Książka genialna! Serial, który został nakręcony na podstawie powieści, nawet w połowie jej nie oddaje. Świetnie zbudowane napięcie. Wielowątkowość i retrospekcje tylko dodają smaczku. Niesamowita postać Klementyny Kopp. Swoją drogą, szkoda że pojawia się tak późno ;). Cała książka napisana jest tak, że można mieć kilka typów mordercy. Praktycznie do samego końca nie można mieć stu procentowej pewności. Miłej lektury wszystkim. Ja zabieram się za " Więcej czerwieni " 😊

Książka genialna! Serial, który został nakręcony na podstawie powieści, nawet w połowie jej nie oddaje. Świetnie zbudowane napięcie. Wielowątkowość i retrospekcje tylko dodają smaczku. Niesamowita postać Klementyny Kopp. Swoją drogą, szkoda że pojawia się tak późno ;). Cała książka napisana jest tak, że można mieć kilka typów mordercy. Praktycznie do samego końca nie...

Książka leżała u mnie na półce już jakiś czas. Bałam się ją przeczytać, żeby się nie okazało, że jest tak świetna, że muszę dokupić kolejne tomy. Ale niestety nie, nie przemówiła do mnie... Niby nie była zła, ale szału nie było....
Nie za bardzo rozumiem fenomen tej serii. Może serial jest lepszy? Nie wiem, nie widziałam..
Denerwujące co chwilę pisanie "młodszy aspirant Daniel Podgórski", postać komisarz Klementyny Klopp może, nie denerwująca, ale mocno przerysowana. Klimat Lipowa i jej mieszkańców może i faktycznie przedstawiony ciekawie, ale książka ogólnie bardzo przeciągnięta. Wystarczyło by 400 stron, nie 600.

Książka leżała u mnie na półce już jakiś czas. Bałam się ją przeczytać, żeby się nie okazało, że jest tak świetna, że muszę dokupić kolejne tomy. Ale niestety nie, nie przemówiła do mnie... Niby nie była zła, ale szału nie było....
Nie za bardzo rozumiem fenomen tej serii. Może serial jest lepszy? Nie wiem, nie widziałam..
Denerwujące co chwilę pisanie "młodszy aspirant...

Szybko porzuciłam serię, ale „Motylka” wspominam bardzo dobrze. Gdyby nie rozczarowujące zakończenie byłaby dycha. Ciężko pewnie by było wymyślić mordercę, który sprostałby oczekiwaniom czytelnika.

Szybko porzuciłam serię, ale „Motylka” wspominam bardzo dobrze. Gdyby nie rozczarowujące zakończenie byłaby dycha. Ciężko pewnie by było wymyślić mordercę, który sprostałby oczekiwaniom czytelnika.

Przeczytałam ją kilka lat temu i okazała się na tyle interesująca, że sięgnęłam po kolejne tomy z cyklu policjantów (i nie tylko) z Lipowa i okolic. Czyta się lekko i przyjemnie, a akcja prowadzona jest dośc wartko i w ciekawy sposób. Intryga też nie jest oczywista. Dobra lektura dla oderwania się od rzeczywistości. Kolejne tomy - jak na razie (7 tomów przeczytane) - też nie rozczarowują. Jest to tytuł który polecam znajomym, a nawet zdarzyło mi się kupić ją na prezent urodzinowy.

Przeczytałam ją kilka lat temu i okazała się na tyle interesująca, że sięgnęłam po kolejne tomy z cyklu policjantów (i nie tylko) z Lipowa i okolic. Czyta się lekko i przyjemnie, a akcja prowadzona jest dośc wartko i w ciekawy sposób. Intryga też nie jest oczywista. Dobra lektura dla oderwania się od rzeczywistości. Kolejne tomy - jak na razie (7 tomów przeczytane) - też...

Nie był to gniot, ale też chemii nie było.
Można.

Nie był to gniot, ale też chemii nie było.
Można.

Historia mieszkańców Lipowa wciągnęła mnie już od samego początku. Wartka akcja, podawanie nowych wskazówek dotyczących tego, kto jest mordercą oraz kto prowadzi słynnego bloga "nasze-lipowo" tylko podsycało mój apetyt. Sposób w jakim został napisany "Motylek" sprawił, że trudno było oderwać się od książki i aż chciało się pochłaniać kolejne rozdziały bez przerwy. Ciekawe postacie i ich różnorakie problemy powodowały, że czytelnik mógł czuć się jakby przebywał w Lipowie i doświadczał tego razem z bohaterami książki.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Katarzyny Puzyńskiej i już wiem, że nie ostatnie. Sam cykl "Lipowo" zawiera 15 tomów, a ja dopiero jestem na 1, a co z pozostałymi książkami autorki? Czeka mnie uczta czytelnicza. Mam tylko nadzieję, że będzie udana :)

Historia mieszkańców Lipowa wciągnęła mnie już od samego początku. Wartka akcja, podawanie nowych wskazówek dotyczących tego, kto jest mordercą oraz kto prowadzi słynnego bloga "nasze-lipowo" tylko podsycało mój apetyt. Sposób w jakim został napisany "Motylek" sprawił, że trudno było oderwać się od książki i aż chciało się pochłaniać kolejne rozdziały bez przerwy. Ciekawe...

O jakże to się dobrze czytało! Daję 9 tylko dlatego, że było kilka infantylnych wątków, i gdyby się ich pozbyć, to już by było mistrzostwo. Wahałam się, czy dać 10 gwiazdek, ale postanowiłam to sobie zostawić, może przyszłe części zasłużą? Bo ja się właśnie dowiedziałam, że jest aż 15 części (póki co). Już wrzucam na półkę kolejny tom, absolutnie! Moje pierwsze spotkanie z autorką, bardzo udane. Cieszy mnie dodatkowo to, że jest to platynowa blondynka, ma sporo tatuaży, się ubiera na czarno, słucha mocnej muzyki i gustuje w ramoneskach. Tak wiele nas łączy, że aż się milej czyta i milej się wysoko ocenia.

Książkę poleciła mi mama (której to znowu poleciła koleżanka czytająca tylko kryminały),jej się ona podobała, co dla mnie było turborekomendacją, bo mama kryminałów nie czyta, mamine wybory literackie są z reguły nader ambitne.

Nie mam jakiegoś wielkiego doświadczenia w kryminałach, się jednak okazuje, że co ostatnio jakieś czytam to bardzo mi się podobają, więc chyba zostanę przy gatunku. Zdecydowanie zostanę, mimo opasłych tomów, te książki się wciąga. Puzyńska pisze tak, że czytelnik się wcale nie chce odrywać. Mogłabym to przeczytać za jednym razem, a tak to mi zeszło dwa razy, bo miałam przerwę, na życie towarzyskie, że tak powiem, haha.

Intryga jest tu tak prowadzona, że się zmienia zdanie 666 razy na temat tego kto zabił, nowe wątki wchodzą w międzyczasie, się łączą, o matko, mimo tego, że było ich tak dużo, nie mam poczucia przesytu. Trochę jak bardzo dobry serial, chcę, żeby się teraz wszystkie wątki jakoś rozwikłały, dlatego muszę sięgnąć po kolejne tomy. To nie są nawet wątki kryminalne, ale jakieś fabularne, romantyczne, socjologiczne wręcz. Bardzo mi się te opowieści podobają, czuję sympatię do mieszkańców, do tych ich historii. Jasne, są tu też Janusze Tracze rodem z Plebanii, ale o to właśnie autorce chodziło. Nie może być wszystko piękne, bo nie byłoby prawdziwe. Jestem ciekawa, jakie przywary wyjdą z niektórych bohaterów, bo jest ich kilku, których mam wrażenie pominięto, ale mam przeczucie, że coś im się stanie albo to oni komuś coś staną w kolejnych częściach.

Wątków romansowych jak dla mnie za mało, życzyłabym sobie więcej. Nie jestem fanką romansów, wręcz lekko gardzę, bo to głównie szmirka literacka, ale jednak miłość i seks to bardzo ważne aspekty mojego życia i literacko też bym ich chciała doświadczać w scenerii zwykłego życia, a taka przecież zostaje nam podana w Lipowie.

Nie przepadam za starszymi postaciami z książki, nie lubię takiego dziadziusiowego przedstawiania ludzi w określonym wieku, tutaj było ich kilka. Oczywiście gotują, się troszczą o innych, wpychają im jedzenie i inne takie banialuki. Mierzi mnie taka maniera.

Bohaterów mamy co nie miara, jak ktoś nam się wydaje, że będzie tym głównym, to sru, jednak nie jest. Normalnie polska "Gra o tron". Niemniej, jedna bohaterka ma zwierzęta i trochę za dużo tych opisów. Kocham zwierzęta, ale dorosła babka tak serio gada do psa i konia? No niezbyt, nie wydaje mi się. Trochę za dużo tych koniarskich opisów mi się też widziało.

Jedną scenkę aż sobie obfociłam - policjantka się skapnęła, że jej stanął zegarek i mówi, że go lubi, bo jest niezawodny. No to ten. Jak niezawodny, jak właśnie zawiódł, bo stanął?

Niemniej, książka sztos, polecam każdemu, można się totalnie przenieść do Lipowa, odpocząć, czy tam wyżyć się, co kto chce, ale na pewno zmienić na chwilę swoje otoczenie bez wychodzenia z domu. Czyli generalnie mój ulubiony sposób, koło giereczek, huehue.

Dowiedziałam się, że to był debiut Puzyńskiej. No, doprawdy doskonały.

Wyzwanie czytelnicze LC kwiecień 2024: Przeczytam książkę, która przeniesie mnie w inne miejsce

O jakże to się dobrze czytało! Daję 9 tylko dlatego, że było kilka infantylnych wątków, i gdyby się ich pozbyć, to już by było mistrzostwo. Wahałam się, czy dać 10 gwiazdek, ale postanowiłam to sobie zostawić, może przyszłe części zasłużą? Bo ja się właśnie dowiedziałam, że jest aż 15 części (póki co). Już wrzucam na półkę kolejny tom, absolutnie! Moje pierwsze spotkanie z...

Język książki niezbyt porywający. Co chwilę czytamy co zrobił "młodszy aspirant Daniel Podgórski", albo "komisarz Klementyna Kopp". Dziwaczność pani komisarz Klementyny grubo przesadzona - ciężko się ją znosi.
Fabuła ciekawa, choć jak dla mnie za wiele wątków. Zakończenie nieoczywiste.
Porównanie do Agathy Christie zdecydowanie nietrafione - zupełnie inna liga.

Język książki niezbyt porywający. Co chwilę czytamy co zrobił "młodszy aspirant Daniel Podgórski", albo "komisarz Klementyna Kopp". Dziwaczność pani komisarz Klementyny grubo przesadzona - ciężko się ją znosi.
Fabuła ciekawa, choć jak dla mnie za wiele wątków. Zakończenie nieoczywiste.
Porównanie do Agathy Christie zdecydowanie nietrafione - zupełnie inna...

Męcząca, ale jednocześnie byłam bardzo ciekawa co się wydarzy, więc nie umiałam jej odłożyć. Ciekawie i bardzo starannie napisani bohaterowie, ukazane problemy, które realnie są dużym problemem. Podobało mi się, że czytelnik poznał w sumie każdego mieszkańca wsi, a także (chyba?) perspektywę każdej osoby. Dzięki temu mogliśmy się dowiedzieć jak inni traktują danego bohatera czy jakąś sytuację. Mimo wszystko uważam, że książka mogłaby być krótsza. Niektóre wątki były zbędne, ale gdy poznałam zakończenie to pomyślałam, że autorka po prostu chciała sprawić, że zachowanie kilku postaci będzie podejrzane, aby pozbyć się oczywistego dowodu na to, kto tak naprawdę jest mordercą. Zakończenie mnie nie porwało, miało sens, ale było wręcz stereotypowe. Gdyby nie to, że ta postać pojawiała się stosunkowo rzadko, to pewnie wszystko byłoby oczywiste. Niemniej uważam, że była to fajna lektura, chętnie przeczytam inne książki autorki.

Męcząca, ale jednocześnie byłam bardzo ciekawa co się wydarzy, więc nie umiałam jej odłożyć. Ciekawie i bardzo starannie napisani bohaterowie, ukazane problemy, które realnie są dużym problemem. Podobało mi się, że czytelnik poznał w sumie każdego mieszkańca wsi, a także (chyba?) perspektywę każdej osoby. Dzięki temu mogliśmy się dowiedzieć jak inni traktują danego bohatera...

Wspaniała lektura. Trzymała w napięciu.

Wspaniała lektura. Trzymała w napięciu.