Ganbare! Warsztaty umierania

Reportaż (czy też właściwie zbiór reportaży) spiętych wspólną klamrą tematyczną jaką jest trzęsienie ziemi w japońskim regionie Tōhoku w 2011 roku (to samo, które było przyczynkiem do katastrofy jądrowej w Fukushimie). Ciekawą sprawą jest, że japońska kultura raczej zalicza się do tych zimnych i zamkniętych, same opisywane wydarzenia wesołe bynajmniej nie są, a książka mimo to emanuje ciepłem i empatią. Zagląda tym samym w zakamarki japońskiej duszy, których nie spodziewali by się być może sami Japończycy. Dla miłośników japońskiej kutury jazda obowiązkowa, reszta może się spodziewać po prostu bardzo dobrego reportażu z ezgotycznego kraju.

Reportaż (czy też właściwie zbiór reportaży) spiętych wspólną klamrą tematyczną jaką jest trzęsienie ziemi w japońskim regionie Tōhoku w 2011 roku (to samo, które było przyczynkiem do katastrofy jądrowej w Fukushimie). Ciekawą sprawą jest, że japońska kultura raczej zalicza się do tych zimnych i zamkniętych, same opisywane wydarzenia wesołe bynajmniej nie są, a książka mimo...

Nie jest łatwo pisać o tragediach bez patosu, a tutaj się udało. Reportaż jest przejmujący, a zarazem ciepły i otulający. Wyzwala empatie i zrozumienie. Bardzo przybliżył mi tematykę tsunami, które mnie totalnie przeraża. W książce autorka umiescila dostateczną liczbę faktów aby zrozumieć 3 katastrofy Japonii z 2011 roku ale nie być przytłoczonym suchymi informacjami - zamiast tego wchodzimy do domów i w głowy zwykłych mieszkańców - odbiorców tragedii.

Nie jest łatwo pisać o tragediach bez patosu, a tutaj się udało. Reportaż jest przejmujący, a zarazem ciepły i otulający. Wyzwala empatie i zrozumienie. Bardzo przybliżył mi tematykę tsunami, które mnie totalnie przeraża. W książce autorka umiescila dostateczną liczbę faktów aby zrozumieć 3 katastrofy Japonii z 2011 roku ale nie być przytłoczonym suchymi informacjami -...

Bardzo dobrze pokazuje różne oblicza śmierci, różne podejście do życia i to jak ludzie działają w obliczu katastrofy.
Napisana świetnie, czyta się zaskakująco szybko. To bardzo wartościowa lektura, mocno uświadamiająca.

Bardzo dobrze pokazuje różne oblicza śmierci, różne podejście do życia i to jak ludzie działają w obliczu katastrofy.
Napisana świetnie, czyta się zaskakująco szybko. To bardzo wartościowa lektura, mocno uświadamiająca.

Książkę przeczytałem, jednak miałem wiele chwil zawahania. Czytałem na przemian z innymi i myślę, że właśnie dlatego dotrwałem do końca. Połowa opowieści autorki jakoś mnie nie zachwyciła, dopiero od momentu działu związanego z elektrownią jądrową chętniej sięgałem po ten egzemplarz. Napisana ciekawie, możemy poczuć się przez rozmowy z Japończykami jakbyśmy to my siedzieli obok i słuchali ich opowieści. Książka na pewno nie dla każdego, może dlatego, że nigdy Japonia mnie nie zachwycała, a po książkę sięgnąłem ze względu na super oceny czytelników.

Książkę przeczytałem, jednak miałem wiele chwil zawahania. Czytałem na przemian z innymi i myślę, że właśnie dlatego dotrwałem do końca. Połowa opowieści autorki jakoś mnie nie zachwyciła, dopiero od momentu działu związanego z elektrownią jądrową chętniej sięgałem po ten egzemplarz. Napisana ciekawie, możemy poczuć się przez rozmowy z Japończykami jakbyśmy to my siedzieli...

Zanim zacząłem czytać książkę - przeczytałem opinie, które zniechęcają do sięgnięcia po pozycję. Kiedy zacząłem czytać, potrzebowałem chwili by przyzwyczaić się do tematyki - katastrofy, umieranie i specyficzne podejście do życia Japończyków nie ułatwiają tego procesu. Z każdym rozdziałem było coraz lepiej. Artykuły (?),reportaże są bardzo dobrze napisane, czasami przypominały mi styl M. Szczygła. Najbardziej podobały mi się te związane z awarią w elektrowni jądrowej w Fukushimie oraz wydarzeniami już po. Nie spodziewałem się, że mimo tak dużej odległości w czasie i miejscu mogą przypominać to, co działo się w Czarnobylu. Ostatni reportaż pozostawia z głębokimi przemyśleniami, nadal nie wiem "jaką kartkę bym zostawił na koniec". Gorąco polecam

Zanim zacząłem czytać książkę - przeczytałem opinie, które zniechęcają do sięgnięcia po pozycję. Kiedy zacząłem czytać, potrzebowałem chwili by przyzwyczaić się do tematyki - katastrofy, umieranie i specyficzne podejście do życia Japończyków nie ułatwiają tego procesu. Z każdym rozdziałem było coraz lepiej. Artykuły (?),reportaże są bardzo dobrze napisane, czasami...

4/10 to i tak dużo, robiłam kilka podejść do tej książki, żeby ją dokończyć czytać........forma przekazu i niektóre rozdziały sprawiały, że poprostu męczyłam się z tą książką...

4/10 to i tak dużo, robiłam kilka podejść do tej książki, żeby ją dokończyć czytać........forma przekazu i niektóre rozdziały sprawiały, że poprostu męczyłam się z tą książką...

Smutny reportaż o przemijaniu. Daje do myślenia. Jest dość specyficznie napisany, trochę "poetycko". Według mnie bardzo to pasuje do japońskości ale nie wszystkim siadzie taki styl. Na pewno warto

Smutny reportaż o przemijaniu. Daje do myślenia. Jest dość specyficznie napisany, trochę "poetycko". Według mnie bardzo to pasuje do japońskości ale nie wszystkim siadzie taki styl. Na pewno warto

Książka porusza bardzo trudne tematy i w związku z tym nie będzie do przełknięcia dla każdego.

Książka porusza bardzo trudne tematy i w związku z tym nie będzie do przełknięcia dla każdego.

Książka do czytania małymi porcjami. Zamyka dramat ludzki w krótszych lub dłuższych migawkach. Warto.

Książka do czytania małymi porcjami. Zamyka dramat ludzki w krótszych lub dłuższych migawkach. Warto.

Świetna książka, dużo emocji, zmusza do refleksji

Świetna książka, dużo emocji, zmusza do refleksji