More Happy Than Not. Raczej szczęśliwy niż nie

"serce pamięta to, co wyparł umysł"

wiecie czemu w micie o Prometeuszu sęp wyjada mu wątrobę? ponieważ Grecy uważali, że to tam składowana jest miłość - we uwspółcześnionej wersji sęp atakowałby jego serce. ta książka trochę tak atakuje serce.

pierwszą książką Adama Silvera było - oczywiście - Nasz ostatni dzień; gdzie (szczególnie znając tytuł po angielsku) zakończenie jest wiadome, ale człowiek ma poczucie, że może jednak nie, że może coś się zmieni, że pojawi się coś, co zaprzeczy wszystkiemu, co do tej pory się przeczytało. gdy czytałam NOD towarzyszył mi strach, fizyczny ból w klatce piersiowej, poczucie, że ta "fajna" część zaraz się skończy i przyjdzie ból, potworny ból. tutaj momentami zapominałam o tym (pozwalałam sobie na zapomnienie?), po czym jak odbita piłka wracała w mojej głowie kwestia Leteo i waliła w twarz.

już będąc w jednej trzeciej książki, miałam poczucie, że to może być książka, gdzie być może zarwę noc, aby skończyć czytanie; rzadko która książka wciąga mnie tak bardzo.

podczas czytania Nasz ostatni dzień miałam poczucie, że "hits too close to home", jest zbyt znajome, zbyt uczucia są bliskie, jakby ktoś wyjął pewne kwestie z mojego życia; tutaj było tak samo.
na 43% zapisałam "rozumiem cię Aaron, mam nadzieję, że będziesz mieć szansę żyć w prawdzie i mam nadzieję, że jeśli nie szczęście, to chociaż da ci ona ukojenie"
cóż.

51% - "to nie jest dobra książka, aby czytać ją, kiedy jest się w samotnym momencie swojego życia, zastanawiając się, czy dobrze się robi, godząc się na to, że ludzie odchodzą z twojego życia, gdy szczególnie ich potrzebujesz
gdy zastanawiasz się, czy twoje szczęśliwe zakończenie ich potrzebuje, czy dasz bez nich radę
gdy walczysz z chęcią, aby walczyć o nich, jak oni nie walczyliby o ciebie"
czasem trzeba pozwolić ludziom odejść, przestać wierzyć w mity jakie wykreowaliśmy wokół nich. i nie ma w tym nic złego, wszechświat nie stoi w miejscu. ale to nie umniejsza tego bólu. to też książka o tym bólu i pragnieniu, aby zniknął; aby zniknęło to, co wywołuje cierpienie.

53% - "czytać tę książkę, gdy to boli w klatce, gdy chce się płakać, a ty czytasz w salonie, obok innych? a książka to wyzwanie, bo budzi bliskie emocje, rozgorzewa ogniem w środku
to nie znaczy, że ma ona przełożenie jeden - jeden, nawet nie blisko, ale pewne emocje są uniwersalne, po prostu - ludzkie. ta książka ma sama w sobie pełno emocji, a jeszcze więcej ich budzi."

to książka o godzeniu się. z samym sobą, ze wszechświatem, chociaż pogodzenie się czy prawda nie zawsze mogą być łatwe dla nas czy dla innych. jednak co przyjdzie z życia w kłamstwie? jest różnica między "przyjąć do wiadomości", "zaakceptować" a "pogodzić się". ma się świadomość pewnych rzeczy, ich niezmienialności, ale zarazem dochodzi aspekt emocjonalny - podejścia do prawdy.

miałam w życiu może trzy razy poczucie, że hej, ten autor? chce przeczytać wszystko co kiedykolwiek napisał. to rzadkość, zwykle autor to po prostu... autor. ktoś nad kim przechodzę do codzienności, liczy się powieść. ale tutaj? chce wszystko. czuje się jakby ktoś widział odbicie mojej duszy, zebrał je do miski, wypłukał emocje w ich czystej, bez osobowej postaci i wplótł w słowa. wiem, że nie jestem w tym sama, że pełno osób poczuło to samo, ale to pocieszające. że nie jestem w tym sama, że ktoś czuje to, co ja, chociaż wolałabym, żeby nie było cierpienia. żeby nikt nie cierpiał.
to jak z tą piosenką, którą słyszysz, a chociaż głos jest inny, wiesz, że mógłbyś wyśpiewać ją słowo po słowie - chociaż słowa nie są twoje, to przekaz, emocje, są tak bliskie, jakbyś to ty to napisał. to ta książka dała mi podobne uczucia.

zastanawiam się, czy tylko mi się tak wydaje, ale miałam wrażenie, że ta książka to równ ież (utajniona) krytyka terapii konwersyjnej - i jej nieskuteczności, a jedyne, co przynosi, to zbędne cierpienie. nie jest w stanie zmienić rzeczywistości.

Adam Silvera potrafi tworzyć realistyczne postaci, bez zarzucania odbiorcy lore czy historią połowy życia; większość opiera się na emocjach, przeżyciach. umie sprawić, żeby czytelnik czuł bliskość do bohaterów.
zarazem jego pióro jest lekkie, nie męczy czytanie, a zarazem nie jest to książka dla dzieci, jej styl też taki nie jest; jest świadomość nastolatka czy młodego dorosłego, który jest docelowym odbiorcą.

przed pójściem spać prosiłam o dobre zakończenie - tyle że dla książki - dla Aarona - czy dla siebie? i czym jest dobre zakończenie.

"serce pamięta to, co wyparł umysł"

wiecie czemu w micie o Prometeuszu sęp wyjada mu wątrobę? ponieważ Grecy uważali, że to tam składowana jest miłość - we uwspółcześnionej wersji sęp atakowałby jego serce. ta książka trochę tak atakuje serce.

pierwszą książką Adama Silvera było - oczywiście - Nasz ostatni dzień; gdzie (szczególnie znając tytuł po angielsku) zakończenie...

Adam Silvera bawi się z czytelnikiem. Nic nie jest tym, czy się wydaje. Świetny debiut.

Adam Silvera bawi się z czytelnikiem. Nic nie jest tym, czy się wydaje. Świetny debiut.

To trzecia książka Silvera jaką czytam i przyznam, że czuć było, że ta była jego debiutem. Nie była zła, trzymała poziom, ale stylistycznie trochę gorsza niż reszta. Jeśli chodzi o temat - ponownie bardzo ciekawy, zasiewa ziarno w naszym umyśle, dobrze opisani bohaterowie i problematyka, wszystko na swoim miejscu jak to u Silvera. Mamy postawione pytania, czy wymazanie wspomnień może być rozwiązaniem? Czy zmieni to człowieka? Zdecydowanie autor trafi do listy moich ulubionych, ale jedno muszę zauważyć, czytając wszystkie trzy książki w jednym roku, widzę podobieństwo głównych bohaterów do siebie. Wada drobna, dość powszechna u pisarzy, dlatego tak tylko o niej napomykam i ocena się przez to nie zmienia.

To trzecia książka Silvera jaką czytam i przyznam, że czuć było, że ta była jego debiutem. Nie była zła, trzymała poziom, ale stylistycznie trochę gorsza niż reszta. Jeśli chodzi o temat - ponownie bardzo ciekawy, zasiewa ziarno w naszym umyśle, dobrze opisani bohaterowie i problematyka, wszystko na swoim miejscu jak to u Silvera. Mamy postawione pytania, czy wymazanie...

Bardzo dobra, ale też i smutna historia. Ogólnie polecam :)

Bardzo dobra, ale też i smutna historia. Ogólnie polecam :)

Adam Silvera nie boi się poruszać ważnych tematów w książkach dla młodzieży i robi to w prosty, dosadny sposób, ale trafiający do czytelnika. "Raczej szczęśliwy" to historia chłopca poszukującego siebie, swojej tożsamości, chłopaka z problemami, który stara się zmierzyć z codziennością. To książka o tolerancji, akceptacji, homoseksualizmie, śmierci. Momentami historia chaotyczna, momentami bohaterowie wkurzający, a Aaron jest z tych, co to sami nie wiedzą, czego chcą. Ale takie zagubienie się i odkrywanie siebie jest chyba czymś naturalnym u nastolatków. Ostatecznie nie przeszkadzało mi to, ale znacznie obniżyło moją ocenę. Chyba wolałabym, żeby książka była bardziej poukładana. Zdecydowanie na plus ukazanie okolicy i społeczności, w której mieszka Aaron: biednej, nietolerancyjnej, z problemami (wczesna ciąża, narkotyki, bójki). Podsumowując, myślę że ta książka to udany debiut Adama Silvery i ma ogromne szanse spodobać się głównie młodzieży, choć i dorosły czytelnik znajdzie tu coś dla siebie.

Adam Silvera nie boi się poruszać ważnych tematów w książkach dla młodzieży i robi to w prosty, dosadny sposób, ale trafiający do czytelnika. "Raczej szczęśliwy" to historia chłopca poszukującego siebie, swojej tożsamości, chłopaka z problemami, który stara się zmierzyć z codziennością. To książka o tolerancji, akceptacji, homoseksualizmie, śmierci. Momentami historia...

Miałem problem z oceną tej książki. Ostatecznie daję 6. Przyznam szczerze że NASZ OSTATNI DZIEŃ Adama Silvera bardziej się podobał. Adam porusza w swej książce temat akceptacji - tolerancji. To bardzo ważne gdyż wiemy jak z nią bywa różnie i jak bardzo ważne jest wyczulić społeczeństwo na to że są wśród nas ludzie kochający i myślący inaczej jak my. Psychika tak młodego człowieka jak Aron dopiero się kształtuje i przykre doświadczenia z lat dzieciństwa mogą potem zle wpływać na jego dorosłe życie.

Miałem problem z oceną tej książki. Ostatecznie daję 6. Przyznam szczerze że NASZ OSTATNI DZIEŃ Adama Silvera bardziej się podobał. Adam porusza w swej książce temat akceptacji - tolerancji. To bardzo ważne gdyż wiemy jak z nią bywa różnie i jak bardzo ważne jest wyczulić społeczeństwo na to że są wśród nas ludzie kochający i myślący inaczej jak my. Psychika tak młodego...

Powiem tak, myślałam, że będzie to kolejna młodzieżówka z lekkim dramatem którą szybko i przyjemnie się czyta... otóż nie tym razem. Genialna książka. Mówi o tak wielu problemach ludzi a szczególnie nastolatków o których ciężko rozmawiać lub usłyszeć w tych czasach, no bo rzadko ktoś docieka czemu ktoś popełnił samobójstwo tak jak tu dociekają bliscy Arona. Pokazany jest tutaj ból związany ze stratą bliskiej osoby, z poznaniem samego siebie, swoich pragnień i uczuć, ból ten kumuluje strach przed okropnym światem np. mała akceptacja od środowiska na homoseksualizm. Jest to książka warta do przeczytania, ale ostrzegam nie jest to typowa książka z happy endem tylko książka, która pokazuje realia, konsekwencje złych wyborów, tak jak pójście na skróty przez Arona i zapomnienie bycia gejem a w skutku dostania amnezji następczej bo tak dążył do zapomnienia, że się w tym zatracił i pożałował i skończył nie happy endem tak jak każdy by chciał bo jest to fajny chłopak tylko skończył tak jak każdy. Książka MUST HAVE!
ZIUTIX

Powiem tak, myślałam, że będzie to kolejna młodzieżówka z lekkim dramatem którą szybko i przyjemnie się czyta... otóż nie tym razem. Genialna książka. Mówi o tak wielu problemach ludzi a szczególnie nastolatków o których ciężko rozmawiać lub usłyszeć w tych czasach, no bo rzadko ktoś docieka czemu ktoś popełnił samobójstwo tak jak tu dociekają bliscy Arona. Pokazany jest...

6,5/10
Do tej pory chyba najlepsza książka Silvery, jaką przeczytałem, ale stwierdzam, że nie jestem największym fanem jego powieści. Fabuła mnie nie porwała, chociaż przyznam, że cały pomysł jest naprawdę ciekawy, a bohater jest naprawdę dobrze wykreowany. Ma ciekawą historię (ostrzegam, bardzo smutną), a jego przyjaciele także są interesującymi postaciami.
Określiłbym „More happy than not” jako dobrą młodzieżówkę, ale nie najlepszą, jaką dane mi było czytać

6,5/10
Do tej pory chyba najlepsza książka Silvery, jaką przeczytałem, ale stwierdzam, że nie jestem największym fanem jego powieści. Fabuła mnie nie porwała, chociaż przyznam, że cały pomysł jest naprawdę ciekawy, a bohater jest naprawdę dobrze wykreowany. Ma ciekawą historię (ostrzegam, bardzo smutną), a jego przyjaciele także są interesującymi postaciami.
Określiłbym...

Godzinę po przeczytaniu książki - wow.
Parę godzin po przeczytaniu książki - wow. Dlaczego to się tak skończyło?
Parę dni po przeczytaniu książki - wow. Dlaczego nie można być w pełni szczęśliwym?
Teraz - Dlaczego nigdy nie zrozumiem świata i tego, jak działa? Dlaczego praktycznie nic nie możemy zrobić z tym, jak niesprawiedliwy jest?

Ta książka jest przepełniona pozornym szczęściem i smutkiem. Chyba najgorsze combo, o jakim można czytać. No bo główny bohater jest szczęśliwy – udany związek, nowa przyjaźń, a brak pieniędzy nie przeszkadza mu w codziennym życiu. Dlaczego więc ciągle ma wrażenie, że czegoś mu brakuje?

Aaron jest na dobrej drodze do ułożenia sobie życia na nowo po samobójstwie swojego ojca i jak już wspomniałam, pomagają mu w tym dziewczyna i nowy znajomy. Jednak staje się coś, czego nikt się nie spodziewał i chłopak stanie przed jedną z najważniejszych decyzji w swoim życiu. Uda mu się być „raczej szczęśliwym niż nie”?

Spodobała mi się autentyczność tej książki – życie bohaterów, a w szczególności przedstawione otoczenie – osiedle, na którym żyli i ludzie z tamtejszej społeczności, to, jak spędzali czas wolny, siedząc razem i grając w różne gry, przypomniało mi o moim dzieciństwie i czasie spędzonym pod blokiem na trzepaku albo placach zabaw w okolicy! Pomysł na fabułę mega ciekawy! Polecam 🥰✨

Godzinę po przeczytaniu książki - wow.
Parę godzin po przeczytaniu książki - wow. Dlaczego to się tak skończyło?
Parę dni po przeczytaniu książki - wow. Dlaczego nie można być w pełni szczęśliwym?
Teraz - Dlaczego nigdy nie zrozumiem świata i tego, jak działa? Dlaczego praktycznie nic nie możemy zrobić z tym, jak niesprawiedliwy jest?

Ta książka jest przepełniona pozornym...

"More Happy Than Not. Raczej szczęśliwy niż nie" to debiutancka powieść Adama Silvery. Nie jest to jednak moja pierwsza książka autora po którą sięgam, więc wiedziałem czego mogę się spodziewać.

Aaron mimo niełatwego startu we wczesną dorosłość, dobrze sobie radzi. Po śmierci ojca jego rodzina stara się wyjść na prostą, a on dnie spędza ze swoimi przyjaciółmi i dziewczyną Genevieve. Gdy poznaje Thomasa, nastolatka mieszkającego kilka przecznic dalej, z którym szybko się zaprzyjaźnia, cieszy się, że odnalazł prawdziwego przyjaciela, jednak to nie koniec problemów, którym musi stawić czoło.

Bohater żyje w mieście w którym działa Instytut Leto – organizacja, która umożliwia wymazanie pamięci, aby zapomnieć o przykrych wydarzeniach. Ten aspekt przypomina mi nieco wątek z Księgi Zapomnianych Żyć w których oprawianie książek działało w podobny sposób.
Fabuła tej książki mnie mocno zaskoczyła – jest tu jeden główny zwrot akcji, który zmienia całe postrzeganie fabuły i sprawia, że na wydarzenia, których już byliśmy świadkami, pada nowe światło. Muszę przyznać, że bardzo mi się ten zabieg podobał i sprawił, że nie mogłem oderwać się od tej historii do momentu, aż poznałem jej zakończenie.
Lubię w książkach autora to, że często i gęsto nawiązuje do popkultury – znajdziemy tutaj np. wzmianki o Star Wars czy o różnych komiksach, a to do mnie, jako fana obu tych rzeczy bardzo przemawia.

Sięgając po tę historię nie spodziewałem się bardzo poważnej fabuły, a raczej nastoletnich problemów po których autor się porusza. Taką też książkę otrzymałem, jednak Adam Silvera porusza w niej bardzo ważne tematy, które nie są nowością w jego książkach – samoakceptację, czerpanie z życia pełnymi garściami i wsparcie bliskich, które jest nieocenione przy rozwiązywaniu wszelkich problemów. Widać tu piękną przyjaźń i poszukiwanie swego ja w momencie, gdy innym nie odpowiada to kim jesteś.

Dobrze bawiłem się z tą historią i mimo że Nasz Ostatni Dzień autora podobał mi się nieco bardziej, tę historię również zapamiętam pozytywnie. Z pewnością sięgnę również po pozostałe pozycje autora, których jeszcze nie czytałem. Jeśli chcecie poznać lekką, nieco nastoletnią, ale wciąż wartościową historię to zachęcam Was do sięgnięcia po ten tytuł.

"More Happy Than Not. Raczej szczęśliwy niż nie" to debiutancka powieść Adama Silvery. Nie jest to jednak moja pierwsza książka autora po którą sięgam, więc wiedziałem czego mogę się spodziewać.

Aaron mimo niełatwego startu we wczesną dorosłość, dobrze sobie radzi. Po śmierci ojca jego rodzina stara się wyjść na prostą, a on dnie spędza ze swoimi przyjaciółmi i dziewczyną...