Fanfik

Historia była by łatwiejsza do strawienia gdyby Tosiek był gimnazjalistą, a nie licealistą, bo tak właśnie się zachowuje. Jego zachowania, przemyślenia i czyny idealnie pasują do trzynastolatka, a do siedemnastolatka - w ogóle.

Sięgając po tą książkę spodziewałam się wysokiego poziomu, który reprezentują sobą książki Weroniki Łodygi, ale zawiodłam się. Fanfik to książka zupełnie odrealniona, a problemy z którymi spotykają się osoby trans nie zostały nawet muśnięte. Ojciec zaakceptował go w dzień, ciocia i znajomi w tydzień, wszyscy są przyzwyczajeni, że Tosiek to chłopak po miesiącu, a przykrości które go spotykają są jak z kosmosu wzięte. Zamahy na jego życie zamiast problemy rodzinne, dziwny wątek "zazdrości" głównego opresora, zamiast np. po prostu wrogość połowy społeczeństwa. Po całym życiu noszenia sukienek, nagle wkłada luźną bluzę i ludzie zwracają się do niego w męskich zaimkach bez robienia coming out-u... co proszę? Gdyby życie było takie proste...

Mimo wszystko, trzeba docenić, że istnieje polska książka o tym temacie, aczkolwiek o wiele bardziej polecam twórczość wspaniałej Weroniki Łodygi, która nie traktuje podobnych tematów po bajkowemu.

Historia była by łatwiejsza do strawienia gdyby Tosiek był gimnazjalistą, a nie licealistą, bo tak właśnie się zachowuje. Jego zachowania, przemyślenia i czyny idealnie pasują do trzynastolatka, a do siedemnastolatka - w ogóle.

Sięgając po tą książkę spodziewałam się wysokiego poziomu, który reprezentują sobą książki Weroniki Łodygi, ale zawiodłam się. Fanfik to książka...

Książka napisana z niezwykłą wrażliwością, która mieści się w prostym języku mówiącym o trudnych sprawach. Fabuła jest niezwykle przystępna, nie jest to wyobrażenie o języku, nawykach i postawach współczesnych licealistów tylko wyważone oddanie pewnych motywów, struktur. Problemem dla mnie jest tożsamość tej lektury - z jednej strony chce być teen dramą, w której niesamowite powroty i przewroty zbliżają do siebie bohaterów, z drugiej - jest to poważna historia o poważnych problemach. Momentami autorka się gubi, raz chce użyć chwytów wszelkich harlequinów, a zaraz przypomina sobie, że trochę nie wypada. Bo czy można sensacyjnymi zwrotami akcji miłosnej i nie tylko pisać o problemie tożsamości i wykluczeniu? Czy problem gotowy jest na literacką trywializację? Tego lektura "Fanfika" nie powie, ale może pomóc przez swoje niezdecydowanie.

Książka napisana z niezwykłą wrażliwością, która mieści się w prostym języku mówiącym o trudnych sprawach. Fabuła jest niezwykle przystępna, nie jest to wyobrażenie o języku, nawykach i postawach współczesnych licealistów tylko wyważone oddanie pewnych motywów, struktur. Problemem dla mnie jest tożsamość tej lektury - z jednej strony chce być teen dramą, w której...

Plan żeby przeczytać tę książkę pojawił się u mnie już kilka lat temu, jednak przez trudności z dostaniem jej został odłożony w czasie. W tym roku udało mi się ją w końcu wypożyczyć i... spotkało mnie ogromne rozczarowanie.
Przede wszystkim mam wrażenie, że autorka stara się podjąć ważny i trudny temat jakim jest odkrywanie swojej tożsamości płciowej, a jednocześnie nieumyślnie go spłyca. Jest wiele rzeczy, które nie wyszło - od samorozwiązujących się problemów, przez bohaterów, których ciężko polubić i których zachowanie wydaje się być mało licealne, aż do tego, że tożsamość płciową można ogarnąć tak z dnia na dzień przez co historia traci na wiarygodności. Ciężko mi uwierzyć, że to co jest procesem często trwającym lata, nagle skraca się do zobaczenia siebie w innych ubraniach.
Podsumowując, "Fanfik" bardzo mnie zawiódł i nie zamierzam sięgać po drugi tom.

Plan żeby przeczytać tę książkę pojawił się u mnie już kilka lat temu, jednak przez trudności z dostaniem jej został odłożony w czasie. W tym roku udało mi się ją w końcu wypożyczyć i... spotkało mnie ogromne rozczarowanie.
Przede wszystkim mam wrażenie, że autorka stara się podjąć ważny i trudny temat jakim jest odkrywanie swojej tożsamości płciowej, a jednocześnie...

Ta książka nie należy do najlepszych. Chociaż fabuła jest lekka i szybko się czyta to ma parę wad:
- jest nierealistyczna np. wątek Roksany - udaje jej się podejść do Tośka (on tego nie usłyszał?) i założyć mu worek na głowe, chociaż Tosiek jest od niego dużo wyższy.
- wszystko dzieje się szybko - Tosiek w pare minut zmienia swój gust i osobowość o 180 stopni.
- chociaż Tosiek i Leon są najlepszymi przjaciółmi, zwracają się do siebie: spieprzaj, zamknij się i ośle.
- wszystko jest proste i oklepane - Tosiek bije kolegę a jego ciocia w kilka minut rozmowy sprawia, że nic się nie stało. Tosiek potrzebuje nowych ubrań? Dostaje pieniądze i kupuje sobie wszystko co chce (te ubrania i buty musiały kosztować ze 1000 zł).
Książka ma też sporo zalet - ciekawy wątek, różnorodni bohaterowie, szybka akcja. Ogólnie spoko.

Ta książka nie należy do najlepszych. Chociaż fabuła jest lekka i szybko się czyta to ma parę wad:
- jest nierealistyczna np. wątek Roksany - udaje jej się podejść do Tośka (on tego nie usłyszał?) i założyć mu worek na głowe, chociaż Tosiek jest od niego dużo wyższy.
- wszystko dzieje się szybko - Tosiek w pare minut zmienia swój gust i osobowość o 180 stopni.
- chociaż...

Dawno nie zakochałam się w bohaterach książki tak mocno, jak w Leonie i Tośku z Fanfika. Dawno nie czułam się tak, jakbym czytała o sobie, albo o kimś mi bardzo bliskim. Śmiałam się do siebie, trochę płakałam, wzruszałam się mocno i przeżywałam. Natalia poruszyła bardzo ważne tematy - trudy dorastania, odkrywanie siebie, relacje z innymi, depresja, transpłciowość - i ujęła je bardzo realistycznie, trafnie, czułam się jakbym przeżywała wszystko razem z bohaterami. Poza trudnymi i ciężkimi tematami książka ma w sobie pełno ciepła - zupełnie jakby Natalia Osińska dała mi kocyk, otuliła nim i zapewniła mnie, że wszystko będzie dobrze, bo zawsze warto być sobą i odkrywać siebie, nie ukrywać tego, kim się jest. Ta książka jest bardzo ważna. Bardzo mocno kocham i polecam z całego serduszka!!

Dawno nie zakochałam się w bohaterach książki tak mocno, jak w Leonie i Tośku z Fanfika. Dawno nie czułam się tak, jakbym czytała o sobie, albo o kimś mi bardzo bliskim. Śmiałam się do siebie, trochę płakałam, wzruszałam się mocno i przeżywałam. Natalia poruszyła bardzo ważne tematy - trudy dorastania, odkrywanie siebie, relacje z innymi, depresja, transpłciowość - i ujęła...

Sama nie wiem co sadzę o tej książce - z jednej strony autorka podjęła dość odważną decyzję poruszając taką, a nie inną tematykę.. jednak nie jestem pewna, czy tak istotną kwestię udało jej się właściwie przedstawić.. choć nie mogę się postawić na jego miejscu, rozumiem, że główny bohater wiele przeszedł i jest zagubiony, ale jego zachowanie (infantylność, wybuchowość, itp.) czasem wydawały mi się zupełnie bez kontekstu, niczym nieuzasadnione i kiedy powinnam mu kibicować, nie bardzo byłam do tego zdolna, a zamiast tego raczej zastanawiałam się co Leon w nim widzi i dlaczego w ogóle nadal chce się z nim przyjaźnić..

Sama nie wiem co sadzę o tej książce - z jednej strony autorka podjęła dość odważną decyzję poruszając taką, a nie inną tematykę.. jednak nie jestem pewna, czy tak istotną kwestię udało jej się właściwie przedstawić.. choć nie mogę się postawić na jego miejscu, rozumiem, że główny bohater wiele przeszedł i jest zagubiony, ale jego zachowanie (infantylność, wybuchowość,...

Strasznie się wkurwiłam czytając tę książkę. Ja nie wiem co pani Natalia chciała tym osiągnąć, chyba tylko wybić się na kontrowersyjnym temacie, bo czytając to miałam wrażenie, że ona zupełnie nie wie o czym pisze.
Postacie są płaskie i niedające się lubić, na czele z głównym bohaterem - Tośkiem. Wszystkie problemy rozwiązywane są w 20 sekund a bohaterowie przechodzą swoje niewiarygodne przemiany jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. No i licealiści nie zachowują się jak licealiści, ale to nic nowego.
Polskie książki dla młodzieży to śmietnik.
A no i proponuję żeby pani Natalia po prostu pożyczyła sobie tytuł od Stiega Larssona i zatytułowała swoją książkę "Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet". Będzie od razu wiadomo czego się spodziewać.

Strasznie się wkurwiłam czytając tę książkę. Ja nie wiem co pani Natalia chciała tym osiągnąć, chyba tylko wybić się na kontrowersyjnym temacie, bo czytając to miałam wrażenie, że ona zupełnie nie wie o czym pisze.
Postacie są płaskie i niedające się lubić, na czele z głównym bohaterem - Tośkiem. Wszystkie problemy rozwiązywane są w 20 sekund a bohaterowie przechodzą swoje...

Kim naprawdę są Leon i Tosiek? Poprzez serię niedopowiedzeń domyślamy się o ich niebanalnych osobowościach. I choć w pewnym stopniu wydają się fascynujące, bo tak odmienne, to są również powodem groźnych niebezpieczeństw. Czasami historia ta wydaje się nieprawdopodobna , ale przez to staje się jeszcze bardziej wciągająca. Bycie nastolatkiem, w dodatku nastolatkiem trans jest związane z problemem samoakceptacji i akceptacji przez innych, co w książce bardzo odważnie przedstawia Tosiek. Ja bardzo lubię takie nieszablonowe historie i skomplikowane charaktery. Jeśli wy też? - to zdecydowanie polecam.

Kim naprawdę są Leon i Tosiek? Poprzez serię niedopowiedzeń domyślamy się o ich niebanalnych osobowościach. I choć w pewnym stopniu wydają się fascynujące, bo tak odmienne, to są również powodem groźnych niebezpieczeństw. Czasami historia ta wydaje się nieprawdopodobna , ale przez to staje się jeszcze bardziej wciągająca. Bycie nastolatkiem, w dodatku nastolatkiem trans...

“Fanfik” autorstwa Natalii Osińskiej jest książką podejmującą ważne tematy: depresję wśród młodzieży, trudność w zrozumieniu siebie nawzajem przez dzieci i rodziców, problemy z odnalezieniem się między szkolnymi rówieśnikami, nie tracąc przy tym wszystkim humoru.

Główną postacią, o której właściwie jest cała książka jest Antonina, osoba ucząca się w liceum, wychowywana przez tatę i ciocię. Bierze ona leki psychotropowe, dzięki którym nie ma ochoty zabić wszystkich dookoła oraz samą siebie. Jest przez nie wycofana z życia, wyprana z emocji i właściwie to jest jej wszystko jedno. Zaczyna się to zmieniać, gdy poznaje nowego ucznia- Leona. Stają się po znajomymi, przyjaciółmi, aż w końcu dopełnieniem siebie nawzajem.

Dla mnie największą zaletą tej książki jest fakt, że to jedną z niewielu o ile nie jedyną książka w polskiej literaturze będącą historią postaci transpłciowej. Pokazuje trudny okres tranzycji, problemy dysforii i wspaniałe uczucie euforii płciowej. Postać Antoniny, lub właściwie Tośka, jest doskonałym przykładem na to, jak ważne jest życie w zgodności z samym sobą i ile może dać bycie akceptowanym w rodzinie, szkole, wśród przyjaciół. Rolą Leona jest pokazanie innej strony środowiska LGBT+, jest on nieheteronormatywny. Niesie to za sobą konsekwencje- zarówno dobre jak i złe.

Zatem czy książka jest tylko dla osób LGBT+? Zdecydowanie nie. Pokazuje ona, że osoby będące nie cis i nie hetero to zwykli ludzie, że mają oni zwykłe problemy i tak naprawdę to po prostu otaczający nas ludzie. To samo dotyczy osób chorych i zaburzonych psychicznie. Niektóre z postaci historii napisanej przez Natalię Osińską uczą się, że nie można lekceważyć sygnałów od ludzi, że coś jest u nich nie tak, nie ważne w jakim są wieku.

Dla mnie osobiście przygoda przeżyta z Tośkiem, Leonem oraz ich rodzinami i przyjaciółmi, pozostanie niezapomniana i często chętnie do niej wracam. Język jakim pisze Osińska jest przyjemny, słowa są lekkie a fabuła płynnie sunie do przodu.

“Fanfik” autorstwa Natalii Osińskiej jest książką podejmującą ważne tematy: depresję wśród młodzieży, trudność w zrozumieniu siebie nawzajem przez dzieci i rodziców, problemy z odnalezieniem się między szkolnymi rówieśnikami, nie tracąc przy tym wszystkim humoru.

Główną postacią, o której właściwie jest cała książka jest Antonina, osoba ucząca się w liceum, wychowywana...

zapowiadało sie bardzo ciekawie, ale ostatecznie wyszło jakoś tak miałko i infantylnie. I nie oszukujmy się, w prawdziwym życiu akceptacja takiego problemu nie była by jak pstryknięcie palcami.

zapowiadało sie bardzo ciekawie, ale ostatecznie wyszło jakoś tak miałko i infantylnie. I nie oszukujmy się, w prawdziwym życiu akceptacja takiego problemu nie była by jak pstryknięcie palcami.