Will Grayson, Will Grayson

Na początku jakoś bardzo mnie nie ciągnęło do tej książki, ale jako że trafiła się okazja i znalazłam ją na wyprzedaży w Tesco za śmiesznie niską cenę, to pomyślałam, że co mi tam, nawet jak mi się nie spodoba, to nie będzie mi szkoda zmarnowanych pieniędzy. No i mi nie szkoda...

A, i tak na start wspomnę, że nie przeczytałam całej książki, poddałam się na stronie 176, co na pozycję liczącą stron 360 jest praktycznie połową, więc taka znajomość treści chyba już daje mi prawo do tego, aby się wypowiedzieć. (Może popełniam błąd i powinnam dotrwać do końca, żeby sprawiedliwie to ocenić, ale nie mam na to chęci i siły, także proszę o wybaczenie, jeśli okazałam się ignorancją w stosunku do całości książki.)

Pierwsza rzecz, która mi się nie spodobała i od razu rzuciła mi się w oczy, to narracja: pierwszoosobowa i w czasie teraźniejszym. Chociaż to akurat moja osobista preferencja, a nie wada samej książki. Kolejną rzeczą był styl pisania pana Levithana. Nie wiem, może to miała być jakaś artystyczna awangarda, ale mnie niekorzystanie z wielkich liter i zapis dialogów niczym w wattpadowym fanfiku wyjątkowo niskich lotów zwyczajnie boli, nie kupuję tego. Kolejnym problemem związanym z tym autorem jest dla mnie "jego" Will. Ja rozumiem, że to człowiek z problemami psychicznymi, ale jego bezgraniczna bezczelność i cynizm mnie potwornie irytowały, i to do tego stopnia, że za każdym razem, gdy rozdział był pisany z jego perspektywy, miałam ochotę go zwyczajnie pominąć. Zresztą wszyscy bohaterowie w tej książce mnie drażnili. No dobrze, może poza tym drugim Willem, on był całkiem znośny. No a Kruchy był jak dla mnie za bardzo przerysowany i wyolbrzymiony. Zakładam, że o to właśnie autorom chodziło, ale to nie zmienia faktu, że nie polubiłam się z nim (choć trzeba mu przyznać, że był dobrym przyjacielem, w przeciwieństwie do Maury, która była okropna). Sama fabuła była zwyczajnie nudna, aż do połowy książki nie było momentu, który by mnie autentycznie wciągnął, dlatego uznałam, że nie ma sensu tracić na to czasu.

Dobrze, ale ta książka miała nie tylko złe strony, właśnie dlatego oceniłam ją na 5/10, choć planowałam nieco niżej. Tą dobrą stroną jest sposób pisania Johna Greena. Żarty pojawiające się w częściach pisanych przez niego sprawiały, że nieraz naprawdę szczerze się zaśmiałam. Ogólnie pisał dość przyjemnym językiem i sprawił, że trochę znośniej mi się przez to wszystko brnęło.

Na temat głębi i znaczenia filozoficznego tej pozycji nie będę się wypowiadać, bo w tej części,. którą udało mi się przeczytać, na nic takiego nie zwróciłam szczególnej uwagi, a nawet jeśli, to nic z tego nie zapamiętałam.

Na początku jakoś bardzo mnie nie ciągnęło do tej książki, ale jako że trafiła się okazja i znalazłam ją na wyprzedaży w Tesco za śmiesznie niską cenę, to pomyślałam, że co mi tam, nawet jak mi się nie spodoba, to nie będzie mi szkoda zmarnowanych pieniędzy. No i mi nie szkoda...

A, i tak na start wspomnę, że nie przeczytałam całej książki, poddałam się na stronie 176, co...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

DObrze wspominam tę książkę i mimo jej depresyjnych motywów - pozostawiła we mnie jakiś taki płomyczek pozytywnej energii.

DObrze wspominam tę książkę i mimo jej depresyjnych motywów - pozostawiła we mnie jakiś taki płomyczek pozytywnej energii.

Pokaż mimo to

Zdecydowanie jedna z lepszych pozycji. Obaj Willowie (nie mam pojęcia jak to odmienić) są bohaterami złożonymi i nie są prostolinijni jak często zdarza się w literaturze młodzieżowej. Do tego drugi plan jest bardzo dobrze poprowadzony. Chodź myślę, że jednym z głównych plusów tej książki jest jej nie całkowita przewidywalność jak w przypadku innych ''młodzieżówek''.

Zdecydowanie jedna z lepszych pozycji. Obaj Willowie (nie mam pojęcia jak to odmienić) są bohaterami złożonymi i nie są prostolinijni jak często zdarza się w literaturze młodzieżowej. Do tego drugi plan jest bardzo dobrze poprowadzony. Chodź myślę, że jednym z głównych plusów tej książki jest jej nie całkowita przewidywalność jak w przypadku innych ''młodzieżówek''.

Pokaż mimo to

Nie dla mnie takie książki.

Nudna fabuła, nieciekawy język...

Ogólnie słabo.

Nie dla mnie takie książki.

Nudna fabuła, nieciekawy język...

Ogólnie słabo.

Pokaż mimo to

Ludzie, pliska, nie oglądajcie ŻADNYCH recenzji na temat tej książki, po prostu weźcie i ją przeczytajcie.
Nie zastanawiajcie się, czy Green filozofuje albo czy Levithan przesadza. Dajcie się ponieść opowieści, która dzieje się w umysłach dwóch zupełnie różnych chłopców.
I tu już nie chodzi, czy mnie się podobała, czy nie. To jest po prostu dobra powieść młodzieżowa, w sposób naturalny mówi o środowisku lgbtq+ i problemach młodych ludzi.
Także jakby ktoś szukał, to ten, spoko, jest, nie.

Ludzie, pliska, nie oglądajcie ŻADNYCH recenzji na temat tej książki, po prostu weźcie i ją przeczytajcie.
Nie zastanawiajcie się, czy Green filozofuje albo czy Levithan przesadza. Dajcie się ponieść opowieści, która dzieje się w umysłach dwóch zupełnie różnych chłopców.
I tu już nie chodzi, czy mnie się podobała, czy nie. To jest po prostu dobra powieść młodzieżowa, w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Interesująco napisana.
Wciąga. Bawi. Uczy.
Jest nieoczywista w dobrym tego słowa znaczeniu.

Interesująco napisana.
Wciąga. Bawi. Uczy.
Jest nieoczywista w dobrym tego słowa znaczeniu.

Pokaż mimo to

Na początku książka w ogóle mnie nie przekonała i przeszło mi przez myśl, żeby ją odłożyć. Głównie z powodu przedstawienia postaci drugiego Willa i humoru, który chyba miał być niegrzeczny, ale zupełnie do mnie nie trafiał.
Czytałam jednak dalej. I spodobało mi się. W miarę przewracania stron postacie zyskiwały głębię, której brakowało na początku, a fabuła poruszała ważne kwestie nt. związków i relacji w bardzo mądry sposób.
Odjęłam jedną gwiazdkę z początkowej oceny za zakończenie, które wydawało mi się lekko przesłodzone.
Cieszę się, że autorzy dodali na koniec zapis rozmowy między sobą, bo to wyjaśniło mi parę kwestii jak na przykład to, czemu część tekstu jest zapisywany wyłącznie małymi literami i w dość... "internetowy" sposób. Dzięki temu trochę bardziej doceniam obu pisarzy, bo jednak dobrze przemyśleli tę książkę.

Na początku książka w ogóle mnie nie przekonała i przeszło mi przez myśl, żeby ją odłożyć. Głównie z powodu przedstawienia postaci drugiego Willa i humoru, który chyba miał być niegrzeczny, ale zupełnie do mnie nie trafiał.
Czytałam jednak dalej. I spodobało mi się. W miarę przewracania stron postacie zyskiwały głębię, której brakowało na początku, a fabuła poruszała ważne...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

moja pierwsza książka wtedy czytana o takiej tematyce więc szok szczerze ale nie żałuję czytania. JOHN GREEN to bardzo dobry pisarz i jego książki są wartościowe

moja pierwsza książka wtedy czytana o takiej tematyce więc szok szczerze ale nie żałuję czytania. JOHN GREEN to bardzo dobry pisarz i jego książki są wartościowe

Pokaż mimo to

Dobra książka, która mi się nie podoba.
To sprawnie napisana, pomysłowo poprowadzona historia młodych ludzi, którzy szukają swojego miejsca, próbują smaków życia i grają, nie tylko w musicalu.
Ktoś wspomniał o amerykańskości tej powieści i trafił w sedno. Właśnie ta otwartość, ten luz, ten język, ta tolerancyjna nachalność (o tak!) mnie rażą.

Cóż, jestem mocno dorosła i nienowoczesna. I dobrze.

Dobra książka, która mi się nie podoba.
To sprawnie napisana, pomysłowo poprowadzona historia młodych ludzi, którzy szukają swojego miejsca, próbują smaków życia i grają, nie tylko w musicalu.
Ktoś wspomniał o amerykańskości tej powieści i trafił w sedno. Właśnie ta otwartość, ten luz, ten język, ta tolerancyjna nachalność (o tak!) mnie rażą.

Cóż, jestem mocno dorosła...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

To najbardziej urocza i zabawna książka jaką czytałam! Można się nieźle pośmiać, ale jednocześnie dotyka ważnych, uniwersalnych w życiu wartości i (nie)typowych problemów dzieciaków ze szkoły średniej. Głównym plusem są bohaterowie: Will, Drugi Will, Kruchy (ten to wymiata 😂 nie spotkałam nigdy takiego tworu!), Jane...to niezwykle oryginalne i pełne osobowości postaci. Nie są "papierowe" (mam nadzieję, że wiesz o co chodzi, to się nierzadko zdarza) czytając czułam, że one są naprawdę żywe i przemawiają do mnie. Generalnie polecam...chyba że, nie przepadasz za młodzieżówkami i źle reagujesz na dużą ilość słowa "gej" - w bardzo pozytywnym znaczeniu. 😅

To najbardziej urocza i zabawna książka jaką czytałam! Można się nieźle pośmiać, ale jednocześnie dotyka ważnych, uniwersalnych w życiu wartości i (nie)typowych problemów dzieciaków ze szkoły średniej. Głównym plusem są bohaterowie: Will, Drugi Will, Kruchy (ten to wymiata 😂 nie spotkałam nigdy takiego tworu!), Jane...to niezwykle oryginalne i pełne osobowości postaci. Nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to