć.
Narracja prowadzona jest ze strony Nici Jaszi, która opowiada historie swego rodu swej siostrzenicy. Opowieść snuje się od losów fabrykanta czekolady, aż po jego prawnuki. Dzieje rodu Jasi przypadły na bardzo trudne czasy, a los nie oszczędza im nieszczęść. Śledząc fabułę książki, obserwujemy jak kolejne nieszczęścia, przeobrażają bohaterów z radosnych pozbawionych trosk marzycieli w ludzi, którzy muszą twardo stąpać po ziemi i walczyć z przeciwnościami losu.
Książka zrobiła na mnie duże wrażenie, czytając, wsiąkłam w świat i klimat książki. Autorka stworzyła ciekawe postacie, z bardzo silną osobowością. "Ósme życie" ląduje u mnie wysoko w ulubionych, a ja czekam, aż będę mogła poznać dalszy ciąg rodu Jaszi. Polecam.

"Ósme życie" to historia rodziny Jaszi, której dzieje przypadły na okres rewolucji oraz wojny światowej. Autorka z pasją opowiada losy gruzińskiej rodziny, przeplatając opowieść historycznymi wydarzeniami. Poza bohaterami i ich losami poznajemy sytuacje polityczną i społeczną Gruzji oraz Rosji. Jest to bardzo interesująca powieść, po którą zdecydowanie warto...

Gdy przeglądam aktywności znajomych i widzę którąś z kolei pozytywną opinię, nie mogę się powstrzymać, muszę sama się przekonać czy książka naprawdę jest tak dobra. Tak było ze "Słowikiem" i bardzo się cieszę, że dzięki LC po nią sięgnęłam.

Słowik to opowieść o dwóch siostrach, którym przypadło żyć w trudnych czasach okupacji Niemieckiej. Isabelle jest impulsywną, odważną i skłonną do buntowniczości młodą dziewczyną, Vianne jest matką i żoną, całkowicie oddaną rodzinie, z początku robi wrażenie słabej i zależnej od męża lecz wojna zmusi ją do odnalezienia w sobie siły i odwagi. Tragedie i nieporozumienia sprawiły, iż siostry żyły do tej pory z dala od siebie, wojna złączy ich losy.

Jest to książka, przede wszystkim o kobietach, ukazuje jak trudne było życie kobiet w czasie okupacji. Kristin Hannah ukazuje ich losy, z dwóch perspektyw, z punktu widzenia Isabelle, buntującej się, szukającej sposobu na stawienie oporu okupantowi oraz z punktu widzenia Vianne, która odpowiedzialna nie tylko za swoje życie, ale też za życie swojego dziecka, stara się nie zwracać na siebie uwagi i po prostu przetrwać. Wojna odmieni obie bohaterki, wzmocni je, ale też i porani. Poza życiem w okupowanym kraju, w którym brakuje wszystkiego, żywności, ubrań, pełnym okrucieństwa i podłości niemieckich żołnierzy, mamy tu wątek poświęcony działalności francuskiego ruchu oporu, a również wątek związany z życiem w obozie koncentracyjnym. To piękna książka nie tylko o wojnie, ale też o sile i odwadze kobiet, oraz o miłości, o poświęceniu się dla dzieci, o rodzinie i jej trudnych relacjach.

Już od pierwszej strony ciężko mi było oderwać się od niej, pochłonęła mnie bez reszty. Książka wzrusza i przykuwa uwagę, aż do ostatniej strony. "Słowika" warto, a nawet trzeba przeczytać. Polecam z czystym sumieniem.

Gdy przeglądam aktywności znajomych i widzę którąś z kolei pozytywną opinię, nie mogę się powstrzymać, muszę sama się przekonać czy książka naprawdę jest tak dobra. Tak było ze "Słowikiem" i bardzo się cieszę, że dzięki LC po nią sięgnęłam.

Słowik to opowieść o dwóch siostrach, którym przypadło żyć w trudnych czasach okupacji Niemieckiej. Isabelle jest impulsywną, odważną...

Muszę przyznać, że Elżbieta Cherezińska wykonała kawał dobrej roboty. Sięgnęłam po tą książkę zachęcona pozytywnymi ocenami znajomych z LC i nie zawiodłam się. Bardzo spodobała mi się koncepcja spisania w formie powieści fabularnej, historii opartej na faktach. Gdyby tak wyglądały podręczniki do historii bez wątpienia byłabym miłośniczką tego przedmiotu.
Powieść przedstawia czytelnikowi losy Brygady Świętokrzyskiej i jej przemarsz do wojsk alianckich. Jednakże, nie skupia się tylko na tym, zaczyna od okresu konspiracji, przedstawienia bohaterów i działających organizacji, tworzenia się Związku Jaszczurczego, a potem Brygady Świętokrzyskiej, która staneła w obronie polskiej ludności przeciw Niemcom, Rosjanom i polskim komunistom.
Ta historia ma słodko-gorzki posmak, autorka w posłowiu wyjaśniła, iż zdecydowała się napisać książke o Brygadzie Świętokrzyskiej, bo im się udało. Ale czy naprawdę się udało? Tak przetrwali, jako jedyna duża jednostka wojskowa zdołali umknąć bolszewikom i przebić się na zachód co można uznać za pewnego rodzaju wygraną. Jednakże nie dane im było powrócić do kraju, do wolnego kraju za który przelewali krew.
Dodam tutaj, że nie oceniam tutaj zgodności z prawdą powieści, ponieważ nie mam ku temu kompetencji. Oceniam książkę i historie w niej opowiedzianą, a jaka była prawda? Wiedzą ci, którzy przeżyli wojnę.
Powieść spisana z rozmachem, bez zbędnego bicia piany, przedstawia losy poszczególnych żołnierzy z licznymi dopiskami biograficznymi. Jedyne co mogę zarzucić to chaotyczny początek, przez co najmniej pierwsze 50 stron nie mogłam się połapać kto? Co? I kiedy? Dopiero z czasem przywykłam do stylu autorki, a potem już było coraz lepiej. Książka ląduje w ulubionych, z pewnością zapoznam się z innymi powieściami autorki.
Książka zdecydowanie warta przeczytania, polecam.

Muszę przyznać, że Elżbieta Cherezińska wykonała kawał dobrej roboty. Sięgnęłam po tą książkę zachęcona pozytywnymi ocenami znajomych z LC i nie zawiodłam się. Bardzo spodobała mi się koncepcja spisania w formie powieści fabularnej, historii opartej na faktach. Gdyby tak wyglądały podręczniki do historii bez wątpienia byłabym miłośniczką tego przedmiotu.
Powieść przedstawia...

Obóz koncentracyjny w oczach dziecka.
Jest to smutna i poruszająca opowieść o przyjaźni dwóch 9 letnich chłopców, żyjących choć blisko to w skrajnie innych światach. Książka napisana jest z punktu widzenia dziecka, które nie dostrzega pewnych rzeczy, a wielu też nie rozumie, co sprawia że czyta się szybko, ale nie obojętnie.
Polecam

Obóz koncentracyjny w oczach dziecka.
Jest to smutna i poruszająca opowieść o przyjaźni dwóch 9 letnich chłopców, żyjących choć blisko to w skrajnie innych światach. Książka napisana jest z punktu widzenia dziecka, które nie dostrzega pewnych rzeczy, a wielu też nie rozumie, co sprawia że czyta się szybko, ale nie obojętnie.
Polecam