Lekturą kwietnia 2023 w moim, czyli rawskim, Dyskusyjnym Klubie Książki była głośna książka Frédérica Martela, francuskiego człowieka wielu talentów i wielkiej energii - prawnika, politologa, filozofa, socjologa, nauczyciela akademickiego, dziennikarza i pisarza, doktora nauk społecznych, urzędnika państwowego, dyplomaty, no i oczywiście autora książek tłumaczonych na wiele języków świata. Tytuł „Sodoma. Hipokryzja i władza w Watykanie” nie był dla mnie szczególnie pociągający, gdyż o rozbieżnościach między wizerunkiem propagandowym wielkich religii, a rzeczywistym stanem ich kapłanów, w szczególności stojących wysoko w hierarchii, od dawna mam swoje zdanie, więc nie spodziewałem się tutaj żadnego objawienia. Obawiałem się raczej jakiegoś gniota obliczonego na tanią sensację, na wygrywanie poczytności poprzez podgrzewanie antykościelnych i antyklerykalnych nastrojów wywoływanych na całym świecie przez wciąż nowe i nowe wpadki kleru, który niezmiennie się zachowuje, jakby nigdy się niczego z przeszłości nie chciał nauczyć i miał gdzieś nie tylko uczciwość, prawość i dobro, nie tylko głoszone przez siebie hasła, nie tylko dobro samego Kościoła i chrześcijaństwa, ale nawet swoje własne w dłuższej perspektywie czasowej. Zresztą, jeśli ktoś wierzy, że władca państwa czy polityk wysokiej rangi może mieć czyste ręce, to… takie litościwe niedomówienie. A przecież Watykan to nie tylko centrum wiary, ale i stolica państwa, więc…


Do literackiej konsumpcji wybrałem wersję audio w interpretacji Adama Baumana. Już po pierwszych minutach okazało się, że będzie to prawdziwe poznawcze przeżycie, prawdziwa czytelnicza uczta. Może nie w sensie doskonałości stylistycznej, choć narracja jest absolutnie do przyjęcia, ale na pewno w sensie researchu dokonanego przez autora i jego zespół, ogromu włożonej pracy, jej dokumentacji i prezentacji faktów. Prawdziwy pokaz jak należy robić reportaż na trudny temat. „Sodoma” to rezultat 4 lat pracy Martela wspieranego przez całą rzeszę współpracowników, „zbierania informacji w terenie”, co obejmuje w tym wypadku wszystkie kontynenty na których spotykamy katolików, a przede wszystkim dogłębną infiltrację Watykanu ze szczególnym uwzględnieniem zamkniętych dla publiczności prywatnych apartamentów, poufnych szlaków i miejsc spotkań. Autor nie tylko zadbał o umieszczenie w internecie wielkiej ilości materiałów dokumentujących poczynione ustalenia, ale przy każdej informacji, która się pojawia w książce, zaznacza wyraźnie jaki jest stopień jej udokumentowania i pewności. Jeśli już jesteśmy przy wiarygodności samego autora i ostrożności co do dokonywanych przez niego ocen, to najlepiej może o niej świadczyć fakt, że opisując na przykład wyczyny austriackiego arcybiskupa Groëra oceniał wiarygodną liczbę ofiar jego seksualnych zapędów na 1000, gdy tymczasem w internecie (na przykład w Wikipedii),określa się ją na 20000. Jeśli ktoś więc mówi o antyklerykalizmie czy pogoni za sensacją Martela, to delikatnie mówiąc mija się z prawdą. Jego praca to wyniki śledztwa zmierzającego do ocenienia skali patologii trapiących Watykan, ustalenia ich charakteru, przyczyn i mechanizmów nimi rządzących oraz próba wyjaśnienia, dlaczego jest jak jest. Szczególną wartość lektura ma dla polskiego czytelnika. Jak się okazuje w trakcie lektury, jest on w wybranych tematach niemal odcięty od wieści ze świata poprzez autocenzurę, która okazała się niewyobrażalnie skuteczniejsza niż instytucjonalna cenzura komunistów z czasów PRL. Paradoksalnie, gdy rozmawiam z ludźmi, przekonuję się, iż więcej o globalnej sytuacji i problemach Kościoła Katolickiego na świecie wiedzą aktywni wierzący udzielający się w różnych bardziej samodzielnych organizacjach katolickich w dużych miastach niż polegający na ogólnodostępnych mediach antyklerykaliści, o zwykłych ateistach i wierzących nie wspominając. Lata nauki religii w szkole okazują się największym marnowaniem publicznych pieniędzy, jakie można sobie wyobrazić, gdyż absolutna większość zapytanych nie tylko nie potrafi odpowiedzieć na najprostsze pytania o wyznawaną wiarę, ale nawet nie orientuje się w sytuacji wiernych na świecie; nie wie nawet w jakim kraju żyje największa liczba katolików. Sam zresztą też tego nie wiedziałem.

„Sodoma” okazała się fascynującą kopalnią wiedzy o katolicyzmie czasu ostatnich czterech pontyfikatów i, jak każda dobra literatura faktu, nie tylko stricte o nim. Z początku notowałem niezliczone cytaty nadające się na motto tego tekstu, na bon moty czy memy, szokujące i zadziwiające ciekawostki oraz informacje, które mają moc zmieniania poglądów każdego, kto je pozna. Fakty budzące przemyślenia i refleksje, przemyślenia wywołujące własne analizy, refleksje, przywołujące własne skojarzenia i dygresje. Zebrało się tego sporo, ale niczego tutaj nie zamieszczę. Za dużo tego. Wybierając coś subiektywnie wypaczyłbym całość poprzez pominięcie reszty. To po prostu trzeba samemu w całości poznać i przemyśleć. Oczywiście nie ze wszystkimi wnioskami autora trzeba się zgodzić, ale siłą tej książki jest zawarta w niej wiedza. Ostatecznie wnioski i tak każdy musi wysnuć sam. To dzieło dla tych, którzy lubią wiedzieć.

Z książką Frédérica Martela wielu czytelników będzie miało chyba nieco problemów. Mam wrażenie, że zwłaszcza dla humanistów i czytelników przyzwyczajonych do literatury pięknej zwierającej dużo ładnych słów i niewiele konkretów może być trudnością przebrnięcie przez to, co obiektywnie jest zaletą „Sodomy” – przez mnogość dat, nazwisk, faktów. Jeden z klubowiczów zastosował ciekawy eksperyment i czytając wydanie drukiem, gdy czuł się już zablokowany przez te wszystkie dane, przerzucał się na audiobooka i ta zmiana sposobu percepcji go odblokowywała, po czym od nowego rozdziału znów wracał do wersji papierowej.

Głosowanie w klubie miało następujący przebieg: nie podobało się – zero głosów, książka była OK – trzy głosy, była dobra – dwa głosy, bardzo dobra – jeden. Dla mnie była fascynująca, a najbardziej podczas klubowego spotkania zaskoczyło mnie to, że najwyższe poza mną głosy „Sodoma” otrzymała nie od ateistów, ale od wierzących.

Gorąco i z przekonaniem polecam każdemu, kto lubi wiedzieć. To kolejna pozycja na mojej liście must read. Forma audio jest bardzo dobrze zrobiona – lektor w pełni stanął na wysokości zadania, więc jest godną alternatywą dla wydania drukiem.

Lekturą kwietnia 2023 w moim, czyli rawskim, Dyskusyjnym Klubie Książki była głośna książka Frédérica Martela, francuskiego człowieka wielu talentów i wielkiej energii - prawnika, politologa, filozofa, socjologa, nauczyciela akademickiego, dziennikarza i pisarza, doktora nauk społecznych, urzędnika państwowego, dyplomaty, no i oczywiście autora książek tłumaczonych na wiele...

Książka petarda. Absolutny must read.

Książka petarda. Absolutny must read.

Dobra książka. Potrzebna.

Dobra książka. Potrzebna.

Niby wiem, niby widzę, mniej więcej, co się dzieje w kościele, zwłaszcza na naszym polskim podwórku. I można przez ciągłość przypuszczać, że skala hipokryzji i przymykania oczu na niegodne, karalne zachowania wśród kleru sięga nieba... Ale aż tak??? Książka pana Marcela wysysa resztki mojej katolickiej duszyczki (bo do instytucji "kościół" nie chodzę już kilka lat, kontemplując swoją własną formę wiary w transcendent ). Literatura obowiązkowa w dzisiejszym świecie. W trybucie ofiarom wykorzystywania, w trybucie głoszonym splamionym wartościom, dla tych uczciwych wobec siebie i innych, służących dobru wyższemu.

Niby wiem, niby widzę, mniej więcej, co się dzieje w kościele, zwłaszcza na naszym polskim podwórku. I można przez ciągłość przypuszczać, że skala hipokryzji i przymykania oczu na niegodne, karalne zachowania wśród kleru sięga nieba... Ale aż tak??? Książka pana Marcela wysysa resztki mojej katolickiej duszyczki (bo do instytucji "kościół" nie chodzę już kilka lat,...

Dla osób znających ten temat raczej nie ma tu rzeczy sensacyjnych. Jest to dobry reportaż, ale moim zdaniem nieco rozwleczony. Strasznie dużo nazwisk, miejsc i tytułów kościelnych, trudno to wszystko ogarnąć. Do tego niepotrzebne w wielu miejscach bardzo szczegółowe opisy mieszkań/apartamentów dostojników kościelnych, albo miejsc w których autor z tymi dostojnikami się spotykał. Generalnie jednak książka pomaga zrozumieć chorą strukturę najwyższych szczebli władzy kościelnej.

Dla osób znających ten temat raczej nie ma tu rzeczy sensacyjnych. Jest to dobry reportaż, ale moim zdaniem nieco rozwleczony. Strasznie dużo nazwisk, miejsc i tytułów kościelnych, trudno to wszystko ogarnąć. Do tego niepotrzebne w wielu miejscach bardzo szczegółowe opisy mieszkań/apartamentów dostojników kościelnych, albo miejsc w których autor z tymi dostojnikami się...

Ok, kumam, 80% Watykanu to homoseksualiści, ale niekoniecznie potrzebowałem ponad 700 stron do przyswojenia tej wiedzy. Autor bardzo rozwlekle udowadnia swoje tezy; przedstawia niezaprzeczalne dowody (rzetelność to na pewno wielki plus tej książki),ale gdzieś w połowie to najzwyczajniej w świecie zaczyna nużyć. Ileż można! Ciężko było dobrnąć do końca, choć podkreślam, został tu wykonany ogrom dziennikarskiej roboty.

Ok, kumam, 80% Watykanu to homoseksualiści, ale niekoniecznie potrzebowałem ponad 700 stron do przyswojenia tej wiedzy. Autor bardzo rozwlekle udowadnia swoje tezy; przedstawia niezaprzeczalne dowody (rzetelność to na pewno wielki plus tej książki),ale gdzieś w połowie to najzwyczajniej w świecie zaczyna nużyć. Ileż można! Ciężko było dobrnąć do końca, choć podkreślam,...

Dobry reportaż, ale trudny do czytania.

Dobry reportaż, ale trudny do czytania.

Książka pokazuje kto mieszka w Watykanie, skandal, że ludzie jeszcze wierzą w nich.

Książka pokazuje kto mieszka w Watykanie, skandal, że ludzie jeszcze wierzą w nich.

Autor dużo obiecuje, ale po 700 stronach książki mam wrażenie, że może 100 coś przekazuje, reszta to opisy autora z kim rozmawiał, kto mu przekazywał informacje... Co mu powiedzieli to już raczej czytelnik się nie dowie, oprócz ogólnego stwierdzenia, że większość wysoko postawionych księży to praktykujący lub nie homoseksualiści.
Czasami miałam wrażenie że głównym celem autora było pochwalenie się z kim udało mu się spotkać...
Kiedy opisuje spotkania zamiast informacji, faktów dostajemy przymiotniki, które insynuują rzeczy o osobach z którymi rozmawia. Nie potwierdzone insynuacje opierające się na odczuciach autora ...
Książka nie jest zła, czyta się ją łatwo, ale jeżeli ktoś ma nadzieję, że dzięki niej zrozumie mechanizmy rządzące Watykanem to oprócz : "wszystko wynika z homoseksualizmu" raczej nie powinien mieć zbyt dużych oczekiwań.
Wciąż, książce dałam 6 gwiazdek bo na tych 100 stronach przekazane zostały informacje o pontyfikatach 4 papieży, których nie znałam. Mogło to wynikać z faktu, że się tematem nie interesowałam ...

Autor dużo obiecuje, ale po 700 stronach książki mam wrażenie, że może 100 coś przekazuje, reszta to opisy autora z kim rozmawiał, kto mu przekazywał informacje... Co mu powiedzieli to już raczej czytelnik się nie dowie, oprócz ogólnego stwierdzenia, że większość wysoko postawionych księży to praktykujący lub nie homoseksualiści.
Czasami miałam wrażenie że głównym celem...

Interesująca pozycja przybliżająca nam pontyfikaty i osoby ostatnich papieży oraz ogólnie życie kleru przede wszystkim w Watykanie. Szacunkowo 60-70% procent kapłanów to aktywni homoseksualiści oraz krypto-geje. Widzimy hipokryzję w KK, gdzie księża oficjalnie oraz zaciekle walczący z homoseksualizmem w rzeczywistości sami są gejami prowadząc rozwiązłe życie, urządzając orgie i korzystając z usług męskich prostytutek. Autor opisał przy okazji korupcję, liczne afery oraz rozłam w kościele. Obrzydzenie budzi postawa Jana Pawła i Benedykta, latami tuszujących skandale związane z wykorzystywaniem seksualnym dzieci. Dla nich różnica pomiędzy pedofilią a pederastią nie istnieje. Księża gwałcący nieletnich są po prostu homoseksualni, na co w kościele od dawna istnieje przyzwolenie. Autor stawia nawet tezę, popartą oczywiście wyczerpującym researchem, że kapłani hetero mają ogromne trudności w pięciu się po szczeblach kariery. Już w seminarium osoby ze standardową orientacją seksualną napotykają na problemy, bo obowiązuje prawo pierwszej nocy. Księża stojący wyżej w hierarchii bez skrupułów wykorzystują alumnów, chętni czy nie, jest im to obojętne. Dochodzi nawet do gwałtów podczas spowiedzi. Tacy wypaczeni moralnie oraz seksualnie młodzi ludzie zostają kapłanami i krzywdzą dalej- zaklęty krąg. Książka jest nieco trudna w odbiorze, pisarz nie ma lekkiego pióra Overbeeka. Momentami gubiłam się w nazwiskach i wydarzeniach. Mimo tego polecam, dowiedziałam się mnóstwa rzeczy o Franciszku, którego dotychczas jako człowieka nie rozumiałam. Martel wyjaśnia wszystko przystępnie, obiektywnie, z dystansem. Nie jest antyklerykałem ani wrogiem religii katolickiej.

Interesująca pozycja przybliżająca nam pontyfikaty i osoby ostatnich papieży oraz ogólnie życie kleru przede wszystkim w Watykanie. Szacunkowo 60-70% procent kapłanów to aktywni homoseksualiści oraz krypto-geje. Widzimy hipokryzję w KK, gdzie księża oficjalnie oraz zaciekle walczący z homoseksualizmem w rzeczywistości sami są gejami prowadząc rozwiązłe życie, urządzając...