Gus

Kim Holden poruszyła ciężki temat żałoby oraz ukazała emocje z tym związane. Pokazała wspaniała rejacę syna z matka i ojcem w trochę "innej" rodzinie. W dodatku gwiador nie zawsze musi byc "rozwydrzonym bachorem" z przerosniętym ego. Prawo dla autorki.
Przyznaje, że czytało sie bardzo dobrze. Historia jakich niewiele.

Kim Holden poruszyła ciężki temat żałoby oraz ukazała emocje z tym związane. Pokazała wspaniała rejacę syna z matka i ojcem w trochę "innej" rodzinie. W dodatku gwiador nie zawsze musi byc "rozwydrzonym bachorem" z przerosniętym ego. Prawo dla autorki.
Przyznaje, że czytało sie bardzo dobrze. Historia jakich niewiele.

Kontynuacja serii „Promyczek” . Po przeczytaniu Promyczka miałam złamane serce, czułam się wyczerpana emocjami jakie wywołała. Ale jednocześnie chciałam wiedzieć co dalej. Dlatego od razu sięgnęłam po drugi tom. Po tragicznym zakończeniu Promyczka tutaj znalazłam spokój.
Tym razem poznajemy bliżej przyjaciela Kate. Gus i Kate byli nierołączni. Historia ich wspólnego dzieciństwa przeplata się z teraźniejszością. Jego życie po śmierci przyjaciółki i próba odnalezienia sensu w życiu. Czy będzie potrafił kiedykolwiek o niej zapomnieć? NIE. Czy jego ból zniknie? Pewnie nie, ale może nauczy się z nim żyć. Czy będzie kiedykolwiek umiał stworzyć muzykę kiedy jego największej inspiracji zabrakło? Przekonajcie się sami 😊
Podobnie jak w pierwszej części nie znajdziecie tu zawrotnej akcji ale to bardzo życiowa historia. Trochę smutku i nostalgii ( mniej emocjonalna niż „Promyczek”) ale przede wszystkim zostawia czytelnika z uczuciem nadziei. To piękna historia o przyjaźni, miłości i pasji. Świetna obyczajówka. Polecam!

Kontynuacja serii „Promyczek” . Po przeczytaniu Promyczka miałam złamane serce, czułam się wyczerpana emocjami jakie wywołała. Ale jednocześnie chciałam wiedzieć co dalej. Dlatego od razu sięgnęłam po drugi tom. Po tragicznym zakończeniu Promyczka tutaj znalazłam spokój.
Tym razem poznajemy bliżej przyjaciela Kate. Gus i Kate byli nierołączni. Historia ich wspólnego...

Krótko o książce...nie każda Gwiazda musi "gwiazdorzyć" ;) i to cenie w bohaterze

Krótko o książce...nie każda Gwiazda musi "gwiazdorzyć" ;) i to cenie w bohaterze

Czy po stracie najukochańszej osoby można dalej normalnie żyć? Czy zespół przetrwa? Czy coś dobrego może się jeszcze zdarzyć?
Po Promyczku myślałam, że dalsza część będzie już naciągana, oj jak się myliłam!

Czy po stracie najukochańszej osoby można dalej normalnie żyć? Czy zespół przetrwa? Czy coś dobrego może się jeszcze zdarzyć?
Po Promyczku myślałam, że dalsza część będzie już naciągana, oj jak się myliłam!

Życie Gusa po Promyczku .
Obserwujemy jak radzi sobie z żałobą i z dnia na dzień rozkwita i odnajduje szczęście . To jednak nie sprawia ,że zapomina o Kate , jednak wspomnienia o niej stają się czymś co nie boli w każdym oddechu .
To kolejna piękna historia, przepełniona bólem ,żalem do świata. A w końcu nadzieja na przyszłość .
Cieszę się ogromnie ,że w tej historii nie zabrakło innych bohaterów z ,, Promyczka" moja ciekawość została zaspokojona w stu procentach. Oni wszyscy są po prostu niesamowici .
Wątek miłosny w tej historii to chyba kluczowy moment , bo dzięki Niecierpliwej wraca prawdziwy Gus i podnosi się z dna. Początkowo niewinny flirt, stosunki przyjacielske przeradzają się w coś trwałego i prawdziwego . Piękne to , niespieszne , romantyczne , zmierzające do trochę wyidealizowanej historii .
Mimo wszystko, ta historia była piękna i pozwala zostawić bohaterów w spokoju , z czystym sumieniem i lekkim sercem .
Więc jeśli masz za sobą ,, Promyczka" zdecydowanie sięgnij po ,,Gusa"

Życie Gusa po Promyczku .
Obserwujemy jak radzi sobie z żałobą i z dnia na dzień rozkwita i odnajduje szczęście . To jednak nie sprawia ,że zapomina o Kate , jednak wspomnienia o niej stają się czymś co nie boli w każdym oddechu .
To kolejna piękna historia, przepełniona bólem ,żalem do świata. A w końcu nadzieja na przyszłość .
Cieszę się ogromnie ,że w tej historii nie...

Podobała mi się niemal równie mocno jak "Promyczek". Bardzo dobrze się czytała. Sposób w jaki sposób zostały opisane emocje Gusa i jego żałoba, sprawiły, że prawie przeżywałam ją razem z nim.

Podobała mi się niemal równie mocno jak "Promyczek". Bardzo dobrze się czytała. Sposób w jaki sposób zostały opisane emocje Gusa i jego żałoba, sprawiły, że prawie przeżywałam ją razem z nim.

OCENA 6/10 - DOBRA

Trochę dłużyło mi się czytanie, ale to może dlatego, że miałam trochę mniej czasu wolnego i "Promyczek" nie bardzo do mnie przemówił, ale mam zwyczaj kończenia serii i książek, które już zaczęłam. Tak jak w przypadku pierwszej części- bardzo mnie irytował slang i zdrobnienia, ale zdarzyły się sentencje i przemyślenia, które trafiły do mojego serca. Mimo, że poruszony jest temat przeżywania żałoby i straty to nadal było trochę zbyt cukierkowo. Moim ulubionym bohaterem stała się chyba mama Gusa i szczerze mówiąc jej relacja z synem była najbardziej interesująca i najlepiej czytało mi się właśnie o niej. Relacja Gusa i Scout nijaka, może dlatego, że na początku nie było jej w ogóle, choć motyw z samoprzylepnymi karteczkami bardzo mi się spodobał. Kiedy tej relacji nie było- opisywany był dzień po dniu, co bardzo dłużyło fabułę, a kiedy się już zeszli, to były miesięczne przeskoki. Książka raczej lekka, ale oczekiwałam czegoś lepszego.

OCENA 6/10 - DOBRA

Trochę dłużyło mi się czytanie, ale to może dlatego, że miałam trochę mniej czasu wolnego i "Promyczek" nie bardzo do mnie przemówił, ale mam zwyczaj kończenia serii i książek, które już zaczęłam. Tak jak w przypadku pierwszej części- bardzo mnie irytował slang i zdrobnienia, ale zdarzyły się sentencje i przemyślenia, które trafiły do mojego serca. Mimo,...

Ta pozycja podobała mi się zdecydowanie od poprzedniej części. Głównie dlatego ze nie było irytującej głównej bohaterki.
.
Autorka porusza wiele ważnych i ciężkich tematów jak żałoba, ale tez obraz trochę „innej” rodziny. Jest do niespotykane w książkach i naprawdę podobała mi się reakcja między Gusem i matka.
.
Ogólnie bardzo lubię Gusa. W tej historii można go lepiej poznać, zrozumieć i chociaż czasami mnie irytowało jego zachowanie ciekawie się obserwowało ta przemianę. Ma tak świetny charakter ze uśmiech nie schodził mi z twarzy gdy pokazywał swój humor.
.
Coś co mnie irytowało to zdrobnienia, było ich mnóstwo. Dodatkowo mam wrzenie jakby autorka na sile starała się wykreować takich cukierkowych bohaterów którzy są aż do przesady dobrzy i współczujący. Do mnie to niestety po prostu nie przemawia.
.
Książki z tej serii czyta się bardzo szybko, ale w moim odczuciu są to książki idealne na pocieszenie, gdy macie ochotę na coś luźnego i wzruszającego. Przy tej pozycji naprawdę dobrze się bawiłam ❤️

Ta pozycja podobała mi się zdecydowanie od poprzedniej części. Głównie dlatego ze nie było irytującej głównej bohaterki.
.
Autorka porusza wiele ważnych i ciężkich tematów jak żałoba, ale tez obraz trochę „innej” rodziny. Jest do niespotykane w książkach i naprawdę podobała mi się reakcja między Gusem i matka.
.
Ogólnie bardzo lubię Gusa. W tej historii można go lepiej...

Gdy połowa Ciebie idzie do nieba, nie wiesz jak przeżyć kolejny dzień...
Starasz się żyć z dnia na dzień przepełniony gniewem, żalem, tęsknotą...
Tak wygląda każdy dzień Gusa po odejściu Promyczka...
Wydaje się, że nigdy nic nie będzie takie samo...
Jednak to nie koniec jego historii, w książce możemy poznać proces radzenia sobie z utratą, uzdrowienia, nadziei na lepszą przyszłość...
Książka ta daje nadzieję na to, że czasami jedno zakończenie, może być początkiem innej historii... Narodzinami LEGENDY.
Miłego czytania, A ;)

Gdy połowa Ciebie idzie do nieba, nie wiesz jak przeżyć kolejny dzień...
Starasz się żyć z dnia na dzień przepełniony gniewem, żalem, tęsknotą...
Tak wygląda każdy dzień Gusa po odejściu Promyczka...
Wydaje się, że nigdy nic nie będzie takie samo...
Jednak to nie koniec jego historii, w książce możemy poznać proces radzenia sobie z utratą, uzdrowienia, nadziei na lepszą...

Książka faktycznie uleczyła złamane serduszko po pierwszej części. Czuć ten promyczek optymizmu.

Książka faktycznie uleczyła złamane serduszko po pierwszej części. Czuć ten promyczek optymizmu.