Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ahhh cóż to za powieść! Wielka, wspaniała powieść! Aż żałuję, że słuchałam audiobooka, chętnie przeczytam, by rozsmakować się w słowach!
Czas na adaptację.

Ahhh cóż to za powieść! Wielka, wspaniała powieść! Aż żałuję, że słuchałam audiobooka, chętnie przeczytam, by rozsmakować się w słowach!
Czas na adaptację.

Nie wiem jak mam ocenić tę książkę. Nie wysłuchałam całej.

Nie wiem jak mam ocenić tę książkę. Nie wysłuchałam całej.

Książka do przesłuchania w jeden dzień, płynie z niej następujący wniosek: zawsze to my, kobiety mamy przejebane. Nieważne pod jaką szerokością geograficzną.

Książka do przesłuchania w jeden dzień, płynie z niej następujący wniosek: zawsze to my, kobiety mamy przejebane. Nieważne pod jaką szerokością geograficzną.

Przyznam się, że mam problem z oceną tej książki.
Niby wszystko gładko i przyjemnie, ale jednak czegoś brak, jednak nie porywa tak, jakbym chciała - chociaż Japonia ciekawi mnie na wielu poziomach.
Po autorce, która mieszkała (mieszka?) w Japonii spodziewałam się czegoś więcej, wniknięcia bardziej w głąb, pod powierzchnię, aniżeli przytaczania suchych faktów, danych, definicji czy po prostu zbioru ciekawostek.
Zmarnowany potencjał?

Przyznam się, że mam problem z oceną tej książki.
Niby wszystko gładko i przyjemnie, ale jednak czegoś brak, jednak nie porywa tak, jakbym chciała - chociaż Japonia ciekawi mnie na wielu poziomach.
Po autorce, która mieszkała (mieszka?) w Japonii spodziewałam się czegoś więcej, wniknięcia bardziej w głąb, pod powierzchnię, aniżeli przytaczania suchych faktów, danych,...

Wstrząsające i mocne świadectwo osób oraz rodzin dzieci (a także ich samych - hijos falsos) wykradzionych, sprzedanych, nikczemnie odebranych matkom pod płaszczykiem śmierci. Straszny proceder, który okazał się skandalem na skalę całego kraju, jak nie świata.

Wstrząsające i mocne świadectwo osób oraz rodzin dzieci (a także ich samych - hijos falsos) wykradzionych, sprzedanych, nikczemnie odebranych matkom pod płaszczykiem śmierci. Straszny proceder, który okazał się skandalem na skalę całego kraju, jak nie świata.

Bardzo, bardzo dobry reportaż. Służące nie zawodzą, a Chłopki jeszcze wyżej windują autorkę w moich oczach (i uszach, bo słuchałam audiobooka). Cóż tu pisać, pewnie wszystko zostało już powiedziane. Wstrząsające, mocne, niesprawiedliwe świadectwo naszych babek i prababek.

Bardzo, bardzo dobry reportaż. Służące nie zawodzą, a Chłopki jeszcze wyżej windują autorkę w moich oczach (i uszach, bo słuchałam audiobooka). Cóż tu pisać, pewnie wszystko zostało już powiedziane. Wstrząsające, mocne, niesprawiedliwe świadectwo naszych babek i prababek.

Końcówka wywoływała u mnie torsje w drodze z pracy do domy, a zjedzony obiad podchodził do gardła.
To chyba wystarczająca recenzja 🤪.

Końcówka wywoływała u mnie torsje w drodze z pracy do domy, a zjedzony obiad podchodził do gardła.
To chyba wystarczająca recenzja 🤪.

To je dobre.

To je dobre.

Nawet nie wiem jak mam skomentować tę historię.

Nawet nie wiem jak mam skomentować tę historię.

Po ,,Sodomie" mam już dosyć może nie samej tematyki, ale tak dokładnych studiów przypadku - mi nie potrzebnych.

Po ,,Sodomie" mam już dosyć może nie samej tematyki, ale tak dokładnych studiów przypadku - mi nie potrzebnych.

Mocny shit.

Mocny shit.

Chciałabym, żeby nic mnie w tej książce, w tych historiach nie zaskoczyło, ale nie mogę tego napisać.
To, że KK i wszelkie jego formy działalności są sekciarskimi wynaturzeniami - wiemy. To, że to skostniały i chory moralnie system - również. Całe to zło, okrucieństwo instytucji totalnej jakimi są zakony - nie wstrząsa mną - jest dla kogoś, który śledzi te historie i wynaturzenia, czymś (niestety) mało szokującym.
Jednak szokujące dla mnie jest to łagodne przyzwolenie, nieśmiałe usprawiedliwienie, pełne cichej akceptacji bez zdziwienia ZAAKCEPTOWANIE zastanego stanu rzeczy, a nawet KONTYNUOWANIE tych relacji po wyjściu z zakonu. Wiecie jak to się nazywa, prawda?
Otóż SYNDROM SZTOKCHOLMSKI. I niestety, mimo nie wiem jakich zapewnień bohaterek tych historii, że przepracowały traumę/pogodziły się z tym, co je spotkało - jest on widoczny.
Te kobiety JUŻ ZAWSZE będą w tej psychologiczno-emocjonalnej matni zakonu, tak jak w owej matni żyją całe życie DDA czy ofiary przemocy. Zawsze będą W MATNI, ścigane przez czyjeś oraz swoje wyprodukowane na kanwie granicznych wydarzeń DEMONY.
Bo to, co je spotkało to nawet nie przemoc. To CZYSTE ZŁO i jego rozczłonkowana geneza.
Zimbardo approved.

Chciałabym, żeby nic mnie w tej książce, w tych historiach nie zaskoczyło, ale nie mogę tego napisać.
To, że KK i wszelkie jego formy działalności są sekciarskimi wynaturzeniami - wiemy. To, że to skostniały i chory moralnie system - również. Całe to zło, okrucieństwo instytucji totalnej jakimi są zakony - nie wstrząsa mną - jest dla kogoś, który śledzi te historie i...

Oszalałam!
Dałam się porwać językowi i głosowi Sokoła, który rewelacyjnie czytał - nie, on płynął! - po tej historii. Dla mnie to polski Trainspotting - ok, może nie ma tu za dużo dragów i przypałów po nich, ale jest niezła faza!
Uwielbiam zabawę słowem, te wszystkie nieoczywiste zestawienia, szokujące porównania, kapitalne inwektywy i inne fenomalne nagromadzenia głosek ze sobą sąsiadujących.
Fabularnie trochę się rozjechała, ale to język, JĘZYK jest ciastem, wnętrzem, nadzieniem tej powieści.
Mniam mniam! - tak określę moje pierwsze spotkanie z Żulczykiem.
I NA PEWNO nie ostatnie!
PS To kiedy ekranizacja??

Oszalałam!
Dałam się porwać językowi i głosowi Sokoła, który rewelacyjnie czytał - nie, on płynął! - po tej historii. Dla mnie to polski Trainspotting - ok, może nie ma tu za dużo dragów i przypałów po nich, ale jest niezła faza!
Uwielbiam zabawę słowem, te wszystkie nieoczywiste zestawienia, szokujące porównania, kapitalne inwektywy i inne fenomalne nagromadzenia głosek...

Po ,,Dygocie", ,, Rdza" jest drugą książką Małeckiego, którą poznałam. Słuchałam jej jako audiobook i nieraz traciłam wątek, rwał on się i rozpływał, a potem nadal się ciągnął, istniał. Dziwne to, ,,Dygot" czytałam, ale też miałam takie ,,wyłączenia".
Trudno mi ocenić tę książkę, bo pogubiłam się w bohaterach i wątkach. Chyba potrzebuję przerwy od tego pisarza :).

Po ,,Dygocie", ,, Rdza" jest drugą książką Małeckiego, którą poznałam. Słuchałam jej jako audiobook i nieraz traciłam wątek, rwał on się i rozpływał, a potem nadal się ciągnął, istniał. Dziwne to, ,,Dygot" czytałam, ale też miałam takie ,,wyłączenia".
Trudno mi ocenić tę książkę, bo pogubiłam się w bohaterach i wątkach. Chyba potrzebuję przerwy od tego pisarza...

Ksiażka mocno nierówna. Momentami wciąga, momentami za bardzo encyklopedyczna i formalna. Słuchałam audiobooka i nieraz traciłam wątek, za dużo nazwisk. Albo już mam przesycenie górską tematyką...

Ksiażka mocno nierówna. Momentami wciąga, momentami za bardzo encyklopedyczna i formalna. Słuchałam audiobooka i nieraz traciłam wątek, za dużo nazwisk. Albo już mam przesycenie górską tematyką...

Przesłuchane wraz z irytującą manierą lektorki - Moniki Kwiatkowskiej (aplikacja BookBeat), która miast czytać- próbowała interpretować tekst. Sama książka ok. Tylko tyle. To i tak już nadto.

Przesłuchane wraz z irytującą manierą lektorki - Moniki Kwiatkowskiej (aplikacja BookBeat), która miast czytać- próbowała interpretować tekst. Sama książka ok. Tylko tyle. To i tak już nadto.

Cudowna książka, mimo tematyki - ciepła, błoga, dająca nadzieję, współczująca. Duży w tym udział lektorki Beaty Jewiarz, która przez tydzień czarowała mnie opowieściami z dalekiej Japoni w drodze do pracy. Z tymi opowieściami się płynie, nieśpiesznie, z czasem na refleksję, na przetrawienie historii, z szacunkiem i podziwem dla ludzi, którzy potrafią żyć na skażonej czy zniszczonej tsunami ziemi. Myślę, że duży w tym udział ma wschodnia mentalność- nieosiągalna dla nas, Europejczyków.
Ganbare!

Cudowna książka, mimo tematyki - ciepła, błoga, dająca nadzieję, współczująca. Duży w tym udział lektorki Beaty Jewiarz, która przez tydzień czarowała mnie opowieściami z dalekiej Japoni w drodze do pracy. Z tymi opowieściami się płynie, nieśpiesznie, z czasem na refleksję, na przetrawienie historii, z szacunkiem i podziwem dla ludzi, którzy potrafią żyć na skażonej czy...