Światła września

Bardzo klimatyczna pozycja z początków pisarskich Zafona, adresowana do młodzieży, ale nie tylko. Zaczęła się o wiele lepiej, ciekawiej i głębiej, niż poprzednie, ale w pewnym momencie się nieco rozmywa. Nie znaczy to, że jest to słaba książka. Fabuła nie jest przesadnie odkrywcza, ale przyciąga i ciekawi. Dużym plusem jest motyw zabawek i automatonów. Bez wątpienia, jak w przypadku całej już trylogii, klimat jest największym atutem tej powieści. Pozycja nadaje się idealnie do pierwszego spotkania z twórczością i językiem Zafona, szczególnie wśród nieco młodszych odbiorców.

Bardzo klimatyczna pozycja z początków pisarskich Zafona, adresowana do młodzieży, ale nie tylko. Zaczęła się o wiele lepiej, ciekawiej i głębiej, niż poprzednie, ale w pewnym momencie się nieco rozmywa. Nie znaczy to, że jest to słaba książka. Fabuła nie jest przesadnie odkrywcza, ale przyciąga i ciekawi. Dużym plusem jest motyw zabawek i automatonów. Bez wątpienia, jak w...

Po prozę Zafona sięgałem często w czasie istnienia bloga Imperium Lektur 1 - istniejącego w latach 2012 - 2015. Zwykle były to fragmenty. Tym razem zdecydowałem się przeczytać książkę Autora w całości. Światła Września ujęły mnie poetyckością narracji, niezwykłej prozy. Przeczytałem tę książkę zaledwie w ciągu jednego dnia. Autora chyba nie trzeba nikomu przedstawiać, jest on znany Czytelnikom na całym świecie. Mamy Francję, rok 1936. Mroczny klimat i wiele elementów oniryzmu. Mnie akurat trafiła się książka z niebieską okładką. Czy wrócę to prozy Zafona ? Myślę, że tak, aczkolwiek od thrillerów, oraz książek z elementami kryminału nieco stronię. Niemniej - czytało się bardzo szybko , w książce tej jest wiele elementów - jak powyżej wspomniałem - nadprzyrodzonych . Pełno tajemnic, nieco parapsychologii, zaskakujące zwroty akcji i ciekawi bohaterowie - to przemawia na plus tej książki. Polecam Czytelnikom, do prozy Autora będę wracać. Niewyjaśnione morderstwo, śledztwo, pełno zagadek i ciekawy styl - to wszystko przemawia - na plus książki.

Po prozę Zafona sięgałem często w czasie istnienia bloga Imperium Lektur 1 - istniejącego w latach 2012 - 2015. Zwykle były to fragmenty. Tym razem zdecydowałem się przeczytać książkę Autora w całości. Światła Września ujęły mnie poetyckością narracji, niezwykłej prozy. Przeczytałem tę książkę zaledwie w ciągu jednego dnia. Autora chyba nie trzeba nikomu przedstawiać, jest...

Początek był świetny - ciekawi bohaterowie, intrygująca fabuła, wspaniały klimat. Ale im dalej w las, tym bardziej jest to rozwleczone i czytając ostatnie 50 stron, myślałam tylko o tym, że chcę jak najszybciej to skończyć.

Początek był świetny - ciekawi bohaterowie, intrygująca fabuła, wspaniały klimat. Ale im dalej w las, tym bardziej jest to rozwleczone i czytając ostatnie 50 stron, myślałam tylko o tym, że chcę jak najszybciej to skończyć.

Najlepsza z trylogii mgły. Pojawiło się tu drobne nawiązanie do Gry Anioła, był dreszczyk emocji i wątek pierwszego zauroczenia. Zakończenie było dość zaskakujące.
A przede wszystkim ten piękny, poetycki wręcz język autora, przez który się płynie. Książka do przeczytania w każdym wieku.

Najlepsza z trylogii mgły. Pojawiło się tu drobne nawiązanie do Gry Anioła, był dreszczyk emocji i wątek pierwszego zauroczenia. Zakończenie było dość zaskakujące.
A przede wszystkim ten piękny, poetycki wręcz język autora, przez który się płynie. Książka do przeczytania w każdym wieku.

Z jednej strony głupiutka, przewidywalna i sztampowa.
A z drugiej strony wciągające i przyjemne do czytania.
+ za Andreasa Corelli

6

Z jednej strony głupiutka, przewidywalna i sztampowa.
A z drugiej strony wciągające i przyjemne do czytania.
+ za Andreasa Corelli

6

Koncepcja, że III Rzesza powstała dzięki magowi, który kradł cienie dzieciom dając im w zamian zabawki jest w sumie bardziej wiarygodna niż to, że stworzył ją sfrustrowany malarz schizofrenik bez jednego jajca 🤣🤣🤣

Koncepcja, że III Rzesza powstała dzięki magowi, który kradł cienie dzieciom dając im w zamian zabawki jest w sumie bardziej wiarygodna niż to, że stworzył ją sfrustrowany malarz schizofrenik bez jednego jajca 🤣🤣🤣

Seria utrzymana na dobrym poziomie, ale w końcu Zafon to absolutny mistrz słowa. Każda część Trylogii mgły opowiada zupełnie inną historię osadzoną w innym zakątku świata. Wspólną cechą tych opowieści są nastoletni bohaterowie, którzy mocno wierzą w młodzieńcze ideały, przyjaźń i miłość.

Seria utrzymana na dobrym poziomie, ale w końcu Zafon to absolutny mistrz słowa. Każda część Trylogii mgły opowiada zupełnie inną historię osadzoną w innym zakątku świata. Wspólną cechą tych opowieści są nastoletni bohaterowie, którzy mocno wierzą w młodzieńcze ideały, przyjaźń i miłość.

ak lekko łapie za rękę.
Prowadzi od zwykłej rzeczywistości po niezwykle fantastyczne opisy.
Po prostu lubię.
Polecam twórczość Zafona.
Jest inna.
Jest magiczna.
Jest nieprzewidywalna.
Nigdy do końca nie wiesz w którą stronę pójdzie.

Idziesz tam?

https://www.instagram.com/p/CITSA_OBQK6/?utm_source=ig_web_copy_link

ak lekko łapie za rękę.
Prowadzi od zwykłej rzeczywistości po niezwykle fantastyczne opisy.
Po prostu lubię.
Polecam twórczość Zafona.
Jest inna.
Jest magiczna.
Jest nieprzewidywalna.
Nigdy do końca nie wiesz w którą stronę pójdzie.

Idziesz tam?

https://www.instagram.com/p/CITSA_OBQK6/?utm_source=ig_web_copy_link

Historia niestety dość przekombinowana. Początek i środek zachęcające, jednak im bliżej końca, tym więcej nierealnych zwrotów akcji i naciąganych wątków.
Oczywiście wiem, że realizm magiczny rządzi się własnymi prawami, jednak "Światła września", tak czy inaczej, wypadają najsłabiej z Trylogii Mgły :)

Historia niestety dość przekombinowana. Początek i środek zachęcające, jednak im bliżej końca, tym więcej nierealnych zwrotów akcji i naciąganych wątków.
Oczywiście wiem, że realizm magiczny rządzi się własnymi prawami, jednak "Światła września", tak czy inaczej, wypadają najsłabiej z Trylogii Mgły :)

Wdowa z dwojgiem nastoletnich dzieci przeprowadza się z Paryża gdzieś nad morze, obejmuje posadę ochmistrzyni w wielkiej posiadłości tajemniczego fabrykanta zabawek. Myślałam, że to historia realistyczna, ale gdy pojawia się cień który dręczy, śledzi i zabija, wtedy przekonałam się, że jest to jakiś wątek magiczno-symboliczny. I rzeczywiście. Mimo wszystko czytałam w napięciu i niemałym strachu. Dobrze napisane.

Wdowa z dwojgiem nastoletnich dzieci przeprowadza się z Paryża gdzieś nad morze, obejmuje posadę ochmistrzyni w wielkiej posiadłości tajemniczego fabrykanta zabawek. Myślałam, że to historia realistyczna, ale gdy pojawia się cień który dręczy, śledzi i zabija, wtedy przekonałam się, że jest to jakiś wątek magiczno-symboliczny. I rzeczywiście. Mimo wszystko czytałam w...