Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nawet w 2023im ciągle na niej ryczę jak bóbr. Piękna historia o próbie ucieczki od okrutnego świata i gnębień - do własnych marzeń i odnalezieniu siebie. Manga bardzo przykra, ale jednocześnie niosąca nadzieję na lepsze jutro. Jak mawiają "nie ma niekończącej się nocy" - nie ważne jak bardzo byśmy tego pragnęli. Po raz pierwszy czytałam ją w 2016tym roku, ale od tamtej pory nie mam pojęcia jak często do niej wracałam, by czytać ją ponownie; pomimo że często przy tym zalewałam się łzami. Staram się wynosić z tej opowieści jak najwięcej lekcji, a kiedy jest mi źle i nie wiem co dalej robić - wracam do najważniejszych dla mnie momentów, by dodać sobie sił.
Serdecznie polecam osobom, które doświadczyły gnębienia w szkole, może ona pomoże Wam odnaleźć swoją witaminę.

Nawet w 2023im ciągle na niej ryczę jak bóbr. Piękna historia o próbie ucieczki od okrutnego świata i gnębień - do własnych marzeń i odnalezieniu siebie. Manga bardzo przykra, ale jednocześnie niosąca nadzieję na lepsze jutro. Jak mawiają "nie ma niekończącej się nocy" - nie ważne jak bardzo byśmy tego pragnęli. Po raz pierwszy czytałam ją w 2016tym roku, ale od tamtej pory...

Nie ważne na którym jesteś tomie: sprawdź moją opinię na temat tomu 15.

(Pierwszy akapit to nie spoiler, bo tego się dowiadujemy na pierwszych czterech stronach, oraz w pierwszym rozdziale) :P
Niesamowicie wzruszająca i zarazem z dobrym humorem świetna historia o dwóch braciach którzy próbowali za pomocą alchemii wskrzesić swoją zmarłą matkę. Niestety okazuje się to zadanie niewykonalne i starszy brat traci swoją nogę a drugi całe ciało. Starszy brat ostatkami sił rysuje nowy symbol. Przywraca duszę brata i zamyka ją w zbroi. Kara jaką musiał za to ponieść to jego prawa ręka. Od tamtej pory bracia krążą po świecie w poszukiwaniu legendarnego kamienia filozoficznego, który pomoże przywrócić im ich dawne ciała.
Poprostu kocham tą mangę. Jeśli nie oglądaliście anime to dobrze, bo będziecie mieli większą frajdę. Wierzcie mi na słowo - bierzcie w ciemno. Jeśli lubicie shoneny, dramaty, japoński humor, charyzmatycznych bohaterów, filmy drogi, trochę filozofii, oraz nieco naukowego bełkotu to to jest cos dla was. 😊 Jeśli jednak ogladaliscie juz anime to napiszę tak: manga prezentuje się o wiele lepiej niż serial anime.
Polecam 😙

Nie ważne na którym jesteś tomie: sprawdź moją opinię na temat tomu 15.

(Pierwszy akapit to nie spoiler, bo tego się dowiadujemy na pierwszych czterech stronach, oraz w pierwszym rozdziale) :P
Niesamowicie wzruszająca i zarazem z dobrym humorem świetna historia o dwóch braciach którzy próbowali za pomocą alchemii wskrzesić swoją zmarłą matkę. Niestety okazuje się to...

Ciężko jest mi to podsumować. Świetna książka. Pełna akcji. Bardzo dużo się w niej działo i ciężko mi powiedzieć która część była najlepsza, bo całość utrzymywała podobny poziom. Zdecydowanie lepszy i o wiele fajniejszy niż pierwszy tom.

Ciężko jest mi to podsumować. Świetna książka. Pełna akcji. Bardzo dużo się w niej działo i ciężko mi powiedzieć która część była najlepsza, bo całość utrzymywała podobny poziom. Zdecydowanie lepszy i o wiele fajniejszy niż pierwszy tom.

Bardzo piękna opowieść. Coś czuję, że w przyszłości jeszcze do niej wrócę, a przynajmniej do jej kilku fragmentów. Na pewno między innymi do historyjek Weroniki które tworzyła świetnie, a zostanie pisarką na prawdę jest jej przeznaczone. (Łał.. właśnie zdałam sobie sprawę, że sytuacja między Weroniką a jej mamą była dość podobna do sytuacji między Bartkiem a jego tatą) Bardzo fajna młodzieżówka. Spodobał mi się bardzo styl autora (i plusik za wstawki z anime 😁). Mam nadzieję na przeczytanie kiedyś jeszcze innych jego książek. Najbardziej zainteresowały mnie: "za niebieskimi drzwiami", "czarownica piętro niżej", "klątwa dziewiątych urodzin" i "teatr niewidzialnych dzieci".

Bardzo piękna opowieść. Coś czuję, że w przyszłości jeszcze do niej wrócę, a przynajmniej do jej kilku fragmentów. Na pewno między innymi do historyjek Weroniki które tworzyła świetnie, a zostanie pisarką na prawdę jest jej przeznaczone. (Łał.. właśnie zdałam sobie sprawę, że sytuacja między Weroniką a jej mamą była dość podobna do sytuacji między Bartkiem a jego tatą)...