Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nigdy nie czytałam książki dłużej, zajęło mi to pół roku. Początkowo odkładałam ją dlatego, że nie chciałam, żeby się skończyła, jednak później już odkładałam ją, bo styl jakim została napisana sprawiał, że czytanie jej mnie męczyło. Nie mówię, że jest zły, po prostu bardzo łatwo się rozpraszałam czytając. Sama historia...hm... czy jest ona warta Pulitzera? W mojej ocenie nie. Nic mnie podczas lektury nie poruszyło, przeleciała przeze mnie nie pozostawiając żadnego śladu. Z pewnością będę ją pamiętać ze względu na główną bohaterkę ale na pewno nie ze względu na emocje, bo takowe podczas czytania mi nie towarzyszyły.
Mocno średnio

Nigdy nie czytałam książki dłużej, zajęło mi to pół roku. Początkowo odkładałam ją dlatego, że nie chciałam, żeby się skończyła, jednak później już odkładałam ją, bo styl jakim została napisana sprawiał, że czytanie jej mnie męczyło. Nie mówię, że jest zły, po prostu bardzo łatwo się rozpraszałam czytając. Sama historia...hm... czy jest ona warta Pulitzera? W mojej ocenie...

Wspaniała opowieść o wojnie i o sile drzemiącej w nas, kobietach. Paradoksalnie lekka, choć naładowana emocjami. Nie sposób nie zanurzyć się w niej całkowicie i uniknąć kilkudniowego procesu wynurzania po zakończeniu lektury.

Absolutnie dla każdego.
W klimacie "Złodziejki książek" i trochę "Światła, którego nie widać".

Wspaniała opowieść o wojnie i o sile drzemiącej w nas, kobietach. Paradoksalnie lekka, choć naładowana emocjami. Nie sposób nie zanurzyć się w niej całkowicie i uniknąć kilkudniowego procesu wynurzania po zakończeniu lektury.

Absolutnie dla każdego.
W klimacie "Złodziejki książek" i trochę "Światła, którego nie widać".

Świetny debiut, jest jeszcze trochę do dopracowania ale czuję, że autorka się rozkręci, bo ma czym wojować :) Akcja jest wartka ale momentami czułam znużenie, prawdopodobnie przez zbytnie skupienie się autorki na wątkach obyczajowych, które jednakże, po przeczytaniu, uznałam za swoisty urok tej powieści i doszłam do wniosku, że być może był to efekt zamierzony, taki kryminał obyczajowy. Nie zmienia to jednak faktu, że wątek kryminalny jest na tyle ciekawy, że dużo lepiej byłoby skupić się głównie na nim. Odnośnie intrygi to autorka tak przebiegle stworzyła bohaterów, że mimo, iż udało mi się odgadnąć kto był winien to jednak okazało się, że mi się nie udało :D

-------EDIT---------------
Jestem właśnie po drugim tomie, gdzie ma już śladu po zbytnim skupieniu się autorki na wątkach obyczajowych, wszystko jest doskonale wyważone. Pani Kasia zrobiła ogromny postęp a drugi tom "Sagi o Lipowie" jest przepyszną ucztą miłośnika kryminałów :)

Świetny debiut, jest jeszcze trochę do dopracowania ale czuję, że autorka się rozkręci, bo ma czym wojować :) Akcja jest wartka ale momentami czułam znużenie, prawdopodobnie przez zbytnie skupienie się autorki na wątkach obyczajowych, które jednakże, po przeczytaniu, uznałam za swoisty urok tej powieści i doszłam do wniosku, że być może był to efekt zamierzony, taki...