Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo dobrze mi się ją czytało i dużo rzeczy się dowiedziałam. Jedynie w niewielkim stopniu środek był trochę mniej dla mnie interesujący.

Bardzo dobrze mi się ją czytało i dużo rzeczy się dowiedziałam. Jedynie w niewielkim stopniu środek był trochę mniej dla mnie interesujący.

Dobrze mi się ją czytało, natomiast gdybym miała te 12 lat zdecydowanie podobała by mi się bardziej.

Dobrze mi się ją czytało, natomiast gdybym miała te 12 lat zdecydowanie podobała by mi się bardziej.

Patrząc na to, że na okładce jest słowo "niegrzeczna" (i słysząc pewną opinię) myślałam, że będzie to w jakimś stopniu erotyk czy coś w tym stylu. No cóż. Nie jest mi jakoś przykro z tego powodu, ale lekko się zdziwiłam.
Fajnie się czyta, ale historia nie jest jakoś niesamowicie pasjonująca. Osobiście nie lubię zbytnio drugiego Willa (tego od Davida Levithana), ale nie chodzi mi o jego część opowieści tylko o głównego bohatera, który był dla mnie lekko irytujący.
Ogólnie rzecz biorąc - książka mi się podobała, ale szału nie ma.

Patrząc na to, że na okładce jest słowo "niegrzeczna" (i słysząc pewną opinię) myślałam, że będzie to w jakimś stopniu erotyk czy coś w tym stylu. No cóż. Nie jest mi jakoś przykro z tego powodu, ale lekko się zdziwiłam.
Fajnie się czyta, ale historia nie jest jakoś niesamowicie pasjonująca. Osobiście nie lubię zbytnio drugiego Willa (tego od Davida Levithana), ale nie...

Dużo autorów tworzy często bohaterów nieskazitelnych, idealnych, bez wad - natomiast u pana Marcina Szczygielskiego dostrzegam lekką odwrotność do tego: każdy bohater ma wady, żaden nie jest idealny, nawet główni bohaterowie często mają coś na sumieniu, albo zachowują się czasem karygodnie. Nie wiem do końca czemu, ale nie przeszkadza mi to aż tak bardzo.

Wracając do samej książki to miała dość ciekawy wątek, ale oczekiwałam innego zakończenia. Zaskoczyło mnie to co się okazało na koniec i nawet częściowo rozumiem takie wytłumaczenie.
Początek jest dosyć nudny, a główny wątek pojawia się dopiero prawie w połowie; jednak czym dalej w las tym lepiej. Książka ma dość powolne tempo, ale razem z trwaniem historii coraz więcej się dzieje i coraz bardziej nas wciąga. Polecam tę lekturę, ale raczej nie dla osób które dopiero zaczęły czytać, gdyż mozolny początek może trochę rozczarować i znudzić.

Dużo autorów tworzy często bohaterów nieskazitelnych, idealnych, bez wad - natomiast u pana Marcina Szczygielskiego dostrzegam lekką odwrotność do tego: każdy bohater ma wady, żaden nie jest idealny, nawet główni bohaterowie często mają coś na sumieniu, albo zachowują się czasem karygodnie. Nie wiem do końca czemu, ale nie przeszkadza mi to aż tak bardzo.

Wracając do samej...

Nie mam pojęcia na ile to ocenić. Jest to jednak pierwsza książka o gejach na której się nie zawiodłam. Najlepszą postacią jest dla mnie oczywiście babcia. Jej wypowiedzi muszę sobie gdzieś zapisać. XD

Nie mam pojęcia na ile to ocenić. Jest to jednak pierwsza książka o gejach na której się nie zawiodłam. Najlepszą postacią jest dla mnie oczywiście babcia. Jej wypowiedzi muszę sobie gdzieś zapisać. XD

Bardzo przyjemnie się czyta. Jednak trochę rzeczy nie zostało wyjaśnionych: m.in. to dlaczego Leon pokłócił się z rodzicami i co zaszło między nim, a Konradem. Mam nadzieję, że w drugim tomie trochę się wyjaśni.

Bardzo przyjemnie się czyta. Jednak trochę rzeczy nie zostało wyjaśnionych: m.in. to dlaczego Leon pokłócił się z rodzicami i co zaszło między nim, a Konradem. Mam nadzieję, że w drugim tomie trochę się wyjaśni.