Will Grayson, Will Grayson

Uważam, że obu autorów stać na znacznie więcej i troszkę się zawiodłam na tej książce, ale dobrze i szybko się ją czyta.

Uważam, że obu autorów stać na znacznie więcej i troszkę się zawiodłam na tej książce, ale dobrze i szybko się ją czyta.

Pokaż mimo to

Lekka, przyjemna książka o nastoletniej miłości, odkrywaniu siebie i przyjaźni. Pierwsze rozdziały były trochę nudne, ale dałem historii drugą szansę. Nie zawiodłem się, zakończenie było nawet satysfakcjonujące. Największą wadą książki jest rozłożenie akcji - są rozdziały, które strasznie się dłużą, żeby następnie przeplatać się ze zbyt szybkim rozwojem akcji. Ogólnie to poleca nawet.

Lekka, przyjemna książka o nastoletniej miłości, odkrywaniu siebie i przyjaźni. Pierwsze rozdziały były trochę nudne, ale dałem historii drugą szansę. Nie zawiodłem się, zakończenie było nawet satysfakcjonujące. Największą wadą książki jest rozłożenie akcji - są rozdziały, które strasznie się dłużą, żeby następnie przeplatać się ze zbyt szybkim rozwojem akcji. Ogólnie to...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

W tej książce mamy dwóch bohaterów, którzy mają na imię Will Grayson. Kolejne rozdziały widzimy raz z perspektywy jednego, a raz drugiego. Nie są podpisane, jednak historia jednego z Willów jest pisana w całości z małej litery, pokazując, że on sam ocenia siebie tak nisko, że na wielką nie zasługuje, a także to, że więcej przekazuje on za pomocą klawiatury niż na żywo. Jest to niecodzienny zabieg, ale w pewnym momencie po prostu przyzwyczaiłam się do braku tych wielkich liter. Każdy z Willów się różni, każdy ma swoje nastoletnie problemy, jednak w pewnym momencie ich historia się łączy, a finał ma ona w cudownym musicalu.

Obaj Wille poszukują siebie. Są trochę wyalienowani, ale w głębi siebie pragną czegoś więcej.. i przez całą tę powieść to odkrywają. Książka ta w naprawdę lekki sposób porusza szerokie spektrum tematów, nie zawsze łatwych, jak homoseksualizm, czy radzenie sobie z depresją. Opowiada też o nastoletniej miłości i najpiękniej jak się da o przyjaźni! Rozczulała mnie ta pozycja na każdym kroku, a w prowadzenie tam genialnej postaci Kruchego, który jest tak istotny, że momentami kradnie show głównych bohaterów, było najlepszym co się mogło tej książce przydarzyć.

Podsumowując, jest to bardzo ciepła opowieść o nastolatkach, poruszająca momentami trudne tematy i doprowadzająca do wzruszenia. Bardzo kibicowałam wszystkim bohaterom, żeby w chaosie życia, udało im się siebie samych w pełni zrozumieć. Polecam sięgnąć nie tylko nastolatkom! Bo przekazuje wartości uniwersalne.

https://niezwykle-slowa.blogspot.com/2020/01/181-will-grayson-will-grayson.html

W tej książce mamy dwóch bohaterów, którzy mają na imię Will Grayson. Kolejne rozdziały widzimy raz z perspektywy jednego, a raz drugiego. Nie są podpisane, jednak historia jednego z Willów jest pisana w całości z małej litery, pokazując, że on sam ocenia siebie tak nisko, że na wielką nie zasługuje, a także to, że więcej przekazuje on za pomocą klawiatury niż na żywo. Jest...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Po raz pierwszy w życiu miałam przyjemność czytania tak świetnej książki jaką jest „Will Grayson, Will Grayson” autorstwa duetu Johna Greena i Davida Levithana. Głównymi bohaterami tej powieści są dwaj nastolatkowe, którzy tak samo się nazywają ale są z dwóch różnych światów. A ich imię brzmi: Will Grayson. Chłopcy nie znali się. Jednakże jak to życie bywa przewrotne i spotkali się nie spodziewając się tego. Przyjaciel pierwszego Willa Graysona -Kruchy Cooper- pod czas tego spotkania poznał drugiego Willa. Później okazało się, że obaj są gejami i po rozmowie postanowili się ze sobą spotykać jako para. Mimo to pierwszy Will nie potrafił cieszyć się szczęściem przyjaciela i czuł się odtrącony przez zainteresowanie swojego jedynego kumpla swoim chłopakiem. Jednak gdy dociera do niego fakt, że istnieje dziewczyna o imieniu Jane i że ją bardzo kocha zmieniło się jego spojrzenie na świat. Pod koniec książki czytelnik dowiaduje się, że drugi Will zerwał z Kruchym. Jednakże pierwszy Will przychodzi z pomocą swojemu imiennikowi i podczas musicalu Kruchego nastolatkowe godzą się.
Słowem podsumowującym książkę czyta się naprawdę bardzo szybko i przyjemnie. Najbardziej w niej podobało się to, że w jej treści poruszany jest temat homoseksualizmu. I co najlepsze, że jeden z głównych bohaterów jest jednym z nich. A najbardziej satysfakcjonuje mnie fakt, że drugoplanowi bohaterzy akceptują to, że jeden z kolegów ze szkoły jest gejem choć nie wszyscy. Polecam przeczytać tą książkę z całego serca każdemu.

Po raz pierwszy w życiu miałam przyjemność czytania tak świetnej książki jaką jest „Will Grayson, Will Grayson” autorstwa duetu Johna Greena i Davida Levithana. Głównymi bohaterami tej powieści są dwaj nastolatkowe, którzy tak samo się nazywają ale są z dwóch różnych światów. A ich imię brzmi: Will Grayson. Chłopcy nie znali się. Jednakże jak to życie bywa przewrotne i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Szczerze mówiąc to początek książki strasznie mnie znudził i straciłam chęci na czytanie jej, ale dałam jej szansę i nie żałuję. Bardzo podoba spodobał mi się sposób w jaki napisana jest ta książka. Porusza bardzo ważne tematy. Bardzo serdecznie polecam.

Szczerze mówiąc to początek książki strasznie mnie znudził i straciłam chęci na czytanie jej, ale dałam jej szansę i nie żałuję. Bardzo podoba spodobał mi się sposób w jaki napisana jest ta książka. Porusza bardzo ważne tematy. Bardzo serdecznie polecam.

Pokaż mimo to

To książka nie tylko dla młodzieży, mimo iż o młodzieży, o dojrzewaniu, uczuciach,
przyjaźni, odkrywaniu swojej seksualności i preferencji. Green utrzymuje poziom. Jego książki pomagają zrozumieć świat nastolatków, ich problemy, dylematy, na których my dorośli często nie zauważamy.

To książka nie tylko dla młodzieży, mimo iż o młodzieży, o dojrzewaniu, uczuciach,
przyjaźni, odkrywaniu swojej seksualności i preferencji. Green utrzymuje poziom. Jego książki pomagają zrozumieć świat nastolatków, ich problemy, dylematy, na których my dorośli często nie zauważamy.

Pokaż mimo to

Dwóch Willów, w dodatku Willow Graysonów to mieszanka wybuchowa. Nigdy wcześniej się nie spotkali, ale gdy juz do ich przypadkowego spotkania doszło, to losy jednego i drugiego na zawsze się odmieniły.
Książka jak na książkę młodzieżową dobra, pouczająca, mądra, posiadająca poczucie humoru. W pewnym momencie się pogubiłam, o co chodzi, gdzie jak Will z tym, skoro nie może tak być, bo przecież mówił co innego.
No tak, ale później mój mózg wrócił na właściwie tory i ogarnął, który Will jest którym.
Jeżeli chodzi o treść na plus, ale zakończenie... hmm.. spodziewałam się czegoś innego, nieco rozczarowujące, ale tylko nieco. Pozycja zdecydowanie lekka, przyjemna, szybko się książkę czyta, autorzy wiedzą jak zainteresować czytelnika, do podsumowania nie wrzucę, ale mega doceniam. Fajna odskocznia od kryminałów i thrillerów.

Dwóch Willów, w dodatku Willow Graysonów to mieszanka wybuchowa. Nigdy wcześniej się nie spotkali, ale gdy juz do ich przypadkowego spotkania doszło, to losy jednego i drugiego na zawsze się odmieniły.
Książka jak na książkę młodzieżową dobra, pouczająca, mądra, posiadająca poczucie humoru. W pewnym momencie się pogubiłam, o co chodzi, gdzie jak Will z tym, skoro nie może...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Will Grayson, Will Grayson" to książka dobra, ale nie idealna. Zawiodło mnie trochę zakończenie, gdyż spodziewałam się czegoś innego. Mimo to polecam.

"Will Grayson, Will Grayson" to książka dobra, ale nie idealna. Zawiodło mnie trochę zakończenie, gdyż spodziewałam się czegoś innego. Mimo to polecam.

Pokaż mimo to

Książka autorstwa dwóch pisarzy zgodnie z oczekiwaniami zapewniła odpowiednią dawkę humoru i interesujących zagadnień, o których chce się czytać.

Książka autorstwa dwóch pisarzy zgodnie z oczekiwaniami zapewniła odpowiednią dawkę humoru i interesujących zagadnień, o których chce się czytać.

Pokaż mimo to

Na początku jakoś bardzo mnie nie ciągnęło do tej książki, ale jako że trafiła się okazja i znalazłam ją na wyprzedaży w Tesco za śmiesznie niską cenę, to pomyślałam, że co mi tam, nawet jak mi się nie spodoba, to nie będzie mi szkoda zmarnowanych pieniędzy. No i mi nie szkoda...

A, i tak na start wspomnę, że nie przeczytałam całej książki, poddałam się na stronie 176, co na pozycję liczącą stron 360 jest praktycznie połową, więc taka znajomość treści chyba już daje mi prawo do tego, aby się wypowiedzieć. (Może popełniam błąd i powinnam dotrwać do końca, żeby sprawiedliwie to ocenić, ale nie mam na to chęci i siły, także proszę o wybaczenie, jeśli okazałam się ignorancją w stosunku do całości książki.)

Pierwsza rzecz, która mi się nie spodobała i od razu rzuciła mi się w oczy, to narracja: pierwszoosobowa i w czasie teraźniejszym. Chociaż to akurat moja osobista preferencja, a nie wada samej książki. Kolejną rzeczą był styl pisania pana Levithana. Nie wiem, może to miała być jakaś artystyczna awangarda, ale mnie niekorzystanie z wielkich liter i zapis dialogów niczym w wattpadowym fanfiku wyjątkowo niskich lotów zwyczajnie boli, nie kupuję tego. Kolejnym problemem związanym z tym autorem jest dla mnie "jego" Will. Ja rozumiem, że to człowiek z problemami psychicznymi, ale jego bezgraniczna bezczelność i cynizm mnie potwornie irytowały, i to do tego stopnia, że za każdym razem, gdy rozdział był pisany z jego perspektywy, miałam ochotę go zwyczajnie pominąć. Zresztą wszyscy bohaterowie w tej książce mnie drażnili. No dobrze, może poza tym drugim Willem, on był całkiem znośny. No a Kruchy był jak dla mnie za bardzo przerysowany i wyolbrzymiony. Zakładam, że o to właśnie autorom chodziło, ale to nie zmienia faktu, że nie polubiłam się z nim (choć trzeba mu przyznać, że był dobrym przyjacielem, w przeciwieństwie do Maury, która była okropna). Sama fabuła była zwyczajnie nudna, aż do połowy książki nie było momentu, który by mnie autentycznie wciągnął, dlatego uznałam, że nie ma sensu tracić na to czasu.

Dobrze, ale ta książka miała nie tylko złe strony, właśnie dlatego oceniłam ją na 5/10, choć planowałam nieco niżej. Tą dobrą stroną jest sposób pisania Johna Greena. Żarty pojawiające się w częściach pisanych przez niego sprawiały, że nieraz naprawdę szczerze się zaśmiałam. Ogólnie pisał dość przyjemnym językiem i sprawił, że trochę znośniej mi się przez to wszystko brnęło.

Na temat głębi i znaczenia filozoficznego tej pozycji nie będę się wypowiadać, bo w tej części,. którą udało mi się przeczytać, na nic takiego nie zwróciłam szczególnej uwagi, a nawet jeśli, to nic z tego nie zapamiętałam.

Na początku jakoś bardzo mnie nie ciągnęło do tej książki, ale jako że trafiła się okazja i znalazłam ją na wyprzedaży w Tesco za śmiesznie niską cenę, to pomyślałam, że co mi tam, nawet jak mi się nie spodoba, to nie będzie mi szkoda zmarnowanych pieniędzy. No i mi nie szkoda...

A, i tak na start wspomnę, że nie przeczytałam całej książki, poddałam się na stronie 176, co...

więcej

mniej

Pokaż mimo to