Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książki Katarzyny Puzyńskiej od dawna chodziły mi po głowie. Ciągnęło mnie do nich ale zawsze nie było czasu albo chęci. Oczywiście nie inaczej, serial wymusił na mnie wreszcie zabranie się za pierwszy tom, żeby nie zepsuć sobie historii serialem (chociaż jeszcze go nie oglądając juz wiem że z książką wiele wspólnego nie ma). Motylek to bez wątpienia intrygująca dobrze zbudowana opowieść. Akcja powieści postępuje powoli, nie ma tu bardzo dynamicznej akcji, a zdarzenia idą w równym rządku krok po kroku za sobą. W całej fabule jest też dość sporo logiki, zdarzenia i postępowanie bohaterów ma sens. Autorka bardzo zwinnie podrzuca również tropy, małe niuanse, które czytelnikowi pozwalają na zagranie w grę kto jest zabójcą (i to jest ogromny plus, bo sama dałam się na to złapać i obstawiałam całkiem inną osobę). Sam tytuł powieści otacza ją już aurą tajemnicy, a prowincjonalny klimat tylko potęguję uczucie intrygującej zagadki. W książce aż roi się od bohaterów, a tak naprawdę nikt nie wysuwa się na ich czele, tak tutaj nie ma jako takiego głównego bohatera, jedyną wybijającą się tutaj postacią jest Daniel Podgórski, jak na policjanta przystało. Rozczarowuje za to wątek Weroniki Nowakowskiej, która mimo początkowych zapowiedzi nie staje się główną bohaterką, a wręcz momentami jest na siłę wplatana w akcję. Nie można za to pominąć faktu że bohaterowie książki są naprawdę dobrze skonstruowani i każdy ma tutaj swoją własną historię, którą pisze mu życie. Co w tej książce jest najlepsze? Zdecydowanie rozwiązanie zagadki - bardzo dobrze napisane, przemyślane, logiczne i przede wszystkim to co najważniejsze zaskakujące. Chociaż niekoniecznie mam teraz ochotę na kryminały zabieram się od razu za drugi tom serii. Może nie od razu ale mam w planach przeczytanie zdecydowanie większej ilości części Sagi o Lipowie. 8/10