Instytut piękności

Bardzo zainteresowała mnie historia Instytutu Piękności, na tyle by sięgnąć po beletrystykę. Niestety… zawiodłam się na książce, bo bohaterki nijakie, bez charakterów, wszystko jakieś takie byle jakie, zakończenie pisane tak, by szybko podsumować historie kobiet. Książka miała potencjał, postaci mogłyby być ciekawie przedstawione, mające poruszające historie i doświadczenie życiowe, jednak mnie w ogóle nie wciągnęła, doczytałam tylko po to, by się dowiedzieć co stało się z Instytutem i Madą. Ja nie polecam.

Bardzo zainteresowała mnie historia Instytutu Piękności, na tyle by sięgnąć po beletrystykę. Niestety… zawiodłam się na książce, bo bohaterki nijakie, bez charakterów, wszystko jakieś takie byle jakie, zakończenie pisane tak, by szybko podsumować historie kobiet. Książka miała potencjał, postaci mogłyby być ciekawie przedstawione, mające poruszające historie i doświadczenie...

Książka luźno oparta na historii Mady Walter, prowadzącej w okupowanej Warszawie salon piękności, w którym Żydówki mogły zmienić swój wygląd by łatwiej się ukryć a także nauczyć się rzeczy dobrze znanym chrześcijankom, by w razie kontroli mogły je udawać.

"Instytut piękności" to tak naprawdę historie kilku kobiet. Każda z nich ma za sobą inną historię, i nie można ich do siebie porównać. Są różne. Są tak diametralnie różne, że o każdej z nich można by napisać osobną historię. Łączy je tylko wola przetrwania i niebywała siła, którą odkrywają w sobie w chwili największego zagrożenia.

Nie każda bohaterka da się lubić. Niektóre swoim charakterem wzbudziły moją niecierpliwość, nie chciałam o nich czytać. Ale przecież w rzeczywistości nie każdy jest idealny i czysty, wzór do naśladowania w każdej dziedzinie życia. Każdy ma swoje mniejsze i większe ułomności, przyzwyczajenia i nawyki, których trzyma się tylko z przyzwyczajenia, mimo że ani jemu ani innym nie służą. Wszyscy bohaterowie "Instytutu piękności" wydają się żywymi ludźmi. A ich losy są mocno angażujące i wciągające. W końcu każdemu z nich zaczęłam życzyć jak najlepiej i chciałam przeczytać o szczęśliwym zakończeniu dla nich.

To kolejna odsłona wojennej historii, mało znana, a tak ważna dla wielu osób. Cieszę się, że z książek Marii Paszyńskiej mogę się tyle nowego nauczyć. Zdecydowanie polecam.

Książka luźno oparta na historii Mady Walter, prowadzącej w okupowanej Warszawie salon piękności, w którym Żydówki mogły zmienić swój wygląd by łatwiej się ukryć a także nauczyć się rzeczy dobrze znanym chrześcijankom, by w razie kontroli mogły je udawać.

"Instytut piękności" to tak naprawdę historie kilku kobiet. Każda z nich ma za sobą inną historię, i nie można ich do...

Już dawno chciałam przeczytać powieść Marii Paszyńskiej „Instytut Piękności”, ale wciąż odkładałam lekturę. A gdy wczoraj wieczorem zaczęłam czytać, to nie mogłam się oderwać i zarwałam noc.
To powieść zainspirowana autentycznymi wydarzeniami – podczas II wojny światowej w okupowanej Warszawie znajdował się salon kosmetyczno-fryzjerski, w którym pomagano zmieniać wygląd żydowskim kobietom i dziewczętom ukrywającym się po aryjskiej stronie.
Również właścicielka i założycielka tego miejsca, Mada Walter, naprawdę istniała; z narażaniem własnego życia i życia swoich bliskich niosła pomoc Żydom uciekającym z getta. Pomagali jej w tym mąż i syn.
„Instytut Piękności” to powieść rządząca się swoimi prawami – mamy tu również fikcyjne postacie, ale ich losy są udziałem wielu mieszkańców stolicy i ludzi, którzy żyli podczas wojny.
Bardzo interesujące są perypetie bohaterek (bo większość stanowią kobiety). Na co dzień muszą zmagać się z bolesnymi wspomnieniami, strachem o siebie i bliskich, organizowaniem pożywienia i podstawowych środków potrzebnych do życia.
Autorka wiarygodnie i przejmująco ukazała czasy okupacji, a także relacje między kobietami, które wcale nie są łatwe. Zanim zaczną się one przyjaźnić, wiele przejdą, a z niektórych traum nigdy się nie otrząsną.
Powieść ma budowę klamrową – zaczyna się i kończy w latach 70. minionego wieku, gdy Mada Walter odbiera w Instytucie Yad Vashem medal Sprawiedliwy wśród Narodów Świata. Jej wspomnienia i refleksje stanowią oś fabuły, od której trudno się oderwać.
Czytało mi się tę powieść szybko i z dużymi emocjami. Całość napisana jest ze znajomością tematu, w przejmujący, wzruszający sposób.
Autorka ukazała różne postawy wobec wojny i zła, od bezinteresownej pomocy po podłość i wyrachowanie szmalcowników. Robi to naprawdę duże wrażenie.
Polecam szczerze !!!

Już dawno chciałam przeczytać powieść Marii Paszyńskiej „Instytut Piękności”, ale wciąż odkładałam lekturę. A gdy wczoraj wieczorem zaczęłam czytać, to nie mogłam się oderwać i zarwałam noc.
To powieść zainspirowana autentycznymi wydarzeniami – podczas II wojny światowej w okupowanej Warszawie znajdował się salon kosmetyczno-fryzjerski, w którym pomagano zmieniać wygląd...

Piękna książka, bardzo ciekawa i wciągająca.

Piękna książka, bardzo ciekawa i wciągająca.

Tym razem nie dodam oceny, gdyż nie przeczytałam książki do końca. Zmęczyła mnie jak żadna inna.
Forma wypowiedzi Mady była dość buńczuczna. Jako postać odpychała mnie i drażniła.
Przykro mi, bo pomimo dość wysokiej średniej mnie pokonała, a w 98% czytam wszystko. No szkoda. Ja nie polecam.

Tym razem nie dodam oceny, gdyż nie przeczytałam książki do końca. Zmęczyła mnie jak żadna inna.
Forma wypowiedzi Mady była dość buńczuczna. Jako postać odpychała mnie i drażniła.
Przykro mi, bo pomimo dość wysokiej średniej mnie pokonała, a w 98% czytam wszystko. No szkoda. Ja nie polecam.

Szczerze pisząc to jestem rozczarowana, bo opis sugeruje, że jest to książka historyczna, oparta na faktach, tymczasem na końcu autorka przyznaje, że prawdziwe są tylko dwie postaci, następnie wymienia co nie jest zgodne z prawdą historyczną, czyli prawie wszystko. Wydaje mi się, że tego rodzaju książki powinny być oznakowane jako wytwór wyobraźni autora zawierający jedynie jakieś elementy zgodne z prawdą historyczną. Dzięki temu czytelnikowi byłoby łatwiej odróżnić książki powstałe na faktach od tych, które ich prawie w ogóle nie zawierają, tym samym udałoby się uniknąć także rozczarowania.

Szczerze pisząc to jestem rozczarowana, bo opis sugeruje, że jest to książka historyczna, oparta na faktach, tymczasem na końcu autorka przyznaje, że prawdziwe są tylko dwie postaci, następnie wymienia co nie jest zgodne z prawdą historyczną, czyli prawie wszystko. Wydaje mi się, że tego rodzaju książki powinny być oznakowane jako wytwór wyobraźni autora zawierający jedynie...

Wspaniała! Jak każda książka Marii Paszyńskiej. Wzruszająca, trzymająca w napięciu, pięknie przedstawiająca historię i wydarzenia z Polski.

Wspaniała! Jak każda książka Marii Paszyńskiej. Wzruszająca, trzymająca w napięciu, pięknie przedstawiająca historię i wydarzenia z Polski.

Jak dla mnie to najsłabsza książka autorki z tych które przeczytałam do tej pory.czytając ta książkę i widząc takiego szmalcownika który donosicielstwem znalazł sobie sposób na życie myślę o tych dzisiaj rządzących którym wciaż mało i swoich powinowatych umieszczają w spółkach skarbu państwa i urządzają się na pokolenia gdy innych Polaków zadłużają na pokolenia, Ukraińców można nie lubić bo to chyba jedyny kraj który nie poradził sobie po upadku ZSRR ale prawda jest taka że oni bronią naszej wschodniej granicy przed Putinem s taki faszysta jak Mentzen nawołuje do bojkotu Ukraińców, może ci co chcą glosować na konfederację poczytaliby czym był faszyzm

Jak dla mnie to najsłabsza książka autorki z tych które przeczytałam do tej pory.czytając ta książkę i widząc takiego szmalcownika który donosicielstwem znalazł sobie sposób na życie myślę o tych dzisiaj rządzących którym wciaż mało i swoich powinowatych umieszczają w spółkach skarbu państwa i urządzają się na pokolenia gdy innych Polaków zadłużają na pokolenia, Ukraińców...

Początkowo książka mnie nie wciągnęła. Jednak z każdym kolejnym rozdziałem czytało się lepiej. Mada jest tutaj główną boharerką. Lekarką, która ma też szeroką wiedzę kosmetologiczną. Pod przykrywką Instytutu Piękności wspiera społeczność żydowską, przede wszystkim kobiety i to własnie losy jej oraz kilku dziewcząt wyciągniętych z warszawskiego getta opisuje Paszyńska. Autorka przedstawia kilka rysów charakterologicznych i poglądów, co dodaje walorów lekturze, a jednocześnie pozwala obserwować przemianę dziewcząt. Dobra lektura z wojennymi warszawsimi działaniami w tle.

Początkowo książka mnie nie wciągnęła. Jednak z każdym kolejnym rozdziałem czytało się lepiej. Mada jest tutaj główną boharerką. Lekarką, która ma też szeroką wiedzę kosmetologiczną. Pod przykrywką Instytutu Piękności wspiera społeczność żydowską, przede wszystkim kobiety i to własnie losy jej oraz kilku dziewcząt wyciągniętych z warszawskiego getta opisuje Paszyńska....

Bardzo wciągająca lektura ukazująca wojnę z perspektywy kobiet.
Nie znałam do tej pory postaci Mady Walter i jej udziału w ratowaniu Żydówek podczas okupacji. Powieść ta ukazuje czytelnikowi kolejny aspekt drugiej wojny światowej. Niestety, wówczas wygląd mógł decydować o życiu lub śmierci.
Mada zatem tworzy w samym centrum Warszawy miejsce, w którym pomaga kobietom ukryć ich pochodzenie za pomocą zabiegów kosmetycznych. Poza tym uczy Żydówki polskich zwyczajów, katechizmu, a nawet przepisów kulinarnych. Pomaga im również w kwestiach formalnych i zdobywaniu "dobrych" papierów.
Maria Paszynska w umiejętny sposób łączy fakty z fikcją literacką. Jak zwykle w bardzo obrazowy sposób przedstawia atmosferę okupowanej Warszawy i przemyca sporo ciekawostek na temat stolicy.

Bardzo wciągająca lektura ukazująca wojnę z perspektywy kobiet.
Nie znałam do tej pory postaci Mady Walter i jej udziału w ratowaniu Żydówek podczas okupacji. Powieść ta ukazuje czytelnikowi kolejny aspekt drugiej wojny światowej. Niestety, wówczas wygląd mógł decydować o życiu lub śmierci.
Mada zatem tworzy w samym centrum Warszawy miejsce, w którym pomaga kobietom...